Το 2015 έφερε στις μνήμες το 2012. Ημέρες και ώρες μεγάλου λαϊκισμού.
Είναι οι στιγμές που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προσγειώνονται στην πραγματικότητα.
Κυρίως όμως προσγειώνουν ανώμαλα την Ελληνική κοινωνία με οδυνηρές
συνέπειες.Το 2012 ο Αντώνης Σαμαράς βγαίνοντας από τα πανηγυρικά Ζάππεια έσερνε την Ελλάδα στις εκλογές βυθίζοντάς τη στον οικονομικό πάγο, εν μέσω τουριστικής περιόδου. Ήταν τότε που είχε μπαντιέρα, το σκίσιμο των μνημονίων και κυρίως τα περιβόητα ισοδύναμα μέτρα. Όλη η Ελλάδα έζησε στο πετσί τη χειρότερη φορολογία προκειμένου να φτιαχτεί το λογιστικό πρωτογενές πλεόνασμα.
Το 2015, μία από τα ίδια. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναλώσει όλο του το πολιτικό κεφάλαιο να πείσει την Ελλάδα και τα Παγκόσμια ΜΜΕ πως αυτό που «κρύβεται» στα ξενοδοχεία της Αθήνας δεν είναι η Τρόικα. Πως η συμφωνία του Γιάννη Βαρουφάκη δεν είναι επέκταση του Μνημονίου. Ταυτόχρονα η χώρα βυθίζεται σε σκοτεινά χαοτικά μονοπάτια και διαπραγματεύεται σε από τρισχειρότερη θέση από αυτή που βρισκόταν 2-3 μήνες πριν.
«Πρώτη φορά αριστερά» σε συνέχεια της «Πρώτης φοράς τόση ακροδεξιά».
Παρατηρείται δε μία όξυνση στην κοινωνία. Οι πολίτες βγάζουν συμπεράσματα με βάση την προπαγάνδα. Όμως βγάζουν συμπεράσματα και με βάση την επιδείνωση των οικονομικών τους, τη στιγμή που όλη η αγορά έχει παγώσει. Τα τερτίπια της κυβέρνησης έχουν άμεσο αντίκτυπο στη ρευστότητα. Η ανάπτυξη και η ανάκαμψη γίνονται τοξικές λέξεις.
Όπως τοξικές γίνονται και οι λέξεις δεξιά και αριστερά. Διότι πίσω από αυτές οχυρώθηκαν αντιπαραθέσεις που δεν αφήνουν την Ελλάδα να ορθοποδήσει.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι κυρίως πολιτικό. Η ενότητα φέρνει την κοινωνική συναίνεση σε βασικά, μακριά από ιδεοληψίες.
Άλλωστε οι Έλληνες δεν είναι ούτε φανατικοί δεξιοί ούτε αριστεροί. Οδηγούνται σε ακραίες επιλογές από αγανάκτηση. Οι τελευταίες δεκαετίες έχουν αποδείξει πως τις ισχυρές κυβερνήσεις τις έδιναν οι μάζες του λαού που ανήκαν στο λεγόμενο Κοινωνικό Κέντρο. Ένας όρος που προσφάτως εισήγαγε ο Ανδρέας Λοβέρδος στη ρητορική του αναφερόμενος ταυτόχρονα στα «κακά σπυριά» του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού.
Και πήγε ένα ακόμη βήμα παραπέρα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ της Β’ Αθηνών. Μίλησε για την Ελλάδα του 2020. Για την Ελλάδα που πρέπει να φτιάξουμε έτσι ώστε το 2020 που είναι πια πολύ κοντά, να είναι και σύμβολο εθνικής ενότητας και ανάταξης.
Οι ημέρες και ώρες που έρχονται είναι δύσκολες. Και ανάλογα με την έκβασή τους μπορεί να οδηγήσουν σε διχασμό την Ελληνική κοινωνία. Διχασμός που ανοίγει την πύλη της κόλασης για περαιτέρω εθνική εξάρτηση και υποτέλεια. Όσοι διχάζουν, πρακτικά παίζουν το παιχνίδι των εγχώριων και διεθνών σκοτεινών συμφερόντων.
Κάποιοι στα αριστερά ταυτίζονται με την επανάσταση ή προσπαθούν να την προσομοιώσουν. Κάποιοι άλλοι στα δεξιά ταυτίζονται με την Γερμανική κυριαρχία γιατί δεν έχουν κάτι δικό τους να ψελλίσουν.
Ο οραματικός λόγος λείπει. Λείπει η μετριοπάθεια, λείπει η κοινή συνείδηση για το αυτονόητο και την ανάγκη για κοινωνική συναίνεση.
Αυτός που θα καταφέρει να ξαναενώσει δημοκρατικές υγιείς δυνάμεις στη βάση του Κοινωνικού Κέντρου, θα έχει δημιουργήσει θεσμικά και λειτουργικά την καλύτερη ασπίδα προστασίας του Ελληνικού κράτους. Κόντρα σε δεξιά και αριστερά διχαστικά εκτρώματα.
Αργυρώ Θεοτοκάτου
www.tokentro.gr
