Στην κατάσταση που βιώνει η χώρα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος παρευρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό στα εγκαίνια του ξενώνα «το Σπίτι του Παιδιού» του συλλόγου «Φλόγα». Επισήμανε πως «σε κάθε προσπάθεια που γίνεται, να υπάρχει ένα όριο που λέγεται Κοινωνικό Κράτος. Γιατί αν καταρρεύσει αυτό, καμία οικονομική επιτυχία δεν θα μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμή, χωρίς ένα Κοινωνικό Κράτος, που είναι κυρίως μέλημα του Κράτους».
Ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε και στο φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς στη χώρα μας αλλά και πανευρωπαϊκά: «Να μην ξαναζήσουμε Φασισμό, Ναζισμό. Και να, που ακριβώς επειδή οι ανισότητες μεγαλώνουν, να επειδή ακριβώς το Κοινωνικό Κράτος υφίσταται ρήγματα, ξαναβλέπουμε αυτά τα απολιθώματα να ξαναεμφανίζονται στο Τόπο μας, και σε πολλές άλλες Χώρες της Ευρώπης. Γιατί; Ακριβώς γιατί τους δίνουμε πρόσφορο έδαφος».
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο του χαιρετισμού του Προέδρου της Δημοκρατίας:
«Αιδεσιμολογιότατε,
παραλείπω τις υπόλοιπες προσφωνήσεις. Γιατί σημασία δεν έχουν οι προσφωνήσεις, αλλά η ουσία.
Κυρίες και Κύριοι,
σας διαβεβαιώ ότι βρίσκομαι εδώ με τιμή και με συγκίνηση. Έτσι αισθάνομαι. Πρώτ΄ από όλα ας μου επιτραπεί να συγχαρώ την κα Φωτεινέλλη, γι΄αυτό το οποίο με τόση διακριτικότητα, με τόση αγάπη έχει κάνει.
Και θέλω να της πω τούτο. Θυμηθείτε, σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, ότι οι πράξεις σας, ο χαρακτήρας σας γενικότερα φανερώνει τι σημαίνει η ουσία της αγάπης όπως την είχε περιγράψει στον ύμνο της αγάπης, στην κυριολεξία, ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή. Όταν είπε ότι μπορεί να αποκτήσει κανείς τα πάντα αλλά αν λείπει η αγάπη δεν υπάρχει τίποτα, «αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον».
Επειδή εσείς ακριβώς κάνετε το αντίθετο, να θυμάστε ότι αυτό ας γεμίζει την ψυχή σας. Ας είναι και ένα μνημόσυνο στη μνήμη του συζύγου σας και ας φωτίζει και άλλους ανθρώπους να ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και η Ελλάδα μας, ο Τόπος μας και η Κοινωνία μας χρειάζεται την συμπαράσταση των ανθρώπων τους. Δεν θέλω να σας πω τίποτ΄ άλλο γιατί, φαίνεται, δεν σας αρέσουν τα λόγια. Μένω σ΄ αυτά και σας είπα ούτε καν τα χρειάζεστε. Αλλά είναι ανάγκη να το λέμε και ιδίως εγώ από την πλευρά της Πολιτείας.
Και λίγα λόγια για τη «Φλόγα». Τη «Φλόγα» της αγάπης, τη «Φλόγα» της αλληλεγγύης, τη «Φλόγα» της απαντοχής. Που 35 τόσα χρόνια τώρα υπηρετεί έναν από τους πιο ιερούς σκοπούς. Το παιδί. Και μάλιστα το παιδί εκείνο το οποίο πάσχει. Ο ασθενέστερος κρίκος της κοινωνίας μας σήμερα είναι αυτός. Το παιδί το οποίο εκτός από την έλλειψη της ελπίδας, που δυστυχώς τούτη η κρίση αποπνέει, έχει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει και το ζήτημα της ζωής.
