ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΝΑΣ ΜΑΓΚΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

 

Ριζοσπαστικά ξεκίνησε τη θητεία του ο νέος Υπουργός Παιδείας για μία καλύτερη παιδεία σε αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα, όπου κυριαρχεί πεισματικά η παραπαιδεία του ιδιαίτερου παρά τους αγώνες της Μεταπολίτευσης.

Μετά την αποτυχημένη πολιτική κίνηση της Συμφωνίας για μία Νέα Ελλάδα ο κ.Λοβέρδος εντάχθηκε ορθά στο κυβερνητικό σχήμα για να συνδράμει στην εθνική προσπάθεια για την ανάπτυξη της χώρας. Βέβαια η αντίληψη της ανάπτυξης είναι κάτι αντικειμενικό για τους δανειστές μας υποκειμενικό όμως για τους πολιτικούς μας και την ίδια την κοινωνία μας πολλές φορές. 

Οι πρώτες αποφάσεις του κ.Λοβέρδου για περισσότερες διακοπές στους εκπαιδευτικούς, λιγότερες ημέρες λειτουργίας των σχολείων και άρνηση κατάργησης των αργιών είναι αμφίβολο αν είναι στην ορθή κατεύθυνση της ανάπτυξης. Σε μία κοινωνία που οι εργασιακές σχέσεις απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και λιγότερες αργίες για την εξασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου ζωής το ρεύμα της αναγέννησης της χώρας είναι μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση του κ.Λοβέρδου που τον γοήτευσε προφανώς η εξουσία. 

Η αντίθεση των συνθηκών εργασίας και αμοιβών μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα παραμένει εριστική και όλοι οι Υπουργοί της Κυβέρνησης είναι καλό πριν ανατρέπουν αποφάσεις προκατόχων τους στα χρόνια της κρίσης που φεύγει να αναλογίζονται τι θα φέρει την πολυθρύλητη ανάπτυξη. Ένας κοπιώδης ανταγωνιστικός ιδιωτικός τομέας με κανόνες ή ένας δημόσιος τομέας προνομίων και απολαβών σύμφωνος και με τις αρχές του υπαρκτού σοσιαλισμού του 20ού αιώνα. 

Ο κ.Λοβέρδος θα προσφέρει πολλά στην κοινωνία αν μας λύσει πρώτα χρόνιες ασθένειες της ελληνικής παιδείας που αργότερα μετουσιώνονται και σε ασθένειες της κοινωνίας όπως η κυριαρχία της προσοδοφόρου παραπαιδείας, η αδυναμία εκμάθησης  ξένων γλωσσών στο σχολείο που εξασφαλίζει την επιβίωση των φροντιστηρίων ξένων γλωσσών, οι άσκοπες συνεχείς εξετάσεις των μαθητών του Γυμνασίου σε καταστάσεις στρες για μαθητές και γονείς, η είσοδος των μαθητών με χαμηλές βαθμολογίες και παρωχημένες διοαδικασίες στα Πανεπιστήμια,  οι αναξιοπρεπείς διαδικασίες αποσπάσεων και μετατάξεων των δασκάλων κάθε χρόνο, οι ντροπιαστικές συχνά εγκαταστάσεις των σχολείων, η έλλειψη βασικών πόρων για τη λειτουργία των σχολείων, η ανεπάρκεια κάποιων εκπαιδευτικών που συνεχίζουν ανενόχλητοι να επιβιώνουν και πλήθος άλλων θεμάτων πολύ σημαντικότερα από την επιμήκυνση των διακοπών δασκάλων, καθηγητών και μαθητών.

Εξάλλου δεν μπορούν όλοι να καταφεύγουν στην ιδιωτική εκπαίδευση που αναδείχθηκε από τη γενιά του Πολυτεχνείου και αφορά τα δικαίως και αδίκως γεμάτα πορτοφόλια... 

 

thedayaftergr.blogspot.gr