Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αν δεν είχαμε να κάνουμε με την τραγωδία ενός λαού που, αν και
ζει σε μια πλούσια και σχεδόν αυτάρκη χώρα, τρίτη στον κόσμο σε μη
συμβατικούς υδρογονάνθρακες (σχιστολιθικό πετρέλαιο), βασανίζεται με τον
πλέον απάνθρωπο τρόπο, η εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης
αντιμετώπισης του τελευταίου επεισοδίου χρεοκοπίας θα ήταν για γέλια.Αν δεν είχαμε να κάνουμε με μια χώρα που ο πληθωρισμός κατατρώγει τα σωθικά της και τα λιντσαρίσματα εξελίσσονται κατά περιόδους σε καθημερινή πρακτική, η συμπεριφορά κάποιων πολιτικών προσώπων – και δυστυχώς και κάποιων δημοσιογράφων – θα προκαλούσε απλώς τη γενική θυμηδία.
Δυστυχώς, όμως, έχουμε να κάνουμε με μια πλούσια χώρα και έναν βασανισμένο λαό.
Και όμως. Οι «αργεντινολόγοι» του ΣΥΡΙΖΑ, που δυστυχώς βρίσκουν υποστηρικτές στον χώρο της ενημέρωσης, έχουν ανοίξει το στόμα τους και το τι λένε δεν περιγράφεται.
Κυρίως, για να δικαιολογήσουν όσα ο κ. Τσίπρας έχει πει για την Αργεντινή.
Για παράδειγμα, ο βουλευτής κ. Μητρόπουλος, προσπαθεί να μας πείσει πως όταν ο κ. Τσίπρας είπε από το βήμα της Βουλής την περίφημη φράση «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή», εννοούσε ότι μπορεί να γίνουμε κάτι χειρότερο!
Και πως στην Αργεντινή ο κ. Τσίπρας πήγε για… να πάρει «εμπειρία χρεοκοπίας».
Αυτό σημαίνει είτε ότι ο κ. Τσίπρας επιδιώκει διάφορες «εμπειρίες» για να τις αποφύγει η Ελλάδα – οπότε… όλα καλά! – είτε ότι θέλει να μεταφέρει αυτές τις «εμπειρίες» στην Ελλάδα – οπότε… κλάφτα!
Ο ευρωβουλευτής κ. Κατρούγκαλος πάλι, δήλωσε πως «όταν ο κ. Τσίπρας είπε ότι η Αργεντινή είναι παράδειγμα προς μίμηση, εννοούσε ότι δεν δέχθηκε εκβιασμούς, που θα οδηγούσαν σε περαιτέρω εξαθλίωση τη χώρα».
Όπως είπε, η Αργεντινή μετά το «όχι» (του 2001)… απογειώθηκε, καθώς ως το 2010 είχε ανάπτυξη 8%!
Προφανώς, για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Κατρούγκαλο, είναι καλό να ευημερούν οι αριθμοί και να δυστυχούν οι άνθρωποι, αλλά… μόνο όταν πρόκειται για την Αργεντινή!
Φυσικά, η χώρα γνώρισε την μεγαλύτερη εξαθλίωση που μπορεί να διανοηθεί κανείς:
Θηριώδης πληθωρισμός, ταραχές και επεισόδια, νεκροί και λιντσαρίσματα στους δρόμους, λεηλασίες, περιορισμοί στις αγορές με δολάρια, υποτίμηση του πέσο έναντι του δολαρίου, εκτίναξη της ισοτιμίας του νομίσματος στη μαύρη αγορά (το γνωστό «μπλε δολάριο»), μαζική εκροή κεφαλαίων, καμιά πρόσβαση στις αγορές, πελατοκρατία, διαφθορά, έξαρση της εγκληματικότητας.
Στις 9 Δεκεμβρίου 2013, είχαν επτά νεκρούς σε μια μέρα και ο συνολικός απολογισμός των βίαιων επεισοδίων είχε φθάσει σε εννέα νεκρούς, εκατό τραυματίες και δεκάδες συλλήψεις.
Αυτή η (κατά ΣΥΡΙΖΑ) «ιδανική» κατάσταση συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα, τον περασμένο Απρίλιο, το Μπουένος Άιρες να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με αποτέλεσμα να ανακληθούν στην υπηρεσία 5.000 συνταξιούχοι αστυνομικοί, ανεβάζοντας τη δύναμη της αστυνομίας σε 72.000 άνδρες.
