Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Το αλαλούμ που επικρατεί και οι αντικρουόμενες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται στο γνωστό πρόβλημα με τις συνιστώσες.Οφείλεται στην δεινή πραγματικότητα και στην προσπάθεια που καταβάλλεται να πειστεί ο λαός πως υπάρχουν άλλες λύσεις για την αντιμετώπισή της, που όμως τελικά αποδεικνύεται πως προσομοιάζουν στις παρούσες.
Κι’ όταν αυτό αποκαλύπτεται, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας μιλούν για «χαλκεία», «ανωνυμογράφους» και «ομάδες λάσπης».
Πάρτε παράδειγμα τα του κατώτατου μισθού που ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι θα επαναφέρει στα προ των εκλογών του 2009 επίπεδα.
Στη συνέντευξή του στη ΝΕΤ και στον Μανόλη Κοττάκη, ο κ. Δραγασάκης είπε πως αυτό θα συμβεί, αλλά έσπευσε να προσθέσει πως «όσο θα παρατείνεται αυτή η κρίση, όσο η οικονομία θα συρρικνώνεται, και αυτός ο στόχος θα είναι δύσκολο να υλοποιηθεί».
Επειδή, όμως, η κρίση δεν περνάει με… χάπι ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο ότι η υπόσχεση δεν θα σταθεί δυνατόν να υλοποιηθεί – και τότε, οι αρμόδιοι, θα παραπέμψουν στην αίρεση που είχε θέσει ο κ. Δραγασάκης.
Ο οποίος δεν αντιλαμβάνομαι για ποιον λόγο προσέφυγε στο ΕΣΡ για διαστρέβλωση των δηλώσεών του, διότι το ΕΣΡ αρμοδιότητα έχει όσον αφορά στην συμπεριφορά των καναλιών και όχι στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονται αυτά τα οποία μεταδίδουν τα κανάλια!
Εναντίον ποίου στρέφονται ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Δραγασάκης επί του προκειμένου;
Δεν είναι δικαίωμα του καθενός να ερμηνεύσει όπως θέλει την φράση «αν δεν βρούμε τον λογαριασμό, τι να κάνουμε»;
Δεν είναι δικαίωμα του καθενός να ερμηνεύσει όπως θέλει την φράση «θα ήταν ανεύθυνο να πω, χωρίς να πούμε τι θα βάλουμε στη θέση τους»;
Δεν προκύπτει πως μπορεί και να μην βρουν τον λογαριασμό και πως για κάθε αφαιρούμενο μέτρο θα χρειαστεί και αυτοί να βάλουν κάτι άλλο στη θέση του – οπότε, αν δεν το βρουν, τι να κάνουμε;
Μετά άρχισαν οι διχογνωμίες σχετικά με το ύψος του κατώτατου μισθού και πότε θα αποκατασταθεί αυτός.
Ο καθένας έλεγε από ένα δικό του νούμερο, αποδεικνύοντας πως δεν γνωρίζουν καν σε ποιο επίπεδο λένε ότι θα επαναφέρουν τους μισθούς.
Για παράδειγμα, σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο υπεύθυνος του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής Γιάννης Μηλιός, είπε πως ο κατώτατος μισθός θα επανέλθει στα επίπεδα του 2009 «άμεσα».
Αλλά ως εκεί. Διότι «δεν μπορούμε να πάρουμε άμεσα τέτοια μέτρα που να επανέλθουν όλα τα εισοδήματα στα επίπεδα του 2009. Πρέπει να αρχίσουμε από κάτω προς τα πάνω».
Οπότε, όλοι οι άλλοι που είδαν τα εισοδήματά τους να κατακρημνίζονται – δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, απόστρατοι – να μην περιμένουν τίποτε.
Και τι τελικά υπόσχονται; Όχι αποκατάσταση εισοδημάτων, αλλά επαναφορά ενός υποθετικού μισθού, που, αν είναι κανείς άνεργος, δεν τον λαμβάνει καθόλου!
Μετά άρχισε η κουβέντα για το αν και πώς θα καταργηθεί το χαράτσι της ΔΕΗ.
Ο κ. Δραγασάκης υποστηρίζει πως η κατάργηση θα εφαρμοστεί σε ειδικές κατηγορίες, όπως οι άνεργοι.
Ο υπεύθυνος του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής Γιάννης Μηλιός, μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, είπε πως «τα χαράτσια για τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου θα καταργηθούν», διότι «θα υπάρξει ένας ενιαίος φόρος» - αυτό δηλαδή που θα γίνει τώρα με το φορολογικό νομοσχέδιο.
Υποστήριξε επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και θα καταργήσει μονομερώς το μνημόνιο με ένα νόμο και θα το επαναδιαπραγματευθεί με τους δανειστές – αλλά η περίπτωση να μην θέλουν να επαναδιαπραγματευθούν οι δανειστές δεν περνά από το μυαλό του, ούτε ερωτάται επ’ αυτού.
