Αλλεπάλληλα δημοσιεύματα από ξένα έγκριτα μέσα ενημέρωσης
για αρνητικές εξελίξεις στην υπόθεση παραμονής της χώρας στην Ε.Ε. και το ευρώ καταγράφηκαν
τις τελευταίες ημέρες, με χλιαρή αντίδραση από την Κυβέρνηση.
Είναι γεγονός ότι ο κ.Τσίπρας δεσμεύτηκε προεκλογικά για
την παραμονή της χώρας στο ευρώ, μετά από διαπραγματεύσεις που θα είχαν σκοπό
την προστασία του λαού από την αφαίμαξη μισθών και συντάξεων εις όφελος του πλούτου
της ντόπιας ολιγαρχίας της μίζας.
Είναι γεγονός ότι εδώ και δυόμιση μήνες ο κ.Τσίπρας ουδέν
έχει κάνει για το δεύτερο, ενώ οι διαπραγματεύσεις έχουν καταλήξει στη διεθνή απομόνωση
της χώρας και την αποστράγγιση των ταμείων του κράτους. Η διαπραγματευτική του
τακτική χαρακτηρίζεται δε ως παρελκυστική με μόνο ορατό στρατηγικό στόχο την εξάντληση
της υπομονής των υπολοίπων 18 κρατών της Ευρωζώνης και την αποπομπή ή όχι,
με πιθανότερο το πρώτο.
Το γεγονός ότι η αποπομπή μας δεν είναι τεχνικά εφικτή οδηγεί
στην ψυχική προετοιμασία του λαού για την εκούσια αποχώρηση με τη
δαιμονοποίηση των Ευρωπαίων. Απόπειρα συνεχής μα καθόλου επιτυχής, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν
ολοένα και αυξανόμενο το ποσοστό που επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ
ίσως για λόγους καθαρά αυτοσυντήρησης και επιβίωσής μας ως έθνος.
Ο κ.Τσίπρας εξαντλώντας όποιο πλεόνασμα και θετικό ρυθμό
ανάπτυξης μετά από πέντε χρόνια περικοπών βρέθηκε σε πολύ σύντομο χρόνο και αυτός
αντιμέτωπος με το θεμελιώδες δίλημμα της εξάρθρωσης του παρακράτους εις όφελος
της πλειοψηφίας του λαού ή την αδυναμία πληρωμών μισθών και συντάξεων,
λειτουργίας του Κράτους και αποπληρωμής των χρεών μας με επακόλουθη
νομοτελειακά συνέπεια την πολιτική κατάρρευσή του τουλάχιστον.
Το δημοψήφισμα δεν έχει κανένα νόημα καθώς αν δεν είναι ασαφές
και άσκοπο θα είναι ρητορικό με την a priori υιοθέτηση του ευρώ στη
συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων.
Η μόνη επιλογή για να πετάξει στη μπάλα στην κερκίδα ο
κ.Τσίπρας εφόσον δεν θέλει να ξεριζώσει και αυτός το παρακράτος της χώρας είναι
οι εκλογές που φυσικά δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα πλην από την αποποίηση της διακυβέρνησης
της χώρας. Είναι γεγονός ότι ανυπόμονοι οικουμενικοί Πρωθυπουργοί διαβιούν στις
Βρυξέλλες που θα παραλάμβαναν την εξουσία άκοπα.
Ακόμα και ο όποιος Βασιλιάς εκατό χρόνια μετά τον εθνικό
διχασμό σε βασιλικούς και αντιβασιλικούς θα ήταν μία εύκαιρη λύση για τους
υπερασπιστές της μιζαδόρικης ζωής μας.
Ακόμα και ο Στρατός της ανθρωπιστικής κρίσης φαντάζει σε
κάποιους φιλόδοξους εραστές της εξουσίας ως εθνική λύση, έναν αιώνα μετά τον
Πλαστήρα, τον Πάγκαλο, τον Κονδύλη, τον Μεταξά και τόσους άλλους επίορκους
αξιωματικούς για την προάσπιση του σημερινού βρώμικου status quo, με την εμμονική προσπάθεια για σύζευξη λαού στρατού εκτός στρατώνων. Αξιωματικοί που φυσικά δεν υπερβαίνουν το 4% του
συνόλου και παραμένουν δυστυχώς ανώνυμοι όλα αυτά τα χρόνια των μιζών των εξοπλιστικών προασπιζόμενοι την αυτή κοινωνία.
Δυστυχώς η Ελλάδα κινδυνεύει να γυρίσει 100 χρόνια πίσω με
την εμμονή της λαθραίας ζωής κρατώντας όμηρους δύο γενιές. Τους σημερινούς
συνομήλικους του κ.Τσίπρα και τους νέους 18άρηδες που δεν έχουν καν ούτε το
δικαίωμα να φωνάξουν για ένα καλύτερο αύριο απέναντι στη δικτατορία της μίζας, που είναι
αποφασισμένη να δολοφονήσει την Ελλάδα για το καλό της.
Η
Ελλάδα χρειάζεται άμεσα έναν Βενιζέλο που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη
των Ευρωπαίων και θα εφαρμόσει ένα πολύπλευρο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα
για την ανταγωνιστικότητα της κοινωνίας και της οικονομίας μας με τα
χρήματα των δανειστών μας. Αν και είναι εκκωφαντική η σιωπή των Ελλήνων
επιχειρηματιών, οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες θα έγραφαν ιστορία. Χωρίς
φυσικά να ξαναμαζευτεί ο Στρατός στο Γουδή για τα δίκαια του λαού όπως
το 1909 και χωρίς άλλες εκλογές..
Αν
μπορεί να είναι αυτός ο κ.Τσίπρας θα το δείξει το τέλος του μήνα καθώς
οι φήμες για διπλά νομίσματα ανατανακλανούν περισσότερο τη διπλή ζωή μας
παρά την ανθρώπινη λογική.
Σίγουρα
πάντως κύριε Τσίπρα, αν όλοι παγκοσμίως φωνάζουν για τον γκρεμό, ο
γκρεμός είναι κοντά, είτε δεν τον βλέπουμε είτε κάνουμε ότι δεν τον
βλέπουμε...
thedayaftergr.blogspot.gr
