Μία
ασυνήθιστη συνέντευξη του Γραμματέα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Γιάννη
Μοίρα στο Koolnews. Ερωτάται και απαντά, στον ενικό αριθμό, σε 10
ερωτήσειςΣτον Γιώργο Ευγενίδη
Η συνέντευξη:
-Εδώ και δεκαπέντε μήνες κάνετε πράγματα διαμετρικά αντίθετα με αυτά που λέγατε έως τον Ιανουάριο του 2015. Είναι αυτό διαχειρίσιμο και μακροπρόθεσμα;
Το Σεπτέμβριο υπήρξαν ενδιάμεσες εκλογές. Σε αυτές, η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης για την προσπάθεια που είχε καταβάλλει από τον Ιανουάριο του 2015. Επίσης, ο λαός την ψήφισε με πλήρη γνώση ότι η συμφωνία του Ιουλίου με τους εταίρους προέβλεπε δύσκολα μέτρα. Με δεδομένο λοιπόν ότι η κυβέρνηση έχει τη στήριξη του λαού, πράγμα το οποίο μόνο σε εκλογές καταγράφεται αυθεντικά και πουθενά αλλού, πιστεύω ότι μπορεί να διαχειριστεί πολιτικά τη συνέχεια. Το λέω αυτό επενδύοντας φυσικά σε μεγάλο βαθμό και στην εκτίμηση ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα με την οικονομία.
-Το πρόγραμμα, όπως διαμορφώνεται, βγαίνει; Γιατί η φορολογική επιβάρυνση είναι μεγάλη και δεν είναι όλοι σίγουροι πως θα γίνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις…
Ο κόσμος έχει κουραστεί. Σύμφωνοι! Αλλά είναι κυρίως από τα μέτρα 63 δις της πενταετίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Από τη μείωση του ΑΕΠ κατά 25%. Από τα λουκέτα σε 250 χιλιάδες επιχειρήσεις και το 1 εκατομμύριο ανέργους που δημιουργήθηκαν. Από τη βίαιη φτωχοποίηση μίας ολόκληρης κοινωνίας. Και μάλιστα, δίχως να φαίνεται φως πουθενά μπροστά.
Είναι βέβαιο ότι όλοι οι πολίτες θα ζοριστούμε να τα φέρουμε βόλτα με φόρους και επιβαρύνσεις 5,4 δις ως το 2018, αλλά γλυτώνουμε τα επιπλέον, για το ίδιο διάστημα, 20 δις φόρων και επιβαρύνσεων που αποτελούσαν δεσμεύσεις Σαμαρά-Βενιζέλου με βάση τα τερατώδη πλεονάσματα του 4,5%.
Επίσης, σήμερα βλέπουμε φως μπροστά. Με το κλείσιμο της τελευταίας αξιολόγησης, η χώρα εισέρχεται σε μία μεταμνημονιακή φάση που θα φέρει οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Τα πράγματα θα πάνε καλά. Ξεκινούν μεγάλες επενδύσεις όπως ο TAP. Ξανάρχισαν μεγάλα έργα όπως το Μετρό Θεσσαλονίκης. Εισρέει φρέσκο χρήμα στην αγορά με καταβολή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς ιδιώτες. Ο Τουρισμός καταγράφει ρεκόρ. Βρισκόμαστε στην περίοδο υπογραφής ή και υλοποίησης σημαντικών συμφωνιών υψηλού κύρους και αποδοσιμότητας με ισχυρούς εταίρους, όπως ΗΠΑ και Ρωσία, όπου να ‘ναι με την Κίνα με την επίσκεψη του πρωθυπουργού και επίσης με Ινδία, Ιράν, Ισραήλ, Αίγυπτο, Κύπρο και πολλά άλλα κράτη. Τα ελληνικά ομόλογα επανακαθίστανται ενέχυρο για χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος. Είμαστε έτοιμοι να μπούμε στο μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Πλησιάζει η άρση των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων. Και γενικότερα, οι εξελίξεις προβλέπονται θετικές. Μπορούμε επιτέλους να είμαστε αισιόδοξοι!