Τους τα λες, τους τα ξαναλές, αλλά αυτοί το βιολί τους
Ο κ. Βούτσης, από το βήμα της Βουλής, είπε πως όσοι τα λένε αυτά, «συνειδητά αποκρύπτουν την πραγματική αλήθεια και την πραγματική κατάσταση της Αργεντινής», υποστηρίζοντας ότι σήμερα, το 90% των οικονομικών δεικτών της Αργεντινής -μια δεκαετία μετά την πρώτης της χρεοκοπία - είναι «καλύτεροι από της Ελλάδας».
Επικαλούμενος δε τις αναλύσεις οικονομικών πρακτορείων (στην πραγματικότητα αναφορές σε απόψεις των διαφόρων «κορακιών») είπε πως στην Αργεντινή «δεν υπάρχει θέμα χρέους ή ανεργίας ή εξωτερικού εμπορίου».
Οπότε, νάτοι πάλι οι αριθμοί που ευημερούν, ενώ στους δρόμους ο κόσμος σκοτώνεται και λεηλατεί καταστήματα.
«Πού την είδατε την πτώχευση στην Αργεντινή μετά τα σημερινά οικονομικά στοιχεία. Επιτρέπεται η κυβερνητική εκπρόσωπος να φτιάχνει καρικατούρα πτώχευσης επειδή αρνήθηκαν να πληρώσουν τα κερδοσκοπικά funds που ζητούσαν τόκους 1.600%;», αναφώνησε ο κ. Βούτσης!
Για τον κ. Βούτση, λοιπόν, ο πληθωρισμός δεν υπάρχει, περίπου δεν έγινε ούτε η χρεοκοπία του 2001, που οδήγησε σε κατάρρευση της χώρας και των τραπεζών, μείωση του ΑΕΠ κατά 11%, άνοδο της ανεργίας στο 25% (με μισθούς «γαλέρας», βέβαια, αλλιώς θα ήταν στο 50%), ενώ το χρέος (που δεν το βλέπει ο κ. Βούτσης) έφθασε αμέσως στο 165% του ΑΕΠ και ο αριθμός των φτωχών (που επίσης δεν βλέπει ο κ. Βούτσης) στο 60%.
Όπως λένε, μετά την χρεοκοπία του 2001, η Αργεντινή είδε βελτίωση. Προφανώς, διότι υποτίμησε το νόμισμά της (μπορούσε, διότι δεν ήταν στο ευρώ) και προσχώρησε σε εθνικοποιήσεις, αλλά στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, αφού η στάση πληρωμών στο εξωτερικό οδήγησε σε αποκλεισμό της από τις αγορές, αύξηση της φορολογίας στα εισαγόμενα και δραματική μείωση των συναλλαγματικών της αποθεμάτων.
Όχι, λέει ο κ. Ήσυχος, υπεύθυνος για την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, «η Αργεντινή έχει επιλέξει στάση εθνικής αξιοπρέπειας, ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, που την έχουν βγάλει οριστικά από τον κλοιό και τις δαγκάνες των δανειστών της».
Ούτε ο κ. Ήσυχος, όμως, ούτε ο κ. Βούτσης που μας κατηγορεί ότι στεκόμαστε στο πλευρό των «κορακιών», δεν μας λένε γιατί η Αργεντινή βρέθηκε στην ανάγκη να πέσει στα νύχια των «κορακιών».
Η αλήθεια είναι πως αυτό συνέβη διότι, έχοντας κηρύξει στάση πληρωμών και έχοντας βρεθεί εκτός αγορών, το 2008 η Αργεντινή πήγε μόνη της και δανείστηκε από τα «κοράκια».
Αν δηλαδή δεν είχε κάνει εκείνα τα ηρωικά του 2001, αυτό δεν θα χρειαζόταν.
Οπότε δεν θα χρειαζόταν να γράφονται και άρθρα επί άρθρων που κατακεραυνώνουν τον περίφημο Σίνγκερ, στον οποίο κατέφυγε, ως μη όφειλε, η Αργεντινή.
Ο Σίνγκερ τους φταίει, με τον οποίο ήλθε σε συμφωνία το Μπουένος Άιρες ή οι περονιστές που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ – με τον βουλευτή κ. Κοντονή να λέει πως ο Ντε Λα Ρούα, που έφυγε με το ελικόπτερο ήταν ομοϊδεάτες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Πέραν του γεγονότος ότι ο συνασπισμός κομμάτων του οποίου ηγείτο ο Ντε Λα Ρούα ήταν κεντροαριστερός, που στις εκλογές του 1999 είχε κερδίσει τον «δεξιό» Κάρλος Μένεμ – πάλι την πάτησαν οι «αργεντινολόγοι» του ΣΥΡΙΖΑ – μπορούν να μας πούνε με ποιους συγγενεύουν πολικά οι ίδιοι;
Με τους περονιστές που πήγαν στον Σίνγκερ;
Οπότε μάλλον δεν ισχύει αυτό που είπε ο βουλευτής κ. Σταθάκης, στη Βουλή:
«Δεν θα πάρουμε από την αργεντινολογία της ΝΔ. Να αποκτήσετε μια αίσθηση του μέτρου και να αφήσετε τον Τσίπρα γιατί τα ξέρουμε καλύτερα από εσάς».