Εκείνο που έχει σημασία για τη «Φλόγα», είναι ότι αποτελεί ένα πρότυπο. Ένα πρότυπο περίθαλψης του παιδιού και διαμόρφωσης του χαρακτήρα του παιδιού, του πάσχοντος παιδιού. Ας σκεφτούμε όλοι ότι -και εσείς το ξέρετε καλύτερα από μένα γιατί το ζείτε- η ελπίδα βασίστηκε στη μια οικογένεια που έγιναν περισσότερες. Ένας κύκλος που απλώνει διαρκώς, μια «αμφικτιονία» οικογενειών που διαμορφώνουν τελικά μια πολύ μεγάλη οικογένεια. Και τα παιδιά μεγαλώνουν σ΄ αυτούς τους ξενώνες που πολλαπλασιάζονται αλλά ζουν ταυτόχρονα μέσα στην οικογενειακή ατμόσφαιρα. Αυτό που πρέπει να έχουν για να μπορέσει ο χαρακτήρας τους να διαμορφωθεί ομαλά. Για να νοιώσουν την προστασία που πρέπει να έχουν, τη θαλπωρή που πρέπει να έχουν τούτη τη στιγμή.
Η «Φλόγα» λοιπόν ότι υπηρετεί μόνο την περίθαλψη του πάσχοντος παιδιού. Διαμορφώνει και την οικογενειακή ατμόσφαιρα, την αμιγή οικογενειακή ατμόσφαιρα που τόσο πολύ την έχει ανάγκη. Θα σας πω κάτι το οποίο το΄ χω πει πολλές φορές. Είμαστε μια κοινωνία που εδώ και έξι χρόνια χειμάζεται. Μια κοινωνία η οποία έχει χάσει πολλά. Όχι μόνο σε επίπεδο εισοδήματος αλλά και σε επίπεδο ψυχικών αποθεμάτων. Είμαστε μια Χώρα, που έχει χάσει σε έξι χρόνια το ένα τέταρτο του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της. Κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να εξηγήσει αυτό επιστημονικά. Γιατί καμιά χώρα στον κόσμο, σε καιρό ειρήνης, δεν έχει χάσει τόσο πολύ από το Εθνικό της Προϊόν, χωρίς να εκραγεί. Και η Ελλάδα δεν εξερράγη. Ξέρετε γιατί; Γιατί λειτουργεί στην Ελλάδα ο θεσμός της οικογένειας. Αυτό είναι το κυριότερο που έχουμε στην Ελλάδ:. Το ότι η οικογένεια, ως θεσμός, λειτουργεί. Και, βέβαια, την συμπαρίστανται κι άλλοι. Τόσοι εθελοντές και πρωτίστως η Εκκλησία. Γι΄ αυτό η Ελλάδα θα αντέξει. Την κρίση θα την ξεπεράσουμε, γιατί είμαστε ένας Λαός, ο οποίος βασίζεται σ΄ αυτά τα γερά κύτταρα της Κοινωνίας.
Ακριβώς αυτό προσφέρετε, εσείς μέσα στη «Φλόγα». Διαμορφώνετε με φυσικά μέσα –χωρίς τεχνητά μέσα- την οικογένεια για τα παιδιά. Την πραγματική κοιτίδα, μέσα στην οποία πρέπει να μείνουν, μέχρι να διαμορφωθεί ο χαρακτήρας τους. Γι’ αυτό είναι ανεκτίμητη η προσφορά σας, και η δική σας και όλων εκείνων που συμπαρίστανται. Δεν θέλω να σας κουράζω άλλο. Θέλω να πω κάτι το οποίο συμμερίζομαι απόλυτα, και που το είπατε πριν. Το Κοινωνικό Κράτος στην Ελλάδα, αυτό το -πραγματικά- πολύτιμο πετράδι του Πολιτισμού μας, της Ιστορίας μας, της Κοινωνικής μας Συνοχής, έχει υποστεί βαθύτατα ρήγματα και κινδυνεύει.