-Δεν αισθάνεσαι πως πολλές φορές είπατε πράγματα που ήταν υπερβολικά, ας πούμε ως προς την οξύτητα της διατύπωσης; Γιατί, όπως φαίνεται, η ζωή πολλές φορές τα φέρνει αλλιώς…
Η κυβέρνηση προσπάθησε να κάνει πράξη όσα είχε πει τον Ιανουάριο του 2015. Και φτάσαμε στις 12 Ιουλίου όταν η χώρα μας υποβλήθηκε σε ένα μαρτύριο εικονικού πνιγμού -όπως μετέδιδε ο ανταποκριτής του Guardian. Την ίδια όμως ώρα, ήταν η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση έμπαινε στη λογική της διαπραγμάτευσης. Αποτέλεσμα, να πετύχουμε την αποσυμπίεση των πλεονασμάτων που μας γλυτώνει από επιπλέον 20 δις μέτρων, το λεγόμενο «πακέτο Γιουνκέρ» και τη δέσμευση για λύση στο χρέος. Να σημειώσω ότι ενώ γίνονταν όλα αυτά, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι φώναζαν στην κυβέρνηση «φέρε συμφωνία κι όποια να ‘ναι», άρα έκαναν εμμέσως πλάτη στο Σόιμπλε και τους δανειστές. Και διάφοροι Λιαρόπουλοι, που σήμερα τους μαζεύει ο Μητσοτάκης στη ΝΔ, έγραφαν στα social media «Γερούν γερά»! Παλιά το λέγανε «βάστα Ρόμελ».
Από την άλλη πλευρά, το ίδιο το βράδυ των εκλογών της 17ης Ιουνίου του 2012 ο Σαμαράς «κατάπιε» τα τρία Ζάππεια μαζί με τα 18 σημεία καθώς και άλλα πολλά και κατέστη μνημονιακότερος του Μνημονίου, δίχως να βρεθεί καν στριμωγμένος στη γωνία. Επρόκειτο για ξεκάθαρη εξαπάτηση του πολίτη. Ο Μητσοτάκης επίσης, ήταν πρωτοκλασάτος στην κυβέρνηση που δεσμεύτηκε για πλεόνασμα 4,5% και σήμερα μιλάει για ανάγκη να πάει το πλεόνασμα στο 2%. Μιλάμε για ξεκάθαρη κοροϊδία.
Επομένως, δεν μετράει μονάχα το τι λες και πως, αλλά και το πόσο έντιμη είναι η πρόθεσή σου. Όσο για τις φραστικές υπερβολές και τις οξείες διατυπώσεις, καλό είναι να αποφεύγονται από όλους, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ο κόσμος είναι φοβερά ταλαιπωρημένος από τη Μνημόνια, ανήσυχος για το σήμερα και το αύριο και χρειάζεται να νιώσει ηρεμία, ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Ας είμαστε λοιπόν εγκρατείς, ψύχραιμοι, οργανωμένοι και αποτελεσματικοί γιατί κρινόμαστε πλέον από τα αποτελέσματα.
-Ξέρουμε πολλές φορές πως οι μικροί κυβερνητικοί εταίροι εισπράττουν μεγάλη φθορά, μεγαλύτερη πολλές φορές και από του μεγαλύτερου κόμματος. Βλέπεις να γίνεται αυτό στην περίπτωση των ΑΝΕΛ;
Βλέπω πώς μετά από τέσσερις εθνικές εκλογές, το Μάιο και τον Ιούνιο του 2012, καθώς και τον Ιανουάριο και το Σεπτέμβριο του 2015, ευρωεκλογές μαζί με διπλές αυτοδιοικητικές εκλογές το 2014, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αποτελούμε μία εδραιωμένη πολιτική δύναμη στο νέο πολιτικό χάρτη, έστω και αν έχουμε περιορισμένα ποσοστά. Επίσης στην Εθνική Άμυνα, την Εξωτερική Πολιτική, τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας-Ορθοδοξίας, τον Τουρισμό και τις Επενδύσεις έχουμε καταφέρει και έχουμε περάσει κάποια θετικά δείγματα επιρροής στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική λειτουργώντας ως το Αναγκαίο Καλό και αρκετοί συμπολίτες μας το αναγνωρίζουν. Μεσομακροπρόθεσμα, η συμμετοχή στην κυβέρνηση θα μας ωφελήσει, με βάση και τα αποτελέσματα τα οποία επιτυγχάνουμε τώρα και που θα επιτύχουμε και στη συνέχεια.
