Η θεατρική ομάδα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης ξεκινά τις δραστηριότητες της για το καλοκαίρι 2011 με την παράσταση «Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΠΑΛΩΜΑΤΟΥ» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Η επιλογή του έργου έγινε με βάση τις δυο κύριες πλευρές του θεάτρου, αρχικά να ψυχαγωγήσει τον θεατή και στη συνέχεια να βάλει τη σκέψη του σε κίνηση και την καρδιά του να καλπάσει.
Διαλέγοντας το συγκεκριμένο έργο ήταν βέβαιο ότι ο δρόμος θα ήταν μακρύς και δύσβατος, αφού η κωμωδία σαν είδος είναι εξαιρετικά δύσκολη. Όμως «η διαδρομή προς την Ιθάκη» είχε σημασία και οι συμμετέχοντες κατέβαλλαν μεγάλες προσπάθειες. Μέλη της ομάδας, δημότες του Ξυλοκάστρου και όχι μόνο, που τους ένωσε ο προβληματισμός , η ανάγκη έκφρασης μέσω της θεατρικής πράξης και η αναζήτηση μιας δημιουργικής ενασχόλησης.
Δημιουργός της ομάδας και σκηνοθέτης, ο Κωνσταντίνος Αγγελίδης, γνωστός από τις θεατρικές του δραστηριότητες στη θεατρική ομάδα του Δήμου αλλά και στο Κ.Α.Π.Η., όπου απασχολήθηκε ως επιμορφωτής της ΝΕΛΕ Κορινθίας εδώ και αρκετά χρόνια. Σεμνός και αθόρυβος υπηρέτης της τέχνης, δούλεψε σκληρά μαζί με όλη την ομάδα, για να παραχθεί πολιτισμός στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Η παράσταση θα γίνει στις 24 Ιουλίου 2011 ώρα 21:00 στο μικρό θεατράκι Γυμνασίου Δερβενίου.
Είσοδος ελεύθερη
Λίγα λόγια για το έργο
"Η θαυμαστή Μπαλωματού, είναι μια χαριτωμένη γυναίκα του λαού, ένα ποιητικό πλάσμα που ο συγγραφέας το σφράγισε με τη βούλα της λαϊκής μαντινάδας και του παραμυθιού", μας λέει ο Λόρκα προλογίζοντας το έργο του, που το ονομάζει βίαιη φάρσα. "Η θαυμαστή Μπαλωματού" είναι ένα έργο ποιητικό που αναδίνει το άρωμα της ανδαλουσιανής γης, της ιδιαίτερης πατρίδας του ποιητή, την Ανδαλουσία που τόσο πολύ αγάπησε και τραγούδησε ο Λόρκα, εκεί όπου έμελλε να κοπεί και το νήμα της ζωής του, νέος 37 χρονών τότε και στο κορύφωμα της ποιητικής του δημιουργίας, καθώς σκληρά και άδικα εκτελέστηκε από την Guardia Civil, εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό του 1936.
Η θαυμαστή Μπαλωματού είναι επίσης μία απολογία για την ανθρώπινη ψυχή, δοσμένη με χάρη και με γοργό ρυθμό, με πλούσια λαικά στοιχεία, τις ρίζες της θα πρέπει να τις αναζητήσουμε στις γιορτές και τα τραγούδια της Ανδαλουσίας, κι είναι ένα από τα δύο θεατρικά έργα του Λόρκα που η έκβασή της δεν έχει τραγικό τέλος. Παίχτηκε για πρώτη φορά σε φιλικό κύκλο του Λόρκα, το 1930, και τα κοστούμια είχε φιλοτεχνήσει τότε ο Πικάσο.
