Γράφει ο
Χρήστος Πασαλάρης
Χρήστος Πασαλάρης
Γενάρη μήνα του 1981 η πατρίδα έγινε πλήρες μέλος της τότε ΕΟΚ.
Και Γενάρη πάλι του 2002 βάλαμε το ευρώ στη θέση της δραχμής. Την
Τετάρτη θα γίνει στο Μέγαρο Μουσικής η πανηγυρική τελετή για την έναρξη
της ελληνικής προεδρίας, για 5η φορά στην ιστορία της… Το κράτος θα
δαπανήσει 50 εκατομμύρια ευρώ, τα λιγότερα από όλες τις προηγούμενες
προεδρίες. Η κυβέρνηση περιμένει καλά αποτελέσματα…Αναρωτιέται όμως κανείς τι θα έλεγε σήμερα αν ζούσε, ο πρωτεργάτης της ένταξης Κωνσταντίνος Καραμανλής… Αυτός που από το 1961 αγωνιζόταν «να ασφαλίσει» (όπως έλεγε) τη χώρα στην αγκαλιά της Ευρώπης, κυρίως για να τη προφυλάξει από τα δόντια της Τουρκίας… Να κατοχυρώσει τα σύνορά της!
Τι θα έλεγε, λοιπόν, σήμερα με την Ελλάδα πνιγμένη στα μνημόνια, βυθισμένη σε κρίση, υποταγμένη στην ξενοκρατία και ορθάνοιχτη στους λαθρομετανάστες; Ότι καλά έκανε; Ή μήπως, ότι αν ήταν αυτός στα πράγματα, θα τα είχε καταφέρει καλύτερα;
Είναι βέβαιο ότι κάποιοι χαιρέκακοι της αποκεί πλευράς (αλλά και της αποδώ) τρίβουν κρυφά τα νύχια τους ευχόμενοι να αποτύχει η ελληνική προεδρία για να γίνει ρεζίλι ο πρωθυπουργός αυτούς τους έξη μήνες, ώστε να πάθει πανωλεθρία στις διπλές (ίσως τριπλές) εκλογές του Μαΐου... Είναι οι άμυαλοι παίκτες αυτού του «εθνικού σπορ» που λέγεται «διχόνοια» και που ταλανίζει αιώνες τη ρωμιοσύνη…
Θα περίμενε κανείς, σε μια τέτοια ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ όλοι οι Έλληνες (υποστηρικτές ή πολέμιοι των Μνημονίων) να είναι «μια ανάσα, μια φωνή, μια γροθιά», για να γίνει επί τέλους σεβαστή η δόλια πατρίδα στους 27 Ευρωπαίους εταίρους της και όχι ο περίγελως όπως την κατάντησαν οι κορυφαίοι της διαφθοράς, με ουραγούς τους Λιάπηδες, Καντάδες, Χριστόπουλους, Τομπούλογλου και δεν συμμαζεύεται… Να είναι σεβαστή και όχι έρμαιο ακόμη και των τρομοκρατών, με τη γερμανική πρεσβεία να βάλλεται πανεύκολα…
Όμως δεν είναι, όσο της πρέπει, σεβαστή η πατρίδα. Γιατί από τη μέρα που, σαν σήμερα, στις 4 Γενάρη του 1956, ο Καραμανλής ίδρυε την ΕΡΕ (για να εγκαθιδρύσει καθαρόαιμο κράτος της δεξιάς) έως τον Γενάρη του 1996 που ο Σημίτης διαδεχόταν τον Ανδρέα (για να ρεζιλέψει την Ελλάδα με την κρίση των Ιμίων και με τρία πελώρια σκάνδαλα) και ως τον Γενάρη του 2004 που ο Σημίτης έχρισε διάδοχό του τον Γιώργο Παπανδρέου (για να σπρώξει, με τη σειρά του, την πατρίδα στις δαγκάνες των μνημονίων), σε αυτά τα 58 χρόνια, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα γέρασε, χρεοκόπησε, μούχλιασε, βρώμισε από κορυφής μέχρις ονύχων, δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα να επιβιώσει…
Τούτο σημαίνει ότι και τα σημερινά απομεινάρια του συστήματος θα πληρώσουν τα εγκληματικά λάθη των προκατόχων τους γιατί ο λαός (έστω και αν μια μεγάλη μερίδα του μολύνθηκε στη φαυλότητα, τη φοροδιαφυγή, το ρουσφέτι, την τεμπελιά και τον ευδαιμονισμό), έχει αλλάξει θεαματικά, έχει αποκολληθεί από τα κόμματα και τους αγύρτες δημαγωγούς τους, περιμένει τη νέα πολιτική γενιά, δηλαδή τους αμόλυντους νέους όλων των ηλικιών, που, αν καταφέρουν να ενωθούν, θα τα αλλάξουν όλα, με το καλό ή με το άγριο και θα κάνουν την Ελλάδα στα επόμενα δέκα χρόνια (ίσως στην 6η προεδρία της) το πιο λαμπρό αστέρι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ως τότε όμως ο Κορυδαλλός θα πρέπει να ασφυκτιά με «πρωτοπαλίκαρα» της διαφθοράς που-όπως μου μηνύει οι καπετάν Ανδρέας από το Γράμμο - «ορέ, ούτε ένας τους δεν έχει το σθένος να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα, όπως έκανε εκείνος ο άτυχος αστυφύλακας που τραυμάτισε θανάσιμα κατά λάθος μια γερόντισσα και βασανισμένος από τύψεις αυτοκτόνησε με το περίστροφό του»; Όχι μόνο τύψεις δεν έχουν οι σκώληκες της διαφθοράς αλλά κάνουν τα πάντα για να συμπαρασύρουν στο χαμό τους και κάποια χτυπητά ονόματα ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΞΟΥΣΙΩΝ που υποκρίνονται κραυγάζοντας εναντίον των ξεφωνημένων ή και χλευάζοντάς τους ότι «πληρώνουν τη βλακεία τους» (ενώ αν ήσαν έξυπνοι και τον Κορυδαλλό θα γλύτωναν και τις βίλλες στη Μύκονο θα έσωζαν!!!)
Όμως τώρα πια το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω με τίποτε. Ζούμε μια φάση συγκλονιστικών αλλαγών, με τα γονίδια του αιώνιου Έλληνα να ζωντανεύουν απειλητικά. Και με τη σκεπτόμενη νεολαία του (τη νεολαία όλων των ηλικιών) να ψάχνει ποιά «πρίζα» πρέπει να βγάλει από τη σημερινή θέση της και πού να τη βάλει ώστε, με όπλα παρμένα από την τεχνολογική επανάσταση, να οδηγήσει στη μεγάλη ανατροπή.
Ίσως, τη θέση του χρεωκοπημένου κοινοβουλευτισμού του 2013 (με την πλουσιότερη Βουλή όλων των εποχών) καταλάβει στα επόμενα χρόνια ένα ιδιότυπο δημοκρατικό σύστημα εξουσίας με εκπροσώπους του λαού που δεν θα έχουν την παραμικρή ομοιότητα με τους σημερινούς. Ονειροφαντασίες; Ουτοπίες; Χίμαιρες; Ίσως… Από το να αποκοιμιέται όμως κανείς χαζεύοντας τουρκικά σήριαλ, χρησιμότερο είναι να κάνει όνειρα για τη δόλια πατρίδα του!...Κάτι καινούργιο θα φανεί!...
Ch.Passalaris@hotmail.com