Θέλουν να αφήσουμε ήσυχο τον κ. Τσίπρα
Αυτό είναι, λοιπόν, το θέμα:
Να αφήσουμε ήσυχο τον κ. Τσίπρα – να λέει ό,τι του υποβάλλει ο… κ. Ήσυχος.
Ειδικά ο κ. Σταθάκης, που μας καταλογίζει άγνοια περί Αργεντινής, αποκρύπτει τώρα παλαιότερες δηλώσεις και άρθρα του.
Στις 12 Φεβρουαρίου του 2012, με άρθρο του στην «Αυγή», είχε υποστηρίξει:
«Έξοδος από το ευρώ θα σημάνει αναγκαστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους (σ.σ. ό,τι έγινε στην Αργεντινή και μας το παρουσιάζουν ως ιδανική λύση) και απαξίωση του ελληνικού κεφαλαίου και εργασίας, άρα μισθών, συντάξεων και αξιών. Δηλαδή σαν υποτίμηση της τάξης του 60-70%».
Ανέφερε δε πως μια άλλη συνέπεια θα ήταν η έξοδος από τις αγορές χρήματος για μεγάλο διάστημα και πρόσθετε πως «η επαναφορά στα τρέχοντα επίπεδα εισοδήματος και παραγωγής θα χρειαστεί (με βάση την εμπειρία της Αργεντινής) τουλάχιστον μια δεκαετία».
Δηλαδή, προφανώς ο κ. Σταθάκης γνωρίζει τι έγινε στην Αργεντινή, αλλά τώρα που ξέσπασε το θέμα μας το κρύβει.
Τον Μάιο, πάλι, κατά την ομιλία του στο Μεσοπρόθεσμο, ο βουλευτής κ. Τσακαλώτος είχε πει ότι επειδή από χώρες του παγκόσμιου νότου όπως η Αργεντινή έφευγαν πόροι για να ξεπληρώσουν χρέος προς την Αμερική και τις βόρειες χώρες «είχαν χαμηλούς ή μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ανεργία και στασιμότητα».
Επομένως, ποιοι έχουν τελικά δίκιο εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτοί που υποστηρίζουν ότι η Αργεντινή… κέρδισε από τη χρεοκοπία σε ανάπτυξη και απασχόληση ή αυτοί που υποστήριζαν πως η ανάπτυξη ήταν μηδενική και υπήρχε ανεργία;
Και για να τελειώνουμε (και με όσα έγραψε την Κυριακή στη Real News ο Στάθης, κατηγορώντας μας για παραπληροφόρηση):
Όχι, Στάθη, ο κ. Τσίπρας δεν είπε «μακάρι να γίνουμε Αργεντινή, μη γίνουμε τίποτε χειρότερο» - διότι αυτό κι’ αν είναι παραπληροφόρηση.
Ο κ. Τσίπρας, από το βήμα της Βουλής, στις 7 Σεπτεμβρίου 2012, είπε επί λέξει πει:
«Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή. Η Αργεντινή πέρασε μια μεγάλη δυσκολία και οι πολίτες της κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους. Εσείς δυστυχώς μας οδηγείτε σε άλλες πολύ χειρότερες καταστάσεις. Θα είμαστε υποτελείς, όλη η Ελλάδα θα έχει γίνει μια Ειδική Οικονομική Ζώνη».
Μήπως μπορεί κάποιος (κατά προτίμηση ο Στάθης) να μας πει πώς οι πολίτες της Αργεντινής «κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους»; Με πείνα, φτώχεια, λεηλασίες, λιντσαρίσματα και σκοτωμούς;
Μετά από εκείνη την αποστροφή, ο κ. Τσίπρας έφυγε για πολυήμερο ταξίδι στη Λ. Αμερική (ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2012 και ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2013), όπου, λέει, πήγε να πάρει… «εμπειρίες»!
