Τα χρόνια εκείνα, Πρωθυπουργός ήταν ο Χαρίλαος Τρικούπης και κατασκευαζόταν η μετρική σιδηροδρομική γραμμή Πειραιώς – Αθηνών - Κορίνθου – Πατρών από Γαλλική Εταιρεία , η οποία χρησιμοποιούσε δικούς της εργολάβους και εργάτες ( Γάλλους και Ιταλούς).
Δέκα ιταλοί εργάτες, που κατασκεύαζαν την γραμμή , στο Δερβένι, χρησιμοποιούσαν τη σπηλιά αυτή που την εποχή εκείνη ήταν πιο ευρυχωρη, ως κατάλυμα και αποθήκη των εργαλείων τους.
Κάποια ημέρα ενώ αυτοί εργάζονταν, κοντά στο ρέμα του Δαφνοπόταμου, φτιάχνοντας μια καμάρα γέφυρας , μετακινώντας μεγάλους ογκόλιθους , βρήκαν ένα πελώριο φίδι , το οποίο και σκότωσαν. Έτσι μετά την εργασία τους , το μετέφεραν στην σπηλιά, όπου το μαγείρεψαν και το έφαγαν, καθώς γι αυτούς ήταν καλός… μεζές.
Όμως 6 εργάτες μετά από λίγες ώρες βρήκαν οικτρό θάνατο. Φαίνετε ότι το μαγείρεψαν πρόχειρα χωρίς να του κόψουν το κεφάλι και να του αφαιρέσουν το δηλητήριο… καθώς δεν ήξεραν ότι η τελετουργία της σφαγής του φιδιού αποτελεί τμήμα της γαστριμαργικής εμπειρίας, όπως συμβαίνει στο μακρινό Βιετνάμ.
Εκεί οι άνθρωποι έτρωγαν φίδια από παιδιά και η μακρά επιβίωσή τους αποδεικνύει πως το «φιδο-διαιτολόγιο» δεν καταστρέφει την υγεία. Πιστεύουν, μάλιστα, πως το κάθε τμήμα του φιδιού ευεργετεί το ανάλογο τμήμα του ανθρώπινου σώματος. Για παράδειγμα, η καρδιά του φιδιού κάνει καλό στην καρδιά του ανθρώπου που θα την τιμήσει. Η χολή του φιδιού ανακουφίζει τους ρευματισμούς. Επιπλέον, μια πρόσφατη ιατρική έρευνα επιβεβαίωσε τις αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές τους. Γενικώς στο Βιετνάμ το φίδι αντιμετωπίζεται ακριβώς όπως το χοιρινό, το μοσχάρι ή το κοτόπουλο! Έχει την ίδια περίοπτη θέση στο τραπέζι.-
