Άρθρο του Δημοσθένη Δαββέτα
Ποιος
θα το πίστευε πριν λίγα χρόνια ότι με βάση τις πρόσφατες Γαλλικές εκλογές και
παρά την δυναμική επιστροφή Σαρκοζί , το κόμμα της Λεπέν, θα 'χε εγκατασταθεί
για τα καλά στο πολιτικό τοπίο της Γαλλίας ως μια σταθερά μεγάλη δύναμη. Η
σταθερή αύξηση των ποσοστών του με ωθεί να τολμήσω μια προσωπική ακτινογράφηση
του προγράμματος και της επιτυχίας της. Η στάση της Λεπέν
καταγγέλλει ζητήματα πρώτης γραμμής για την χώρα της, όπως πχ η επέκταση του
Ισλάμ και ο κίνδυνος. Διατήρησε μια σταθερή γραμμή σε αυτό το ζήτημα ,του
ανέδειξε πρώτη και δικαιώθηκε. Επίσης καταγγέλλει σταθερά τον κίνδυνο της
παγκοσμιοποιημένης οικονομίας για την Γαλλία, τονίζει την ανάγκη ασφαλείας των
πολιτών με την ισχυροποίηση του καταστατικού κρατικού μηχανισμού, καταγγέλλει
τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό προτείνοντας έναν νέο-προστατευτισμό μ'έμφαση
στα γαλλικά προϊόντα , ζητάει επίμονα τον περιορισμό της παράνομης
μετανάστευσης και την αποφασιστικότητα της εξουσίας να επιβληθεί στην ποινική
αναρχία που είχε αυξηθεί στη Γαλλία ειδικά με την διακυβέρνηση Ολλαντ. Η Μαρίν
Λεπέν εκμεταλλεύεται άριστα το γενικό αίσθημα των συμπολιτών της ότι από το
κεφάλαιο στα πόδια του κοινωνικού σώματος , έχει χαθεί το κύρος. Η ηθική και
ένα κλίμα δυσπιστίας υπάρχει παντού, επιτρέποντας στην νεολαία των προαστίων να
λειτουργήσει ως εστία τζιχαντισμού. Στηλιτεύοντας δε την αναποφασιστικότητα του
κράτους το οποίο μένει μόνο σε λεκτικές, γενικόλογες αοριστίες και ευχολογία
,στρέφει την ψυχολογία των πολιτών προς την συνειδητοποίηση ότι μεταξύ της
πολιτικής ελίτ, ανήμπορης και διεφθαρμένης ( όπως πολλοί την θεωρούν) και των
ξεσηκωμένων προαστίων. Υπάρχει μια Γαλλία "υγιής" που πιστεύει στα
παραδοσιακά ιδανικά αποκλεισμένη και περιθωριοποιημένη από την σύμπλευση
διεθνιστικής δεξιάς και αριστεράς. Αν τώρα στα ανωτέρω προστεθεί και η στάση
της Ευρώπης, δηλαδή ή ανορθολογική διεύρυνση που αδυνατίζει την αρχική της
ιδέα, μιας Ευρώπης που χρειάζεται και δεν έχει επειγόντως ανανεωμένο φιλοσοφικό
πολιτικό σχεδιασμό που ν'αντιδρά στην παγκοσμιοποιημένη χρηματοπιστωτική
εξουσία, τότε γίνεται κατανοητό το γιατί, ο λόγος της Λεπέν κερδίζει αργά αλλά
σταθερά συνεχώς έδαφος. Σ'αυτά να προστεθεί επίσης ότι σε σχέση με τον πατέρα
της αποφεύγει αντισημιτικά και ρατσιστικά σχόλια. Το βοναπαρτιστικό της λοιπόν
σχέδιο ,με κρατισμό και νεοπροστατευτισμό απειλεί σύντομα να πάρει την θέση των
κουρασμένων παραδοσιακών δεξιών κομμάτων, τα οποία δεν δείχνουν να
ανταποκρίνονται .Ίσως η ανάγκη τα υποχρεώσει πάντως η γαλλική
"εμπειρία" της Λεπέν είναι καλό να γίνει κατανοητή και στην δική μας
πολιτική σκηνή. Για το καλό της.
Δ. Δαββετας
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερο Τύπο στις 02/04/2015.
