Σε εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν του το «School of
International and Public Affairs» του Πανεπιστημίου Columbia με τίτλο
«Bailouts and Ballots: The New Challenges to Democracy and the Case of
Europe», μίλησε το βράδυ της Τετάρτης, ο πρώην πρωθυπουργός, κ. Γιώργος
Παπανδρέου.
Ο κ, Παπανδρέου μίλησε για ακόμη μια φορά για την πρόταση για δημοψήφισμα που έκανε σχετικά με την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ, η οποία προκάλεσε τριγμούς στην Ευρωζώνη. «Στις Κάννες, δέχθηκα κριτική από ευρωπαίους εταίρους μου για την πρόταση μου για δημοψήφισμα.
Φοβόντουσαν την αναταραχή που μπορούσε να προκαλέσει ένα δημοψήφισμα στις αγορές. Τους απάντησα ότι θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών, μόνο όταν πρώτα έχουμε αποκτήσει την εμπιστοσύνη των λαών μας. Είμαι βέβαιος ότι θα είχαμε κερδίσει το δημοψήφισμα. Εν πάση περιπτώσει αυτό που σίγουρα κατάφερα ήταν να δημιουργήσω μία ευρεία πολιτική συναίνεση για τη Συμφωνία που είχα πετύχει, συναίνεση που δεν υπήρχε μέχρι τότε μεταξύ των πολιτικών κομμάτων».
«Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμπεριφερθήκαμε περισσότερο ως “τοπικοί παίχτες” που ασχολούνται με τους φόβους των εκλογικών τους περιφερειών, αντί να ηγούνται με αυτοπεποίθηση μιας πορείας προς μία πιο ισχυρή Ένωση. Παρά την τόσο απαραίτητη οικονομική βοήθεια που όντως δόθηκε στην Ελλάδα, μπορώ να πω ότι η Ε.Ε. έδρασε περισσότερο με διαιρετικό παρά με ενοποιημένο τρόπο. Χρειάζεται να ξαναθυμηθούμε τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρώπης και να εντοπίσουμε τους μύθους, τις λανθασμένες πολιτικές αφηγήσεις γύρω από την ελληνική κρίση που δεν επέτρεψαν στην Ευρώπη να διαγνώσει πλήρως το πρόβλημα και να αναλάβει ενιαία και αποτελεσματική δράση», υποστήριξε, μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός.
Αναφορικά, δε με τους «μύθους» γύρω από την Ελλάδα που αναπτύχθηκαν στην Ε.Ε. ο κ. Παπανδρέου υποστήριξε πως είναι τρεις και συνοπτικά είναι οι εξής: Πρώτον, ότι αυτό που χρειαζόταν η Αθήνας ήταν λιτότητα – και πολύ λιγότερο μεταρρυθμίσεις. Δεύτερον, ότι δεν υπήρχε ευρωπαϊκό, αλλά μόνο ελληνικό πρόβλημα και τρίτον ότι η Ελλάδα δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της.
Σχετικά με την λιτότητα, ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε για ακόμη μία φορά στο έλλειμμα, το οποίο όπως είπε, «ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου». «Χρειαζόμασταν δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά πρώτη προτεραιότητα έπρεπε να δοθεί στα βαθύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα. Ακόμη και το γεγονός ότι η Ελληνική Στατιστική Αρχή μιλούσε για έλλειμμα 6% τρεις μέρες πριν τις εκλογές αντί για 12% (στο τέλος αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα του 2009 έφτασε το 15,6%) υπογράμμιζε τα θεσμικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα. Ήθελα να χρησιμοποιήσω όλο το πολιτικό μου κεφάλαιο ως νέος Πρωθυπουργός για μεταρρυθμίσεις. Για την “επανάσταση του αυτονόητου”, όπως την αποκαλούσα. Αλλά αυτό σήμαινε χρόνο. Χρειαζόμασταν χρόνο. Και δυστυχώς όταν οι αγορές άρχισαν να πιέζουν, η Ευρώπη αποφάσισε να μην υποστηρίξει τις προτεραιότητές μου και να μετακινηθεί στην γνωστή φόρμουλα της λιτότητας αντί για βαθειά μεταρρύθμιση», είπε σχετικά.
