Το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων πέτυχε, την δόση την πήραμε, ο στόχος όμως δεν επιτεύχθηκε...
Αυτό είναι το μάλλον αντιφατικό μήνυμα που εξάγεται από όλες τις πλευρές.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, με βάση τα σημερινά δεδομένα και μετά την επαναγορά ομολόγων, το χρέος της Ελλάδας το 2020 θα βρίσκεται στο 128% του ΑΕΠ, αρκετά μακριά από τον «ψηλό πήχη» του 120% και λιγότερο μακριά από τον πιο «χαμηλό πήχη» του 124%.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα χρηματοδοτικό κενό, ώστε η Ελλάδα να πετύχει να καταστήσει θεωρητικά βιώσιμο το χρέος της σε 7 χρόνια. Πως θα καλυφθεί το κενό;
Είτε με νέα μέτρα λιτότητας εντός της χώρας, είτε με νέα χρηματοδότηση της, είτε με μια νέα χρηματοδότηση, είτε με μια νέα αναδιάρθρωση (κούρεμα ) του χρέους.
Η επιβολή νέων μέτρων λιτότητας ειδικά προτού φανεί πως θα λειτουργήσουν αυτά που ήδη ελήφθησαν τίθεται μάλλον εκτός συζήτησης.
Όπως, επίσης και το «κούρεμα» το οποίο το Βερολίνο εξακολουθεί να το απορρίπτει..
Δια της εις άτοπον απαγωγής λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα της νέας χρηματοδότησης.
Η οποία όμως δεν θα είναι... αβασάνιστη και θα συνδυάζεται με την υποχρέωση της χώρας να μηδενίσει τα ελλείμματα της.
Με άλλα λόγια, αν πετύχουμε μέσα στην επόμενη χρονιά να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό και να τον φέρουμε «ίσα βάρκα ίσα νερά» τότε θα λάβει απόφαση νέας χρηματοδοτικής «ένεσης» προς την χώρα.
Κατά συνέπεια φαίνεται πως το «μπαλάκι» επιστρέφει στην Ελλάδα, η οποία πρέπει να συνεχίσει να βαδίζει τον δύσβατο δρόμο της λιτότητας, προσπαθώντας μάλιστα να ξεφύγει από την μέγγενη της ύφεσης, παρουσιάζοντας κάποια στοιχεία ανάκαμψης.
Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσον μπορεί να πετύχει αυτή η προσπάθεια.
Οι καλά γνωρίζοντες λένε, πως υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις, στο τέλος της επόμενης χρονιάς, οι δανειστές θα επιβεβαιώσουν και πάλι την... αστοχία των υπολογισμών τους!
Διότι μία οικονομία σε τόσο βαθιά ύφεση δεν μπορεί να καλύψει τα ελλείμματα της.
Κατά συνέπεια, έστω και σε δεύτερο χρόνο, θα επανέλθει στο προσκήνιο το νέο «κούρεμα».
Αφήνουμε όμως αυτές τις εξελίξεις , να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν στο μέλλον και σημειώνουμε ότι ναι μεν η δόση είναι πλήρως απαραίτητη για την χώρα, ωστόσο θα ήταν πολύ προτιμότερο να ξέραμε ότι εντοπίστηκε το φως στην άκρη του τούνελ και να μην συνεχιστεί επί μακρόν αυτή η αβεβαιότητα.
Νίκος Νικολόπουλος
Αυτό είναι το μάλλον αντιφατικό μήνυμα που εξάγεται από όλες τις πλευρές.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, με βάση τα σημερινά δεδομένα και μετά την επαναγορά ομολόγων, το χρέος της Ελλάδας το 2020 θα βρίσκεται στο 128% του ΑΕΠ, αρκετά μακριά από τον «ψηλό πήχη» του 120% και λιγότερο μακριά από τον πιο «χαμηλό πήχη» του 124%.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα χρηματοδοτικό κενό, ώστε η Ελλάδα να πετύχει να καταστήσει θεωρητικά βιώσιμο το χρέος της σε 7 χρόνια. Πως θα καλυφθεί το κενό;
Είτε με νέα μέτρα λιτότητας εντός της χώρας, είτε με νέα χρηματοδότηση της, είτε με μια νέα χρηματοδότηση, είτε με μια νέα αναδιάρθρωση (κούρεμα ) του χρέους.
Η επιβολή νέων μέτρων λιτότητας ειδικά προτού φανεί πως θα λειτουργήσουν αυτά που ήδη ελήφθησαν τίθεται μάλλον εκτός συζήτησης.
Όπως, επίσης και το «κούρεμα» το οποίο το Βερολίνο εξακολουθεί να το απορρίπτει..
Δια της εις άτοπον απαγωγής λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα της νέας χρηματοδότησης.
Η οποία όμως δεν θα είναι... αβασάνιστη και θα συνδυάζεται με την υποχρέωση της χώρας να μηδενίσει τα ελλείμματα της.
Με άλλα λόγια, αν πετύχουμε μέσα στην επόμενη χρονιά να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό και να τον φέρουμε «ίσα βάρκα ίσα νερά» τότε θα λάβει απόφαση νέας χρηματοδοτικής «ένεσης» προς την χώρα.
Κατά συνέπεια φαίνεται πως το «μπαλάκι» επιστρέφει στην Ελλάδα, η οποία πρέπει να συνεχίσει να βαδίζει τον δύσβατο δρόμο της λιτότητας, προσπαθώντας μάλιστα να ξεφύγει από την μέγγενη της ύφεσης, παρουσιάζοντας κάποια στοιχεία ανάκαμψης.
Το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσον μπορεί να πετύχει αυτή η προσπάθεια.
Οι καλά γνωρίζοντες λένε, πως υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις, στο τέλος της επόμενης χρονιάς, οι δανειστές θα επιβεβαιώσουν και πάλι την... αστοχία των υπολογισμών τους!
Διότι μία οικονομία σε τόσο βαθιά ύφεση δεν μπορεί να καλύψει τα ελλείμματα της.
Κατά συνέπεια, έστω και σε δεύτερο χρόνο, θα επανέλθει στο προσκήνιο το νέο «κούρεμα».
Αφήνουμε όμως αυτές τις εξελίξεις , να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν στο μέλλον και σημειώνουμε ότι ναι μεν η δόση είναι πλήρως απαραίτητη για την χώρα, ωστόσο θα ήταν πολύ προτιμότερο να ξέραμε ότι εντοπίστηκε το φως στην άκρη του τούνελ και να μην συνεχιστεί επί μακρόν αυτή η αβεβαιότητα.
Νίκος Νικολόπουλος