Τα τελευταία δυο χρόνια, ο Αντώνης Σαμαράς αποτέλεσε το στρατηγικό πλεονέκτημα της Νέας Δημοκρατίας, στη δύσκολη επιχείρηση ανάκαμψης του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, από τη βαριά ήττα του Οκτωβρίου του 2009, που τη γκρέμισε από την εξουσία.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, επένδυσε στην εκλογή του από την κοινωνική βάση της παράταξης, για να εξελιχθεί στην εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση του τόπου, με όρους συγκεκριμένου οράματος και ελπίδας για τον ελληνικό λαό.
Απέναντι στη βίαιη και βεβιασμένη προσφυγή στο Μνημόνιο Ι, ο Αντώνης Σαμαράς επεσήμανε από την πρώτη στιγμή τα αδιέξοδα της συγκεκριμένης πολιτικής, προτείνοντας αναπτυξιακά αντίβαρα.
Δεν εισακούστηκε. Η Ελλάδα συνέχισε να χάνει διαρκώς χρόνο, με τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και η ψήφιση του Μνημονίου ΙΙ κατέστη επώδυνος μονόδρομος, για να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας.
Μετά τη «δύσκολη» ψηφοφορία στη Βουλή για τη νέα δανειακή σύμβαση, και τις διαγραφές όσων βουλευτών δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την εθνικά υπεύθυνη στάση του Αντώνη Σαμαρά, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας γυρίζει σελίδα. Και με διαδοχικές δημόσιες παρεμβάσεις δείχνει ότι είναι αποφασισμένος να ξεδιπλώσει τη στρατηγική μιας ατζέντας ανάλογης εκείνης που αποτέλεσε την πολιτική ταυτότητα του Νικολά Σαρκοζί, στη θυελλώδη αναρρίχησή του στην εξουσία.
Επιλέγοντας την ατζέντα της καθημερινότητας, της απουσίας του αισθήματος ασφάλειας από τη μέση ελληνική οικογένεια, και την αναγκαιότητα υπεράσπισης της τάξης ως… συνοριακή γραμμή για το μέλλον του τόπου, σε ένα εξαιρετικά αβέβαιο παρόν, ο Αντώνης Σαμαράς θυμίζει ότι… δεν σταμάτησε η ζωή μας λόγω της κρίσης.
Καλύπτει έτσι και το κενό που υπάρχει σε επίπεδο κυβερνητικής στοχοπροσήλωσης, εξαιτίας της οποίας τα προβλήματα της καθημερινότητας επιβαρύνονται και εμβαθύνουν ως προς τα αίτιά τους.
Ο Αντώνης Σαμαράς, λίγο πριν την ευθεία της προεκλογικής περιόδου, δείχνει επαρκή δείγματα γραφής του πως θα μπορούσε να είναι μια «άλλη διακυβέρνηση». Διαφορετική από εκείνη την οποία ζει η Ελλάδα μετά το 2009. Πιο κοντά στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών. Με καλύτερη «ανάγνωση» των κοινωνικών αλλά και των εθνικών προτεραιοτήτων.
Tου ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΖΕΡΒΟΥ/ statewmen.gr