Ο Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής
Ευθύνης Δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Ηλείας κ. Κωνσταντίνος Τζαβάρας, έκανε την
ακόλουθη δήλωση:
«Σε βαρύτατο αντιθεσμικό και
αντιδικαστικό ολίσθημα υπέπεσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ασκώντας πειθαρχική
δίωξη κατά του Αντιπροέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που φέρεται να
καθυστέρησε την έκδοση της απόφασης που έκρινε παράνομο τον αρχικό διαγωνισμό
και τη σύμβαση για την προμήθεια του χαρτιού των σχολικών βιβλίων.
Η απόφαση αυτή ομολογουμένως,
τραυμάτισε αθεράπευτα την εικόνα της Υπουργού Παιδείας κι όλης της κυβέρνησης. Όμως,
η σπουδή του Υπουργού Δικαιοσύνης για την τιμωρία του εν λόγω Δικαστή, είναι
αδικαιολόγητη. Προδίδει αντανακλαστικά κομματικής προκατάληψης και συναδελφικής
συμπάθειας.
Ένα, όμως, είναι γεγονός, ότι σήμερα
τα σχολεία λειτουργούν, χωρίς βιβλία,
όχι γιατί το Ελεγκτικό Συνέδριο καθυστέρησε να κρίνει παράνομο το σχετικό διαγωνισμό,
αλλά γιατί ο ΟΕΣΒ και το Υπουργείο Παιδείας παραβίασαν τον Νόμο κατά τον χειρισμό
της συγκεκριμένης κρατικής υπόθεσης.
Με την ενέργεια αυτή, ο Υπουργός
Δικαιοσύνης, υιοθετεί την περίεργη άποψη ότι στην υπόθεση των σχολικών βιβλίων δεν
φταίει αυτός που παρανόμησε, αλλά εκείνος που διέγνωσε και αποκάλυψε την
παρανομία. Είναι αυτονόητο, ότι κάθε κρατικός φορέας οφείλει να εφαρμόζει το
νόμο στις πράξεις του, χωρίς να αναμένει την έκδοση θετικής δικαστικής
απόφασης. Τόσο η Υπουργός Παιδείας, όσο και η Πρόεδρος του ΟΕΣΒ, όφειλαν και
μπορούσαν να γνωρίζουν από τον Οκτώβριο του 2010 ότι η συγκεκριμένη διαγωνιστική
διαδικασία ήταν παράνομη. Οι νομικές υπηρεσίες τους γνώριζαν ότι, παρά το νόμο,
η συνολική δαπάνη της προμήθειας υπερέβαινε το 20% του προϋπολογισμού και ότι
παράνομα στην Επιτροπή Διαγωνισμού συμμετείχε υπάλληλος που ήταν ήδη συνταξιούχος.
Παρά ταύτα, στις 13.4.2011, το Ελεγκτικό Συνέδριο, με την υπ’ αριθμόν 22.2011
πράξη του χωρίς τη συμμετοχή του κ. Αγγελάρα, έκρινε σε πρώτο βαθμό παράνομη τη
διαδικασία του διαγωνισμού. Από τότε, υπήρχε άνεση χρόνου για να αποκαταστήσει
τις παρανομίες ο ΟΕΣΒ και νόμιμα και έγκαιρα να επαναλάβει το διαγωνισμό.
Περιέργως, όμως, επέμεινε στην προσβολή της πρωτόδικης απόφασης του δικαστηρίου.
Προφανώς, ήλπιζε και προσδοκούσε τη δια μαγείας εξαφάνιση των παρανομιών αυτών
με νεότερη απόφαση του δικαστηρίου. Φαίνεται, όμως, ότι τα «μαγικά» δεν έπιασαν
και ο διαγωνισμός ακυρώθηκε, γιατί το τμήμα που προήδρευσε ο κ. Αγγελάρας
επανέλαβε την αρχική απορριπτική απόφαση, έστω και καθυστερημένα.
Ως γνωστόν, οι Δημοκρατίες κυβερνώνται
με βάση τους ισχύοντες νόμους. Δεν υπακούουν σε κανόνες κομματικής ή
συναδελφικής αλληλεγγύης.
Υπό τα δεδομένα αυτά, η επίμαχη πειθαρχική
δίωξη από μέρους του Υπουργού προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά της προσωπικής
δίωξης του δικαστή, που τόλμησε να εκφέρει κρίση, που ήταν ανεπιθύμητη στην
κυβέρνηση. Το γεγονός αυτό ενισχύεται και από την αιτιολογία της πειθαρχικής
δίωξης που στερείται σοβαρής τεκμηρίωσης, αλλά και ειλικρίνειας. Είναι γνωστό
τοις πάσι, ότι σε όλα τα ανώτερα και ανώτατα δικαστήρια της χώρας η καθυστέρηση
στην έκδοση αποφάσεων, αποτελεί ενδημικό
φαινόμενο. Αλήθεια, με βάση τη σημερινή του ενέργεια ο κ. Υπουργός θα τολμήσει να
εφαρμόσει το ίδιο μέτρο αξιολόγησης και θα ζητήσει διώξεις για όλους τους ανώτατους
δικαστές που καθυστερούν αποφάσεις;
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι
αδιανόητο ο Υπουργός να αγνοεί ότι η καθυστέρηση της έκδοσης αποφάσεων στα
Ανώτατα ιδίως Δικαστήρια της χώρας, δεν αποτελεί άνευ άλλου πειθαρχικό
παράπτωμα. Έχει κριθεί από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αντισυνταγματική
η διάταξη που επιβάλλει της εντός προθεσμίας ενός μηνός έκδοση της δικαστικής
απόφασης. (Πρακτικό της υπ’ αριθμού 15/2006 Ολομέλειας).
Λυπούμεθα, λοιπόν, γιατί στην Ελλάδα της διακυβέρνησης του Γ. Α. Παπανδρέου,
τα πρόσωπα και τα συμφέροντα είναι, δυστυχώς, πάνω από τους νόμους και τους
θεσμούς. Εν κατακλείδι, μας εκπλήσσει η αυτόκλητη πληθωρική απουσία από την
έρευνα της συγκεκριμένης απόφασης του γνωστού για την προθυμία του σε παρόμοιες
άλλες περιπτώσεις του κ. Ρακιντζή. Σε κάθε περίπτωση, ο Υπουργός οφείλει να μη
λησμονεί ότι υπηρετεί τη Δικαιοσύνη της Χώρας, στην οποία κάποτε για πρώτη φορά
ανακαλύφθηκε και χρησιμοποιήθηκε ο Νόμος ως μέσο Αντίστασης στην Αυθαιρεσία και
στην Προσωποληψία».