Πολλές φορές το έχω τονίσει, και έχω παρεξηγηθεί γι αυτό, ότι καμιά οικονομική σκοπιμότητα δεν μπορεί να θίξει το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου. Που δεν είναι μόνο δικό μας, είναι ευρωπαϊκό κόσμημα, ευρωπαϊκή κατάκτηση. Η Ευρώπη μας –η μεγάλη μας οικογένεια- χωρίς την κοινωνική της, την ανθρωπιστική της, διάσταση δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν θα είναι η ίδια ποτέ. Γι΄ αυτό πρέπει να αγωνισθούμε να ξαναβρεί τις Αξίες της. Γι΄αυτό, πρέπει σε κάθε προσπάθεια που γίνεται, να υπάρχει ένα όριο που λέγεται Κοινωνικό Κράτος. Γιατί αν καταρρεύσει αυτό, καμία οικονομική επιτυχία δεν θα μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμή, χωρίς ένα Κοινωνικό Κράτος, που είναι κυρίως μέλημα του Κράτους.
Και, βεβαίως, αυτή την στιγμή, μέσα στα ρήγματα που έχει υποστεί το Κράτος, υπάρχουν τόσοι άλλοι οι οποίοι αναπληρώνουν αυτό το κενό. Αλλά ως πότε; Όπως, ακριβώς, το είπατε, χρέος μας είναι να ανορθώσουμε το Κοινωνικό Κράτος, να το υπερασπισθούμε εδώ και στην Ευρώπη, γιατί δεν είμαστε ο μόνος Λαός που χειμάζεται. Είναι κοινή η προσπάθεια, την οποία πρέπει να καταβάλλουμε, για να γυρίσει η Ευρώπη μας στις ρίζες της, από εκεί που ξεκίνησε. Γιατί φτιάχτηκε για να μην ξαναζήσουμε εφιάλτες όπως αυτός του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Να μην ξαναζήσουμε Φασισμό, Ναζισμό. Και να, που ακριβώς επειδή οι ανισότητες μεγαλώνουν, να επειδή ακριβώς το Κοινωνικό Κράτος υφίσταται ρήγματα, ξαναβλέπουμε αυτά τα απολιθώματα να ξαναεμφανίζονται στο Τόπο μας, και σε πολλές άλλες Χώρες της Ευρώπης. Γιατί; Ακριβώς γιατί τους δίνουμε πρόσφορο έδαφος. Γιατί χάσαμε τον προσανατολισμό μας. Πρέπει να τον ξαναβρούμε, και είναι κοινή η προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε, όλοι οι Ευρωπαϊκοί Λαοί.
Γιατί η ήπειρός μας, το Οικοδόμημα της Ευρώπης, αυτά μπορεί να διδάξει στον Κόσμο, και να επιβάλλει στον Κόσμο με τον τρόπο της, με το παράδειγμά της: Τον Πολιτισμό, τον Ανθρωπισμό, την Δημοκρατία και την Ειρήνη. Αυτά υπηρετεί η κυρία Τριφωνίδη. Και επειδή τα υπηρετείτε τόσα χρόνια με υπομονή και επιμονή, ευτυχώς η Θεία Πρόνοια σας βοηθάει να βρίσκονται άνθρωποι για να συμπαρασταθούν σ΄ αυτή την προσπάθεια. Κάνετε κουράγιο. Σας είπα: Το πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Εγώ όσο μπορώ, όπως και οι προκάτοχοί μου –με μεγάλη συγκίνηση είδα τον αείμνηστο τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, ο οποίος το 2002 είχε έρθει εδώ, είχε εγκαινιάσει, το ίδιο ο κύριος Κάρολος Παπούλιας- εγώ, όσοι Πρόεδροι θα περνούν, θα έρχονται εδώ να αποδώσουν τον οφειλόμενο φόρο Τιμής σ΄ αυτή την μεγάλη προσπάθεια. Που είναι μια υποδειγματική προσπάθεια για την Κοινωνία μας, για την Ελλάδα μας, για την Ευρώπη μας.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.»