-Είχατε χθες κιόλας την Πανελλήνια Συνδιάσκεψή σας, πριν το συνέδριο του φθινοπώρου. Τι μηνύματα πήρες από τον κόσμο;
Ο κόσμος μας, πιστεύει ότι ο στρατηγικός ελιγμός της συμφωνία του Ιουλίου του 2015 κατέστη εκ των πραγμάτων αναπόφευκτος και ότι έχουμε όλες τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις να οδηγήσουμε άμεσα τη χώρα μας στη μεταμνημονιακή φάση, την οικονομία μας σε ανάπτυξη και την κοινωνία μας σε ήρεμα και ασφαλή νερά μετά το τσουνάμι φτωχοποίησης που την χτύπησε με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Επίσης είδα ότι έχει ωριμάσει η σκέψη και στο εσωτερικό μας ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουμε καταστεί από ένα πολιτικό κίνημα διαμαρτυρίας, σε ένα κίνημα οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής, εξέλιξης και προόδου. Αν πάμε σε ένα συνέδριο εξωστρεφές, ενωτικό, πολιτικό, ποιοτικό και δημοκρατικό και όχι σε ένα συνέδριο εσωστρέφειας, λαϊκισμού, εσωτερικών συσχετισμών, φιλοδοξιών και σκοπιμοτήτων, τότε θα απογειωθούμε. Ως Γραμματέας είμαι προσηλωμένος στην πρώτη εκδοχή και εργάζομαι κατ’ αποκλειστικότητα γι’ αυτήν.
-Πέρασες αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ και γνώρισες την εκεί πολιτική σκηνή. Ποια στοιχεία τους έφερες μαζί σου όταν επέστρεψες;
Καταρχήν ότι η πολιτική δεν γίνεται στα πολιτικά γραφεία, αλλά δίπλα στον πολίτη. Ως υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά το 2014, έκανα μία αμερικανικού τύπου καμπάνια διανύοντας πεζή ολόκληρη την απόσταση Ναυτικών Δοκίμων-Πέραμα. Επισκέφθηκα πάνω από 5.000 καταστήματα και επιχειρήσεις, αναρίθμητες γειτονιές, σπίτια και νοικοκυριά. Αρκεί να σας πώ ότι στον Πειραιά τότε πήραμε 9,3% έχοντας απέναντι τους συνδυασμούς -και προφανώς τους μηχανισμούς- ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Χ.Α. και δύο υποψήφιους Περιφερειάρχες Αττικής μέσα από τον Πειραιά, τη Μαρία Γιαννακάκη και τον Πέτρο Μαντούβαλο. Αλλά και στις εθνικές εκλογές Ιανουαρίου και Σεπτεμβρίου έκανα απίστευτες περιοδείες στον κόσμο, αν και όχι υποψήφιος ο ίδιος -υφίσταται κομματικό ασυμβίβαστο.
Επίσης, από την Αμερική γενικότερα αγάπησα το εξής δόγμα: είναι αδύνατον όλοι οι άξιοι να φτάσουν στην κορυφή, αλλά για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να είσαι σίγουρα άξιος. Δουλειά λοιπόν, επιμονή και υπομονή, συνέπεια και αξιοπιστία για να κυνηγάς και να κατακτάς τους στόχους σου, ομαδικούς, συλλογικούς και ατομικούς.
-Αυτοπροσδιορίζεσαι ως «ίσως ο πιο Αριστερός Δεξιός». Θες να μου το εξηγήσεις, γιατί μου ακούγεται λίγο…περίεργο.