έβαια, όπως μάθαμε, δεν θα επιχειρήσουν μονομερή διαγραφή του χρέους, «αλλά μέσα από μία διαπραγμάτευση με τους εταίρους» - λες και δεν έχουν γίνει κουρέματα, λες και τα κουρέματα έγιναν χωρίς διαπραγμάτευση.
Τα ίδια και με τις αποκρατικοποιήσεις, όπου η τελευταία γραμμή άμυνας είναι ότι θα επανακρατικοποιηθούν εκείνες οι επιχειρήσεις που χρειάζεται να είναι στο Δημόσιο.
Έτσι ασαφώς, ώστε μετά να μην ζητηθεί λογαριασμός από τους εργαζόμενους των υπόλοιπων!
Τα ίδια και με τις επενδύσεις. Στην συζήτηση προ ημερησίας διάταξης για τα αγροτικά στις 26 Φεβρουαρίου, ο κ. Τσίπρας ξεσπάθωσε υπέρ της γερμανικής εταιρίας Ντόιτσε Αιόλια, λέγοντας μάλιστα ότι είχε και εγγυητική επιστολή από τον Άκερμαν – μόνο που δεν επρόκειτο για τον επικεφαλής της Ντόιτσε Μπανκ, Γιόζεφ Άκερμαν, αλλά για τον ανιψιό του Νιλς(!), οπότε είτε δεν διάβασε ολόκληρο το όνομα, είτε το έκανε επίτηδες.
Ναι, αλλά προηγουμένως, εννέα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν καταθέσει ερώτηση ακριβώς κατά της συγκεκριμένης εταιρίας, αποκαλώντας το έργο «φαραωνικό», πολυδάπανο και τελικά ασύμφορο για τη χώρα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, δεν υπάρχει άνθρωπος στη χώρα που να γνωρίζει τι θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ αν βρισκόταν στην εξουσία.
Άλλωστε, η τρικυμία εν κρανίω φάνηκε και από τον τρόπο που στον ΣΥΡΙΖΑ ανέλυσαν το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία και τις εξελίξεις στη Βουλγαρία.
Για την Ιταλία πανηγύρισαν – ενώ οι εκλογές εκεί σήμαναν την θριαμβευτική επάνοδο του Μπερλουσκόνι.
Μετά μας είπαν ότι πανηγύρισαν για την ψήφο αντίδρασης και την θεαματική άνοδο του γελωτοποιού Μπέπε Γκρίλλο – με τον οποίο, προφανώς, αισθάνονται ότι ταυτίζονται.
Στην περίπτωση της Βουλγαρίας, ο κ. Τσίπρας εκθείασε την απόφαση του πρώην πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ να παραιτηθεί, λέγοντας πως «δεν μπορώ να είμαι άλλο πρωθυπουργός μιας χώρας όπου η αστυνομία δέρνει τον κόσμο στους δρόμους»!
Συγγνώμη, αλλά ο Μπορίσοφ, ως πρώην μπράβος του Ζίβκοφ και του Συμεών προφανώς δεν είχε τέτοια προβλήματα – ως γνωστόν στη Βουλγαρία όποιος παράνομος ήθελε έμπαινε στην πολιτική, μέσω των γνωστών «κομμάτων της μαφίας», για να εξασφαλίζει ασυλία.
Άλλωστε, ο Μπορίσοφ λέει τώρα πως η κυβέρνησή του έπεσε επειδή οι (σοσιαλιστές) αντίπαλοί του συνωμότησαν και οδήγησαν τον λαό σε ανταρσία.
Άρα, αυτό το οποίο έχει επικρατήσει στη σκέψη και στην συμπεριφορά του κ. Τσίπρα είναι η ιησουιτική αρχή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Αν σ’ αυτή τη συγκυρία μας βολεύει να υπερασπιστούμε μια γερμανική επένδυση που μέχρι πρόσφατα καταγγέλλαμε, κανένα πρόβλημα.
Αν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το όνομα του Άκερμαν για να χτυπήσουμε τον αντίπαλο, θα το κάνουμε – κι’ ας τον αποκαλούμε «τοκογλύφο δανειστή» κι’ ας μην πρόκειται καν για τον ίδιο, αλλά για τον ανιψιό του από το υποκατάστημα του Λονδίνου.
Αν μας βολεύει να πανηγυρίσουμε για τον συνδυασμό Μπερλουσκόνι – Γκρίλλο, πάλι θα το κάνουμε.
Αν πρέπει να υμνήσουμε τον πρώην μπράβο που καταγγέλλει τους ομοϊδεάτες μας, κανένα πρόβλημα.
Πρόκειται για την επιτομή του Ιησουιτισμού!
elzoni.gr
