Το μείζον βέβαια είναι ότι το μικρό χωριό των ακριτικών Σερρών, έφερε στον κόσμο τον σημαντικότερο πολιτικό ηγέτη του προηγούμενου αιώνα. Τον άνθρωπο που πήρε από το χέρι την Ελλάδα, και την οδήγησε στην ανάκτηση της Δημοκρατίας, καθώς και στην ευημερία που συνεπαγόταν η συμμετοχή στον στενό πυρήνα της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Η Ιστορία προσέφερε απλόχερα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον χαρακτηρισμό Εθνάρχης. Όπως το έκανε και με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η ειδοποιός διαφορά των δυο «τοτέμ» της ελληνικής πολιτικής όμως, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Βενιζέλος αναδείχτηκε, κυριάρχησε και μεγαλούργησε, μέσα σε μια εποχή παθών και αμφισβήτησης. Ήταν τα χρόνια του Εθνικού Διχασμού, που τόσο ακριβά πλήρωσε το ιστορικό μέλλον της Ελλάδας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν το ένα… μισό της διαμάχης, απέναντι στην παράταξη των βασιλοφρόνων. Και «έφυγε» εξόριστος, προκαλώντας πάθη ακόμη και με το άκουσμα του θανάτου του.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απ’ την άλλη, κατάφερε να ενώσει τους Έλληνες. Το έκανε το 1974, όταν έδωσε πολιτική αμνηστία στο ΚΚΕ, έλυσε το πολιτειακό ζήτημα με τρόπο που… ενόχλησε το δεξιό κομμάτι της Κεντροδεξιάς, της παράταξης δηλαδή που ιστορικά εκπροσώπησε ο ίδιος, και χάρισε στην Ελλάδα, από κοινού με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, ένα Σύνταγμα πολύ μπροστά από την εποχή του. Που μέχρι και σήμερα, φαντάζει εξαιρετικά ζωντανό και επίκαιρο, ειδικά αν το συγκρίνει κανείς με τις ευρεσιτεχνίες που κατά καιρούς ακούγονται ως βαρύγδουπες προτάσεις.
Η χαρισματική φυσιογνωμία και η πληθωρική ηγετική προσωπικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, λειτουργούν απελευθερωτικά για την εθνική μνήμη. Την κάνουν να σκέφτεται… τι θα συνέβαινε αν στην ηγεσία της χώρας ήταν σήμερα ο Εθνάρχης. Πόσο διαφορετική θα ήταν η μοίρα μας. Πόσο αδιανόητο θα ήταν, για Ευρωπαίους πολιτικούς που μοιάζουν να τσακώνονται καθημερινά με τις προσωπικές υστερήσεις τους, και εκτονώνουν τα αδιέξοδά τους στο ανάθεμα προς την Ελλάδα.
Φυσικά, περισσεύει κάθε σχόλιο για το πώς θα αντιμετώπιζε ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής συμπεριφορές πολιτικής βαρβαρότητας, σαν και αυτές που έχουν ενορχηστρώσει τους τελευταίους μήνες οι Γερμανοί, και οι πρόθυμοι δορυφόροι τους. Το βέβαιο είναι, ότι το ποτάμι θα γύριζε πίσω. Και η Ελλάδα δεν θα είχε χάσει την εθνική αξιοπρέπειά της. Αν…
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / statesmen.gr
