Εκτός βέβαια απ’ τις ζέστες υπάρχει και μια παράδοση στο πολιτικό ρεπορτάζ. Η πλειονότητα των δημοσιογράφων ταυτίζουν την αντικειμενικότητα με την Αριστερά και τούμπαλιν. Για παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία μπορεί να κέρδισε στις εκλογές, αλλά κατά περίεργο τρόπο νικητής αναδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης στη κυβέρνηση συνεργασίας, το πρώτο κόμμα, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, θα πρέπει να αισθάνεται υποχρεωμένη γιατί ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός. Γι αυτό και δεν δικαιούται, κατά τους τηλεσχολιαστές, να έχει υπουργούς στη κυβέρνηση.
Ακούστηκε επίσης, πως αφού ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός, δεν ήταν σωστό ο πρόεδρος της Βουλής να είναι απ’ τη Νέα Δημοκρατία. Και τι έγινε που η κοινοβουλευτική της ομάδα αριθμεί 129 βουλευτές. Ο πρόεδρος της Βουλής έπρεπε να προέρχεται απ’ τη ΔΗΜΑΡ.
Το πιο ωραίο όμως σας το άφησα για το τέλος. Μα, τι κυβέρνηση συνεργασίας είναι αυτή, που το πρώτο κόμμα έχει πάρει την πρωθυπουργία, την αντιπροεδρία, την προεδρία της Βουλής, αλλά και τα περισσότερα υπουργεία; Ελα ντε. Και να σκεφθείτε ότι η κυβέρνηση δεν είχε σχηματιστεί.
Χάρης Παυλίδης / statesmen.gr