Μαζί του, ήταν και ο αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Δραγασάκης, ο οποίος προσφάτως έγραψε άρθρο, προκειμένου και αυτός να καταγγείλει τα «όρνεα» στα οποία η Αργεντινή μόνη της κατέφυγε και να μας πει ότι «σκοπός του ταξιδιού μας δεν ήταν να ανακαλύψουμε κάποιο «μοντέλο» προς αντιγραφή αλλά να καταστήσουμε γνωστές τις θέσεις μας, να αναζητήσουμε ειλικρινείς συνομιλητές και εν δυνάμει συμμάχους για την υλοποίηση του δικού μας πολιτικού σχεδίου για την Ελλάδα και την Ευρώπη».
Και πως «η ελληνική περίπτωση είναι από πολλές πλευρές διαφορετική, οπότε κάθε αναλογία είναι άστοχη. Άλλωστε, ο Αλέξης Τσίπρας το δήλωνε χωρίς περιφράσεις, ότι «δεν πήγαμε για να αντιγράψουμε μοντέλα, αλλά για να αποκομίσουμε σημαντικές και ενδιαφέρουσες εμπειρίες…».
Και πως «σε αυτό τα πλαίσιο, διορατικά, πριν από καιρό, ο Αλέξης Τσίπρας, από τα έδρανα της Βουλής προειδοποιούσε τους συγκυβερνώντες για τα δυνητικά αποτελέσματα της πολιτικής τους. «… Πέρασαν δυσκολίες, αλλά κατάφεραν να σταθούν με αξιοπρέπεια στα πόδια τους. Εσείς όμως μας οδηγείτε σε χειρότερες καταστάσεις…» σημείωνε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στο λαό της Αργεντινής και τον αγώνα του».
Πέραν του ότι και για τον κ. Δραγασάκη ισχύει η ερώτηση «πού βλέπει την αξιοπρέπεια, όταν λιντσάρονται στους δρόμους;», τόσο ο ίδιος, όσο και οι άλλοι που τρέχουν τώρα να μας πουν πως «όταν ο αρχηγός τους έλεγε αυτό εννοούσε… το άλλο», πρέπει να μας πουν για ποιο λόγο ο κ. Τσίπρας, βιώνοντας τις λατινοαμερικάνικες εμπειρίες του, είχε πει:
«Αργεντινή και Βραζιλία κατάφεραν να ακολουθήσουν εναλλακτικούς δρόμους για να βγουν από την κρίση με ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή».
Θεωρούσε ή όχι παράδειγμα προς μίμηση την Αργεντινή, συνιστώντας μας να ακολουθήσουμε και εμείς αυτούς τους «εναλλακτικούς δρόμους»;
Αφήστε, λοιπόν, τις δικαιολογίες περί του τι εννοούσε ο κ. Τσίπρας – ο οποίος άλλωστε μας μιλούσε για το «παράδειγμα της Αργεντινής μετά το 2003»!
Αργεντινή ήθελε (και εξακολουθεί να θέλει) να μας κάνει.
Αυτό άλλωστε προκύπτει και από το άρθρο του ίδιου του κ. Δραγασάκη στα «Νέα» (12/1/2013, δηλαδή μετά την επιστροφή τους από την λατινοαμερικάνικη «εκστρατεία εμπειριών»), υπό τον τίτλο «Τι είδαμε στη Λατινική Αμερική».
Λέει ξεκάθαρα ότι στη Λ. Αμερική πήγαν για «αλληλεγγύη», «συνεργασία», «νέες εμπειρίες», «να δούμε επί τόπου εμπειρίες και να συζητήσουμε ιδέες για εναλλακτικές πολιτικές και νέους δρόμους και τρόπους ανάπτυξης. Οι εξελίξεις σε Αργεντινή και Βραζιλία δείχνουν ότι η λιτότητα δεν είναι μονόδρομος».
Και πως «κακόβουλα» όλοι εμείς «θέλουμε να κρύψουμε τη δυνατότητα εναλλακτικής πολιτικής», καθώς οι δύο χώρες (σ.σ. Βραζιλία – όπου επίσης γίνεται ο κακός χαμός – και Αργεντινή) «απάντησαν στην κρίση με ανάπτυξη, αναδιανομή εισοδημάτων, αύξηση της απασχόλησης, περιορισμό της φτώχειας, αύξηση των δαπανών για την παιδεία, προγράμματα επανένταξης των αποκλεισμένων από τα δημόσια αγαθά».
Και πως σκοπός (του ΣΥΡΙΖΑ) ήταν «να αξιοποιήσουν τις εμπειρίες τους».
Προφανώς, πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού!
Επιτέλους, οι αργεντινολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μας πουν τι απ’ όλα αυτά συνέβη πραγματικά στην Αργεντινή!
elzoni.gr