Όσον αφορά στο γεγονός ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό, ο κ. Παπανδρέου, σχολίασε, μεταξύ άλλων, πως «μια οικονομία που φτάνει μόλις το 2,5% του ΑΕΠ της Ε.Ε. δεν μπορεί να είναι το πρόβλημα. Και όμως πολλά μέσα ενημέρωσης, ακόμα και σοβαροί πολιτικοί μιλούσαν για τεμπέληδες Έλληνες. Αυτό εξελίχθηκε σε μια αφήγηση για τους τεμπέληδες νοτιοευρωπαίους που πρέπει να τιμωρηθούν. Ήταν πολύ βολικό για ορισμένους να κατηγορούν την Ελλάδα. Αυτό που έλεγα πάντα ήταν ότι η Ελλάδα είχε πρόβλημα αλλά η Ελλάδα δεν ήταν το πρόβλημα».
Επίσης, σχετικά με την άποψη ότι η Ελλάδα δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της ο κ. Παπανδρέου υπογράμμισε ότι «παρά τις δυσκολίες, παρά τα λάθη, είχαμε πρωτόγνωρα αποτελέσματα. Με τις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων και την ισχυρή πολιτική θέληση για αλλαγές, καταφέραμε πάρα πολλά μέσα στο Μηχανισμό Στήριξης. Μειώσαμε το έλλειμμα μας 6,5% σε μόλις δύο χρόνια. Έτσι, χωρίς τις πληρωμές για τόκους, η Ελλάδα το 2013 θα δαπανήσει λιγότερα χρήματα από όσα εισπράττει, επιτυγχάνοντας το αποκαλούμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Ήμασταν η πρώτη χώρα του ΟΟΣΑ σε ρυθμό μεταρρυθμίσεων μέχρι το 2011. Αυτά οδήγησαν σε πραγματική προσαρμογή: η Ελλάδα ξανακέρδισε σε δύο χρόνια την ανταγωνιστικότητα που είχε χάσει σε μία δεκαετία από τότε που μπήκε στο ευρώ. Οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν και το σημερινό μας έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών είναι το χαμηλότερο από την ένταξή μας στο ευρώ. Αλλά τα ευρύτερα ευρωπαϊκά προβλήματα συνέχισαν να υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των αγορών. Μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του Προγράμματος η Τρόικα αντιλήφθηκε ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει στις αγορές ούτε το 2012. Έφταιγε η Ελλάδα; Στην πραγματικότητα οι αγορές αμφισβητούσαν την αποφασιστικότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την ευρύτερη ευρωπαϊκή κρίση. Και αυτό οδήγησε σε φαύλο κύκλο ύφεσης. Και αυτός με τη σειρά του πόνεσε πάρα πολύ την κοινωνία μας. Βρισκόμαστε τώρα στον έκτο χρόνο ύφεσης. Η ανεργία έφτασε το 27%».
«Ζητάμε κατανόηση των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Και πάνω από όλα, σεβασμό στη δύσκολη προσαρμογή που κάνουμε. Αλληλεγγύη και ελπίδα για ένα περήφανο λαό που έζησε πολέμους, δικτατορίες και εξαρτήσεις και τώρα παλεύει για την αξιοπρέπειά του. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο», πρόσθεσε, σημειώνοντας πως στην Ευρώπη χρειαζόμαστε να αποκτήσουμε ξανά το πνεύμα της εμπιστοσύνης, ενώ πρότεινε «μία νέα Μεγάλη Συμφωνία», η οποία πρωτίστως πρέπει να στοχεύει στο τέλος της ρατσιστικής ρητορικής αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων, που υπονομεύει όλα όσα αντιπροσωπεύει η Ε.Ε.
«Χρειαζόμαστε μια πραγματική στρατηγική πράσινης ανάπτυξης, με επενδύσεις στις υποδομές, την ανανεώσιμη ενέργεια και την εκπαίδευση. Με αύξηση των ιδίων πόρων μέσω νέων εργαλείων όπως ο Φόρος επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών ή ο Φόρος επί των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Μιλάω για την πράσινη ανάπτυξη γιατί είναι η μόνη βιώσιμη επένδυση που θα μας εξασφαλίσει μελλοντική ανταγωνιστικότητα», πρόσθεσε, ενώ αναφορικά με τους ανέργους ο κ. Παπανδρέου πρότεινε μια «πολιτική συνοχής» και ένα πρόγραμμα τύπου «Erasmus».