Από βιωματική πλευρά, μεγάλωσα με δύο αντρικές φιγούρες, έναν δεξιό πατέρα και έναν αριστερό παππού. Κανείς τους δεν θέλησε να με διαπλάσει πολιτικά, αλλά από πιτσιρικάς διάβαζα τον «Ριζοσπάστη» του ενός όταν γύριζα μεσημέρι από το σχολείο και τη «Βραδυνή» του άλλου όταν γύριζε απόγευμα από τη δουλειά, εγώ αγόραζα που και που την «Ελευθεροτυπία». Έτσι, εξοικειώθηκα με δύο παράλληλους πολιτικούς κόσμους τους οποίους έμαθα να σέβομαι. Με δέος παρακολουθούσα επίσης από παιδί την «Ώρα της Βουλής», θαυμάζοντας τις πολιτικές «τιτανομαχίες» των δύο κορυφαίων πολιτικών της σύγχρονης Ιστορίας, μιλάω για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Στην ώριμη φάση της πολιτικής μου διαδρομής, βρίσκω ότι έχω μικτά στοιχεία και από τις δύο πλευρές, Δεξιά και Αριστερά. Για παράδειγμα, πιστεύω στην ισχύ και την αξία της ορθόδοξης θρησκευτικής πίστης και της εκκλησιαστικής αρχής και παράδοσης που πρέπει να προστατευτούν πάση δυνάμει και να μείνουν αναλλοίωτες και ανεπηρέαστες. Πιστεύω ότι η Εκκλησία έχει τεράστιο πνευματικό, ποιμαντικό, ιεραποστολικό και κοινωνικό ρόλο και έργο. Αλλά δεν πρέπει να εμπλέκεται σε ζητήματα επιλογών και ελευθεριών του ατόμου και του πολίτη, ούτε και στα πολιτικά πράγματα ακόμη και αν κάποιες πολιτικές απόψεις την ενοχλούν. Πιστεύω στην αρχή της προστασίας κάθε μειονότητας, όπως και των ίσων δικαιωμάτων τους έναντι της πλειοψηφίας. Αλλά από την άλλη πλευρά, δεν πιστεύω στη δικτατορία της μειοψηφίας που θέλει να επιβάλλει τον κανόνα της πέρα και πάνω από την πλειοψηφία και να καταστεί κυρίαρχη δύναμη και πρότυπο. Πιστεύω στην ειρήνη και τη φιλία μεταξύ των λαών και στις σχέσεις αγαστής γειτονίας και συνεργασίας με τα γύρω κράτη. Αλλά δεν μπορεί να είσαι ήπιος, χαλαρός και υποχωρητικός απέναντι σε εθνικιστές προέδρους και πρωθυπουργούς (Τουρκίας, Σκοπίων, Αλβανίας κλπ.) που εποφθαλμιούν τα πάντα έναντι της Ελλάδας. Πιστεύω στην ελεύθερη οικονομία, στη δύναμη της αγοράς, στην ιδιωτική ανάπτυξη και πρωτοβουλία. Αλλά δε γίνεται το κράτος να μη βάζει πλαίσια και κανόνες, στην κατανομή του παραγόμενου πλούτου μονίμως οι λίγοι να παίρνουν τα πολλά και οι πολλοί τα λίγα και να μην υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη.
Επομένως βλέπεις πως έχει έννοια και νόημα αυτό που με ρώτησες για το «ο πιο αριστερός δεξιός». Καλό είναι -πιστεύω- να γίνουμε όλοι μας κάποια στιγμή οι «πιο αριστεροί δεξιοί», ή οι «πιο δεξιοί αριστεροί». Εδώ αναζητούμε συμφιλίωση και συνεννόηση, σύγκλιση και συμπόρευση για ένα καλύτερο αύριο και αυτό είναι που προσπαθούμε να κάνουμε με το ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, αυτό το πάντρεμα Αριστεράς και Δεξιάς αποτυπώνεται και στο δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου.
-Είσαι Ολυμπιακός- ως Πειραιώτης είναι και αναμενόμενο. Ποδόσφαιρο ή μπάσκετ;
Λατρεύω και τα δύο σπορ. Να φανταστείς, μικρός έπαιζα ταυτόχρονα στο μπάσκετ του Ιωνικού Νικαίας και στο ποδόσφαιρο της Παλιάς Κοκκινιάς. Ο Ολυμπιακός είναι στο πειραιώτικο DNA μου και μεγάλη αγάπη. Στο ποδόσφαιρο, έχω μείνει (ευτυχώς ή δυστυχώς) σε εποχές Γουλανδρή-Νταϊφά όταν οι οπαδοί πήγαιναν και έφευγαν αγκαλιασμένοι, οι παίκτες ήταν εγωιστές και μάτωναν για τη φανέλα πρώτα και μετά για τα χιλιάρικα και οι παράγοντες ήταν gentlemen και αγαπούσαν όχι μόνο την ομάδα αλλά και το άθλημα. Αυτό είναι που με φέρνει όλο και περισσότερο κοντά στον μπασκετικό Ολυμπιακό, σε παιδιά σαν τον Πρίντεζη και φυσικά στο δίδυμο Γιώργου και Παναγιώτη Αγγελόπουλου που αποτελούν κόσμημα για τον σύλλογό μας, για τον αθλητισμό και για τη φίλαθλη κοινή γνώμη.
