Πολύ περισσότερο λοιπόν ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της κοινής, μεγάλης πατρίδας που έχουμε πλέον, η γαλλική κοινωνία διατηρεί το προνόμιο της καθοριστικής παρέμβασης στις εξελίξεις συνολικά για την ήπειρό μας. Και από εκεί, για τον πλανήτη ολόκληρο, στο πλαίσιο μιας προχωρημένα παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας.
Αυτή η κοινωνία, με την ενδογενή επαναστατικότητα και τη διαρκή αναζήτηση του καινούριου και του περισσότερο ψαγμένου, στις προεδρικές εκλογές του 2012… τσακώθηκε με τη συνείδησή της. Θυμωμένη με τον τότε Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, αποφάσισε να τον τιμωρήσει για την έπαρση και την αμετροέπειά του, και να του χαρίσει μια επικών διαστάσεων ήττα από τον Φρανσουά Ολάντ. Όχι ως προς την έκτασή της, καθώς η διαφορά ήταν μικρή, αλλά σε σχέση με τη σύγκριση των δυο πολιτικών μεγεθών. Του χαρισματικού και θυελλώδους “Σαρκό” από τη μια, και από την άλλη του, κατά δήλωσή του, “κ. κανονικού”, που αποδείχτηκε “κ. τίποτα”, με αποτέλεσμα οι δημοσκοπήσεις να παρουσιάζουν εδώ και έναν χρόνο τον Φρανσουά Ολάντ ως τον χειρότερο Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, που στρογγυλοκάθισε ποτέ ως οικοδεσπότης στα Ηλύσια Πεδία.
Ήταν τέτοιο το πείσμα της γαλλικής κοινωνίας, που ο Σαρκοζί μελαγχόλισε. Φαίνεται ωστόσο ότι η περίοδος του πείσματος τελείωσε. Και η Γαλλία είναι πλέον έτοιμη να παραδοθεί και πάλι στα χέρια του πολιτικού ο οποίος έφερε την Κεντροδεξιά πιο κοντά στο Κέντρο, καθιερώνοντας την ίδια στιγμή μια σκληρή ατζέντα καθημερινότητας, που ανάγκασε το Εθνικό Μέτωπο της οικογένειας Λεπέν να… σιγήσει.
Δημοσκόπηση της “Ifop” για τη “Le Parisien”, εμφανίζει το 46% των Γάλλων να προτιμούν τον Νικολά Σαρκοζί ως επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενόψει δηλαδή των προεδρικών εκλογών του 2017, και μόνο το 27% να θέλει να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον Φρανσουά Ολάντ.
Ακόμη χειρότερα για τον άλλοτε Γραμματέα του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, το 11% εκείνων που τον ψήφισαν το 2012, δηλώνει αποφασισμένο να ψηφίσει την επόμενη φορά τον Νικολά Σαρκοζί. Μια απευθείας μετακίνηση ψηφοφόρων, που εξηγεί επαρκώς και επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι στις προηγούμενες εκλογές οι Γάλλοι ήθελαν να τιμωρήσουν τον Σαρκοζί.
Και για να το πετύχουν, δεν δίστασαν να ψηφίσουν έναν πολιτικό που απέχει μακράν από τη δική τους αισθητική περί ηγετών. Πλέον, το λάθος… διορθώνεται, αρκεί φυσικά να κάνουμε υπομονή μέχρι το 2017. Το δυστύχημα είναι ότι από εκείνο το πείσμα των Γάλλων, τον λογαριασμό τον πλήρωσε η Ευρώπη. Επομένως, και η Ελλάδα…
υστερογραφα