«Στην Ελλάδα η ανεργία των νέων φτάνει το 62%. Στη Γερμανία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά. Και όμως – για πολλούς λόγους – η κινητικότητα των εργαζομένων στο εσωτερικό της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα Ταμείο υποτροφιών που θα δίνει στους ανέργους τη δυνατότητα επανεκπαίδευσης σε όποια χώρα επιθυμούν», σχολίασε σχετικά.
ysterografa.gr
Ο κ, Παπανδρέου μίλησε για ακόμη μια φορά για την πρόταση για δημοψήφισμα που έκανε σχετικά με την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ, η οποία προκάλεσε τριγμούς στην Ευρωζώνη. «Στις Κάννες, δέχθηκα κριτική από ευρωπαίους εταίρους μου για την πρόταση μου για δημοψήφισμα.
Φοβόντουσαν την αναταραχή που μπορούσε να προκαλέσει ένα δημοψήφισμα στις αγορές. Τους απάντησα ότι θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών, μόνο όταν πρώτα έχουμε αποκτήσει την εμπιστοσύνη των λαών μας. Είμαι βέβαιος ότι θα είχαμε κερδίσει το δημοψήφισμα. Εν πάση περιπτώσει αυτό που σίγουρα κατάφερα ήταν να δημιουργήσω μία ευρεία πολιτική συναίνεση για τη Συμφωνία που είχα πετύχει, συναίνεση που δεν υπήρχε μέχρι τότε μεταξύ των πολιτικών κομμάτων».
«Οι ευρωπαίοι ηγέτες συμπεριφερθήκαμε περισσότερο ως “τοπικοί παίχτες” που ασχολούνται με τους φόβους των εκλογικών τους περιφερειών, αντί να ηγούνται με αυτοπεποίθηση μιας πορείας προς μία πιο ισχυρή Ένωση. Παρά την τόσο απαραίτητη οικονομική βοήθεια που όντως δόθηκε στην Ελλάδα, μπορώ να πω ότι η Ε.Ε. έδρασε περισσότερο με διαιρετικό παρά με ενοποιημένο τρόπο. Χρειάζεται να ξαναθυμηθούμε τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρώπης και να εντοπίσουμε τους μύθους, τις λανθασμένες πολιτικές αφηγήσεις γύρω από την ελληνική κρίση που δεν επέτρεψαν στην Ευρώπη να διαγνώσει πλήρως το πρόβλημα και να αναλάβει ενιαία και αποτελεσματική δράση», υποστήριξε, μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός.
Αναφορικά, δε με τους «μύθους» γύρω από την Ελλάδα που αναπτύχθηκαν στην Ε.Ε. ο κ. Παπανδρέου υποστήριξε πως είναι τρεις και συνοπτικά είναι οι εξής: Πρώτον, ότι αυτό που χρειαζόταν η Αθήνας ήταν λιτότητα – και πολύ λιγότερο μεταρρυθμίσεις. Δεύτερον, ότι δεν υπήρχε ευρωπαϊκό, αλλά μόνο ελληνικό πρόβλημα και τρίτον ότι η Ελλάδα δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της.
Σχετικά με την λιτότητα, ο κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε για ακόμη μία φορά στο έλλειμμα, το οποίο όπως είπε, «ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου». «Χρειαζόμασταν δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά πρώτη προτεραιότητα έπρεπε να δοθεί στα βαθύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα. Ακόμη και το γεγονός ότι η Ελληνική Στατιστική Αρχή μιλούσε για έλλειμμα 6% τρεις μέρες πριν τις εκλογές αντί για 12% (στο τέλος αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα του 2009 έφτασε το 15,6%) υπογράμμιζε τα θεσμικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα. Ήθελα να χρησιμοποιήσω όλο το πολιτικό μου κεφάλαιο ως νέος Πρωθυπουργός για μεταρρυθμίσεις. Για την “επανάσταση του αυτονόητου”, όπως την αποκαλούσα. Αλλά αυτό σήμαινε χρόνο. Χρειαζόμασταν χρόνο. Και δυστυχώς όταν οι αγορές άρχισαν να πιέζουν, η Ευρώπη αποφάσισε να μην υποστηρίξει τις προτεραιότητές μου και να μετακινηθεί στην γνωστή φόρμουλα της λιτότητας αντί για βαθειά μεταρρύθμιση», είπε σχετικά.
Όσον αφορά στο γεγονός ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό, ο κ. Παπανδρέου, σχολίασε, μεταξύ άλλων, πως «μια οικονομία που φτάνει μόλις το 2,5% του ΑΕΠ της Ε.Ε. δεν μπορεί να είναι το πρόβλημα. Και όμως πολλά μέσα ενημέρωσης, ακόμα και σοβαροί πολιτικοί μιλούσαν για τεμπέληδες Έλληνες. Αυτό εξελίχθηκε σε μια αφήγηση για τους τεμπέληδες νοτιοευρωπαίους που πρέπει να τιμωρηθούν. Ήταν πολύ βολικό για ορισμένους να κατηγορούν την Ελλάδα. Αυτό που έλεγα πάντα ήταν ότι η Ελλάδα είχε πρόβλημα αλλά η Ελλάδα δεν ήταν το πρόβλημα».