-Πώς περνάς χρόνο με τους γιους σου; Τι κάνετε παρέα;
Είναι δύο απίστευτοι πιτσιρικάδες, 10 ο μεγάλος και 6 ο μικρός. Σήμερα μάλιστα, 13 Ιουνίου, είναι και τα γενέθλια του μεγάλου. Αποτελούν το Α και το Ω στη ζωή μου. Δεν ξεκινώ από το σπίτι για τίποτα σημαντικό, από ημέρα εθνικών εκλογών ή ημέρα συνεδρίου έως ένα απαιτητικό τηλεοπτικό panel, αν δε τους φιλήσω και δεν μου πουν «καλή επιτυχία μπαμπά μου». Έχω πρόγραμμα τρελό καθημερινά, αλλά πάντα βρίσκω χρόνο για αυτούς. Αν με έβλεπε κανείς κρυφά με μία camera Big-Brother μαζί τους, δεν θα πίστευε ότι είμαι ο άνθρωπος που εμφανίζεται στην πολιτική και τα κανάλια. Κάνουμε ότι παλαβομάρα μπορείς να φανταστείς, χορός, τραγούδι, πλάκα, χαβαλές, που και που και κάνας καβγάς. Έξω από το σπίτι, βόλτες, ποδήλατο, μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, μπάνιο το καλοκαίρι και άλλα. Επίσης κάνουμε και οι τρεις tae kwon do, ο μεγάλος δίνει τώρα για μαύρη ζώνη. Επίσης, οι τρεις μας μαγειρεύουμε. Το απίθανο είναι ότι επειδή παίζουν συχνά ειδήσεις στο σπίτι, έχουν μάθει τους πάντες και τα πάντα, από τον Ομπάμα μέχρι τον Πούτιν και από τον Ολάντ μέχρι το Ρέντσι. Με ακούν πολλές φορές στα τηλέφωνα να μιλώ με τους διάφορους και μετά μου κάνουν ερωτήσεις «τι και πώς» και άντε να τους εξηγήσεις. Πάντως το τελευταίο διάστημα μου έχουν επιβάλλει όταν τους πηγαίνω σχολείο να κλείνει το ενημερωτικό ραδιόφωνο και να μπαίνει μουσικό. Μπράβο τους, για τέτοιες ηλικίες ενδείκνυται ο “Music”, όχι ο … «θείος Γιώργος». Με βοηθούν και μένα να ησυχάσει το κεφάλι μου και να ξεκινήσει χαλαρά η μέρα.
-Μετά από μια δύσκολη μέρα, πώς ξεφεύγεις; Μη μου πεις μόνο πως βλέπεις talk shows…
Παίζω με τους γιους μου και λέμε τα νέα της ημέρας. Τους ταϊζουμε με τη γυναίκα μου, τους κοιμίζουμε και μετά αράζουμε στην TV, όπως κάνει ο περισσότερος κόσμος. Δυστυχώς η «διαστροφή» του αντικειμένου μου, με οδηγεί ακόμη κι αυτή την ώρα σε πολιτικά panels. Όταν όμως ο Γεωργιάδης και η Βούλτεψη αρχίζουν το γνωστό συμπούρμπουλο και δεν βγαίνει πια νόημα ούτε και άκρη, ξεκινώ το zapping. Και χαζεύω ότι μπορείς να φανταστείς, από ταινίες και αθλητικά μέχρι “Sex &The City”, έτσι για να παίρνω μία τζούρα από Upper East & Upper West Side Manhattan, Soho, Tribeca, Chelsea και Greenwich Village που μου ‘χουν λείψει. Κάτι «αρβύλες» και «τσαντίρια» τα αποφεύγω, γιατί δεν κάνουν σάτιρα παρά πολιτική, όπως και κάτι late night-talks όπου ορισμένα αγόρια και κορίτσια του κυλικείου έχουν αναγορευθεί σε David Letterman και Ellen DeGeneres.
