Όσοι στοιχειωδώς παρακολουθούν τις πολιτικές εξελίξεις, κοιτάζοντας λίγο πίσω από τα… προφανή, πόνταραν πάντοτε τα χρήματά τους στην κρισιμότητα της “παραμέτρου ΠΑΣΟΚ” για την κυβέρνηση, τη σταθερότητά της και τον χρόνο διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών.
Στον απόηχο της στρατηγικής ανατροπής του Ευάγγελου Βενιζέλου, που έθεσε σε κίνηση ο Γιώργος Παπανδρέου, βρίσκοντας πρόθυμο ακροατήριο σε μεγάλη μερίδα του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και στη σημερινή συρρικνωμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος, είναι προφανές ότι ο αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης εξελίσσεται στον αδύναμο κρίκο της εξίσωσης.
Ή αλλιώς, προσλαμβάνει διαστάσεις “εθνικού προβλήματος”, καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθεί η συνοχή του ΠΑΣΟΚ με τον ίδιο στην ηγεσία του, με αποτέλεσμα να πέφτουν στο κενό οι ζυμώσεις και οι προσδοκίες για τη διαμόρφωση προεδρικής πλειοψηφίας από τη σημερινή Βουλή, ώστε να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές.
Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε την ακραία αρνητική φόρτιση που προκαλεί η παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, ως του πολιτικού που συνδέθηκε περισσότερο από κάθε άλλον με το Μνημόνιο, από το 2010 μέχρι και σήμερα, με… ενδιάμεσο σταθμό την ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου το 2011, που μέχρι και σήμερα οδηγεί τους παπανδρεϊκούς στην πεισματική αναζήτηση μιας ιστορικής ρεβάνς.
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις άλλωστε, ο Ευάγγελος Βενιζέλος εμφανίζεται ως “βαρίδι” για το ΠΑΣΟΚ, καθώς είναι ο πλέον αντιδημοφιλής πολιτικός αρχηγός, με… χειρότερο μόνο τον προφυλακισμένο Γενικό Γραμματέα της Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο.
Από την “απόσυρση” του Ευάγγελου Βενιζέλου από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ λοιπόν, φαίνεται να εξαρτάται εν πολλοίς η τύχη της κυβέρνησης, επομένως και ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών. Για τη χώρα… θα δούμε αργότερα.
Λάζαρος Καλλιανιώτης /ysterografa.gr