Επίσης, σχετικά με την άποψη ότι η Ελλάδα δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της ο κ. Παπανδρέου υπογράμμισε ότι «παρά τις δυσκολίες, παρά τα λάθη, είχαμε πρωτόγνωρα αποτελέσματα. Με τις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων και την ισχυρή πολιτική θέληση για αλλαγές, καταφέραμε πάρα πολλά μέσα στο Μηχανισμό Στήριξης. Μειώσαμε το έλλειμμα μας 6,5% σε μόλις δύο χρόνια. Έτσι, χωρίς τις πληρωμές για τόκους, η Ελλάδα το 2013 θα δαπανήσει λιγότερα χρήματα από όσα εισπράττει, επιτυγχάνοντας το αποκαλούμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Ήμασταν η πρώτη χώρα του ΟΟΣΑ σε ρυθμό μεταρρυθμίσεων μέχρι το 2011. Αυτά οδήγησαν σε πραγματική προσαρμογή: η Ελλάδα ξανακέρδισε σε δύο χρόνια την ανταγωνιστικότητα που είχε χάσει σε μία δεκαετία από τότε που μπήκε στο ευρώ. Οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν και το σημερινό μας έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών είναι το χαμηλότερο από την ένταξή μας στο ευρώ. Αλλά τα ευρύτερα ευρωπαϊκά προβλήματα συνέχισαν να υπονομεύουν την εμπιστοσύνη των αγορών. Μετά από ένα χρόνο εφαρμογής του Προγράμματος η Τρόικα αντιλήφθηκε ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να επιστρέψει στις αγορές ούτε το 2012. Έφταιγε η Ελλάδα; Στην πραγματικότητα οι αγορές αμφισβητούσαν την αποφασιστικότητα της Ευρώπης να αντιμετωπίσει την ευρύτερη ευρωπαϊκή κρίση. Και αυτό οδήγησε σε φαύλο κύκλο ύφεσης. Και αυτός με τη σειρά του πόνεσε πάρα πολύ την κοινωνία μας. Βρισκόμαστε τώρα στον έκτο χρόνο ύφεσης. Η ανεργία έφτασε το 27%».
«Ζητάμε κατανόηση των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Και πάνω από όλα, σεβασμό στη δύσκολη προσαρμογή που κάνουμε. Αλληλεγγύη και ελπίδα για ένα περήφανο λαό που έζησε πολέμους, δικτατορίες και εξαρτήσεις και τώρα παλεύει για την αξιοπρέπειά του. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο», πρόσθεσε, σημειώνοντας πως στην Ευρώπη χρειαζόμαστε να αποκτήσουμε ξανά το πνεύμα της εμπιστοσύνης, ενώ πρότεινε «μία νέα Μεγάλη Συμφωνία», η οποία πρωτίστως πρέπει να στοχεύει στο τέλος της ρατσιστικής ρητορικής αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων, που υπονομεύει όλα όσα αντιπροσωπεύει η Ε.Ε.
«Χρειαζόμαστε μια πραγματική στρατηγική πράσινης ανάπτυξης, με επενδύσεις στις υποδομές, την ανανεώσιμη ενέργεια και την εκπαίδευση. Με αύξηση των ιδίων πόρων μέσω νέων εργαλείων όπως ο Φόρος επί των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών ή ο Φόρος επί των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Μιλάω για την πράσινη ανάπτυξη γιατί είναι η μόνη βιώσιμη επένδυση που θα μας εξασφαλίσει μελλοντική ανταγωνιστικότητα», πρόσθεσε, ενώ αναφορικά με τους ανέργους ο κ. Παπανδρέου πρότεινε μια «πολιτική συνοχής» και ένα πρόγραμμα τύπου «Erasmus».
«Στην Ελλάδα η ανεργία των νέων φτάνει το 62%. Στη Γερμανία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά. Και όμως – για πολλούς λόγους – η κινητικότητα των εργαζομένων στο εσωτερικό της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα Ταμείο υποτροφιών που θα δίνει στους ανέργους τη δυνατότητα επανεκπαίδευσης σε όποια χώρα επιθυμούν», σχολίασε σχετικά.
ysterografa.gr
