Twitter@EmOikonomidis
Ο φόβος έχει λειτουργήσει διαχρονικά ως το ισχυρότερο των συναισθημάτων, υπό την έννοια ότι “ακουμπάει” σε σκοτεινές παραμέτρους της ζωής, και επομένως κινητοποιεί αντανακλαστικά και άμυνες.
Η ελπίδα από την άλλη, είναι το συναίσθημα της ευγένειας, της ασφάλειας, της προοπτικής. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για νέα ξεκινήματα, να λειτουργήσει ως “μεγάλος επιταχυντής” κινήτρων και προσπάθειας.
Στη στρατηγική της ελπίδας επενδύει ξεκάθαρα ο Αντώνης Σαμαράς, ως απάντηση στον φόβο, την αγωνία, την κινδυνολογία και τον λαϊκισμό, όπως σημειώνουν συνήθως στο Μέγαρο Μαξίμου για τη ρητορική της αντιπολίτευσης, δηλαδή πρωτίστως και κύρια του ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με το εθνικό μέλλον.
Μια Ελλάδα που πέρασε πολλά, ετοιμάζεται να κάνει τα πρώτα βήματά της για την έξοδο από τη βαθιά, σύνθετη και πολυεπίπεδη κρίση, και ο Πρωθυπουργός επιθυμεί να βρεθεί στην κορυφή αυτής της εθνικής διαδρομής αισιοδοξίας.
Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε είναι με το μέρος του: Σε σχέση με την κυβέρνηση η οποία υποχωρεί διαρκώς, σε ποιοτικά χαρακτηριστικά και μεγέθη κρίσιμα για την έκβαση μιας εκλογικής αναμέτρησης, ο ίδιος παραμένει πολύ μπροστά από τον Αλέξη Τσίπρα, διατηρώντας την (προχωρημένη) εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Και, ως γνωστόν, οι Έλληνες επιλέγουν… πρωτίστως πρωθυπουργό.
Στο πλαίσιο αυτής της “στρατηγικής της ελπίδας” μπορεί κανείς να εντάξει και την αποστροφή του Αντώνη Σαμαρά στη σημερινή συνάντησή του με την Πρόεδρο της Λιθουανίας, η οποία βρέθηκε στην Ελλάδα.
“Ο προϋπολογισμός του 2014 είναι προϋπολογισμός ανάπτυξης και ελπίδας”, σημείωσε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός. Γνωρίζοντας ότι η ελληνική κοινωνία διψάει για ρεαλιστική ελπίδα, μετά από τη “μαύρη τρύπα” του Μνημονίου.
ysterografa.gr
Ο φόβος έχει λειτουργήσει διαχρονικά ως το ισχυρότερο των συναισθημάτων, υπό την έννοια ότι “ακουμπάει” σε σκοτεινές παραμέτρους της ζωής, και επομένως κινητοποιεί αντανακλαστικά και άμυνες.
Η ελπίδα από την άλλη, είναι το συναίσθημα της ευγένειας, της ασφάλειας, της προοπτικής. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για νέα ξεκινήματα, να λειτουργήσει ως “μεγάλος επιταχυντής” κινήτρων και προσπάθειας.
Στη στρατηγική της ελπίδας επενδύει ξεκάθαρα ο Αντώνης Σαμαράς, ως απάντηση στον φόβο, την αγωνία, την κινδυνολογία και τον λαϊκισμό, όπως σημειώνουν συνήθως στο Μέγαρο Μαξίμου για τη ρητορική της αντιπολίτευσης, δηλαδή πρωτίστως και κύρια του ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με το εθνικό μέλλον.
Μια Ελλάδα που πέρασε πολλά, ετοιμάζεται να κάνει τα πρώτα βήματά της για την έξοδο από τη βαθιά, σύνθετη και πολυεπίπεδη κρίση, και ο Πρωθυπουργός επιθυμεί να βρεθεί στην κορυφή αυτής της εθνικής διαδρομής αισιοδοξίας.
Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε είναι με το μέρος του: Σε σχέση με την κυβέρνηση η οποία υποχωρεί διαρκώς, σε ποιοτικά χαρακτηριστικά και μεγέθη κρίσιμα για την έκβαση μιας εκλογικής αναμέτρησης, ο ίδιος παραμένει πολύ μπροστά από τον Αλέξη Τσίπρα, διατηρώντας την (προχωρημένη) εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Και, ως γνωστόν, οι Έλληνες επιλέγουν… πρωτίστως πρωθυπουργό.
Στο πλαίσιο αυτής της “στρατηγικής της ελπίδας” μπορεί κανείς να εντάξει και την αποστροφή του Αντώνη Σαμαρά στη σημερινή συνάντησή του με την Πρόεδρο της Λιθουανίας, η οποία βρέθηκε στην Ελλάδα.
“Ο προϋπολογισμός του 2014 είναι προϋπολογισμός ανάπτυξης και ελπίδας”, σημείωσε χαρακτηριστικά ο Πρωθυπουργός. Γνωρίζοντας ότι η ελληνική κοινωνία διψάει για ρεαλιστική ελπίδα, μετά από τη “μαύρη τρύπα” του Μνημονίου.
ysterografa.gr
