Γράφει ο Χρήστος Καψάλης
«Θυσίες και περικοπές ή εθνική καταστροφή» είναι το δίλημμα αυτή τη στιγμή όπως είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευ.Βενιζέλος, ενημερώνοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και πρόσθεσε σε δραματικό τόνο ότι «Η χώρα είναι στην κόψη του ξυραφιού. Πολλοί μας θέλουν έξω από την Ευρωζώνη και πρέπει να τους πείσουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε για τις επόμενες γενιές, για τα παιδιά μας».
Η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι στην κόψη του ξυραφιού. Μόνο που ο κ. Βενιζέλος παρουσιάζει ένα μόνο μέρος της πραγματικότητας. Μιλάει για την αναγκαιότητα περικοπών και θυσιών αλλά δεν παραδέχεται ότι τα μέτρα της κυβέρνησης περιλαμβάνουν περικοπές που θίγουν μόνο τα φτωχότερα τμήματα της κοινωνίας και τη μεσαία τάξη και απαιτούν θυσίες από τους ίδιους πάντα εύκολους και ευάλωτους στόχους , τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους της αγοράς.
«Πολλοί μας θέλουν έξω από την Ευρωζώνη, λέει, αλλά αποκρύπτει ότι αρκετοί στην Ευρώπη έχουν ήδη αντιληφθεί ότι το νέο Μνημόνιο (που μας επιβάλει η Τρόϊκα και έχουν αποδεχτεί η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι 199 βουλευτές που ψήφισαν τη δανειακή σύμβαση) δεν εξασφαλίζει την ανάπτυξη αλλά ωθεί τη χώρα σε βαθύτερη ύφεση και κατά συνέπεια οδηγεί σε αδιέξοδο την προσπάθεια διάσωσής της από τη χρεοκοπία.
Από αυτούς, υπάρχουν πράγματι αρκετοί που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα και ζητούν να μας εξωθήσουν στην έξοδο από το ευρώ (Σχέδιο Β). Αν αυτές οι απόψεις υπερισχύσουν πράγματι το πρόβλημα για τη χώρα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα θα είναι τεράστιο και οι συνθήκες εφιαλτικές.
Υπάρχουν όμως - και πληθαίνουν - αρκετές φωνές που λένε ότι πρέπει να εξεταστεί και να υιοθετηθεί το (Σχέδιο C) σενάριο συντεταγμένης και ελεγχόμενης πτώχευσης εντός του ευρώ, ώστε το χρέος της χώρας να μειωθεί σημαντικά και η ευρωπαϊκή βοήθεια να κατευθυνθεί στις προσπάθειες για την ανάκαμψη - ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, με έμφαση στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες και υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Ακριβώς αυτές τις σκέψεις περιέγραψε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel επισημαίνοντας ότι το κόστος μίας ενδεχόμενης ανεξέλεγκτης ελληνικής πτώχευσης και εξόδου από το ευρώ, τόσο για την Γερμανία όσο και για άλλες μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης, όπως η Γαλλία που έχει μεγαλύτερη έκθεση στα ελληνικά ομόλογα, θα είναι πολύ μεγάλο. Μόνο για τη Γερμανία το υπολόγιζε σε 72 δισ. ευρώ περίπου!
Το περιοδικό τόνιζε επίσης ότι σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξουν δραματικές επιπτώσεις και για άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία (ίσως και άλλες) αφού θα θεωρηθεί ο επόμενος στόχος και η επόμενη υποψήφια προς έξοδο από το ευρώ, με αποτέλεσμα οι καταθέτες να μεταφέρουν τα χρήματα τους σε «ασφαλέστερες» τράπεζες εκτός χώρας, ξένες επενδύσεις να αποχωρούν και τράπεζες και αγορά να καταρρέουν.
Όλα λοιπόν δείχνουν ότι το σενάριο C της ελεγχόμενης χρεοκοπίας εντός του ευρώ, (υπό την προϋπόθεση ότι μιλάμε για επεξεργασμένο σχέδιο ελεγχόμενης χρεοκοπίας) ή ενδεχομένως, εθελοντικής συμφωνημένης ελαχιστοποίησης του χρέους χωρίς να θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, που σε συμφωνία με την Ε.Ε. θα διασφάλιζε την επιβίωση και την ομαλή λειτουργία τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων, θα ήταν πολύ καλύτερη λύση και για τη χώρα μας και για την Ευρώπη. Γιατί ούτε την Ελλάδα θα απομόνωνε, ούτε τον λαό θα εξαθλίωνε αφού θα διατίθεντο μεγάλα κονδύλια για την ανάπτυξη άρα για θέσεις εργασίας και τόνωση της αγοράς. Η δε Ε.Ε. θα έπειθε ως Ένωση κρατών που διορθώνει τα λάθη της, προστατεύει τα μέλη της και τα οδηγεί στην ανάπτυξη.
Παρ’όλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει να υποστηρίζει ως μόνη λύση το νέο Μνημόνιο που είτε αναβάλει την ανεξέλεγκτη πτώχευση της χώρας, είτε ακόμη κι αν τελικά την αποτρέψει αυτό θα έχει επιτευχθεί με πλήρη χρεοκοπία και εξαθλίωση της πλειονότητας των Ελλήνων. Κινδυνεύει μάλιστα να μείνει μόνος υποστηρικτής της δανειακής σύμβασης αφού ακόμη και οι Ευρωπαίοι συντάκτες της, υπό την πίεση της ανάδειξης των αδιεξόδων που δημιουργεί, είναι έτοιμοι να την εγκαταλείψουν.
eklogika.gr
«Θυσίες και περικοπές ή εθνική καταστροφή» είναι το δίλημμα αυτή τη στιγμή όπως είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Ευ.Βενιζέλος, ενημερώνοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και πρόσθεσε σε δραματικό τόνο ότι «Η χώρα είναι στην κόψη του ξυραφιού. Πολλοί μας θέλουν έξω από την Ευρωζώνη και πρέπει να τους πείσουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε για τις επόμενες γενιές, για τα παιδιά μας».«Πολλοί μας θέλουν έξω από την Ευρωζώνη, λέει, αλλά αποκρύπτει ότι αρκετοί στην Ευρώπη έχουν ήδη αντιληφθεί ότι το νέο Μνημόνιο (που μας επιβάλει η Τρόϊκα και έχουν αποδεχτεί η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι 199 βουλευτές που ψήφισαν τη δανειακή σύμβαση) δεν εξασφαλίζει την ανάπτυξη αλλά ωθεί τη χώρα σε βαθύτερη ύφεση και κατά συνέπεια οδηγεί σε αδιέξοδο την προσπάθεια διάσωσής της από τη χρεοκοπία.
Από αυτούς, υπάρχουν πράγματι αρκετοί που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα και ζητούν να μας εξωθήσουν στην έξοδο από το ευρώ (Σχέδιο Β). Αν αυτές οι απόψεις υπερισχύσουν πράγματι το πρόβλημα για τη χώρα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα θα είναι τεράστιο και οι συνθήκες εφιαλτικές.
Υπάρχουν όμως - και πληθαίνουν - αρκετές φωνές που λένε ότι πρέπει να εξεταστεί και να υιοθετηθεί το (Σχέδιο C) σενάριο συντεταγμένης και ελεγχόμενης πτώχευσης εντός του ευρώ, ώστε το χρέος της χώρας να μειωθεί σημαντικά και η ευρωπαϊκή βοήθεια να κατευθυνθεί στις προσπάθειες για την ανάκαμψη - ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, με έμφαση στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες και υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Ακριβώς αυτές τις σκέψεις περιέγραψε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel επισημαίνοντας ότι το κόστος μίας ενδεχόμενης ανεξέλεγκτης ελληνικής πτώχευσης και εξόδου από το ευρώ, τόσο για την Γερμανία όσο και για άλλες μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης, όπως η Γαλλία που έχει μεγαλύτερη έκθεση στα ελληνικά ομόλογα, θα είναι πολύ μεγάλο. Μόνο για τη Γερμανία το υπολόγιζε σε 72 δισ. ευρώ περίπου!
Το περιοδικό τόνιζε επίσης ότι σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξουν δραματικές επιπτώσεις και για άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία (ίσως και άλλες) αφού θα θεωρηθεί ο επόμενος στόχος και η επόμενη υποψήφια προς έξοδο από το ευρώ, με αποτέλεσμα οι καταθέτες να μεταφέρουν τα χρήματα τους σε «ασφαλέστερες» τράπεζες εκτός χώρας, ξένες επενδύσεις να αποχωρούν και τράπεζες και αγορά να καταρρέουν.
Όλα λοιπόν δείχνουν ότι το σενάριο C της ελεγχόμενης χρεοκοπίας εντός του ευρώ, (υπό την προϋπόθεση ότι μιλάμε για επεξεργασμένο σχέδιο ελεγχόμενης χρεοκοπίας) ή ενδεχομένως, εθελοντικής συμφωνημένης ελαχιστοποίησης του χρέους χωρίς να θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός, που σε συμφωνία με την Ε.Ε. θα διασφάλιζε την επιβίωση και την ομαλή λειτουργία τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων, θα ήταν πολύ καλύτερη λύση και για τη χώρα μας και για την Ευρώπη. Γιατί ούτε την Ελλάδα θα απομόνωνε, ούτε τον λαό θα εξαθλίωνε αφού θα διατίθεντο μεγάλα κονδύλια για την ανάπτυξη άρα για θέσεις εργασίας και τόνωση της αγοράς. Η δε Ε.Ε. θα έπειθε ως Ένωση κρατών που διορθώνει τα λάθη της, προστατεύει τα μέλη της και τα οδηγεί στην ανάπτυξη.
Παρ’όλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει να υποστηρίζει ως μόνη λύση το νέο Μνημόνιο που είτε αναβάλει την ανεξέλεγκτη πτώχευση της χώρας, είτε ακόμη κι αν τελικά την αποτρέψει αυτό θα έχει επιτευχθεί με πλήρη χρεοκοπία και εξαθλίωση της πλειονότητας των Ελλήνων. Κινδυνεύει μάλιστα να μείνει μόνος υποστηρικτής της δανειακής σύμβασης αφού ακόμη και οι Ευρωπαίοι συντάκτες της, υπό την πίεση της ανάδειξης των αδιεξόδων που δημιουργεί, είναι έτοιμοι να την εγκαταλείψουν.
eklogika.gr
