Του Βασίλη Μπαλάφα
Το κείμενο που ακολουθεί ανήκει σε μια δυναμική κατηγορία κειμένων που μπορούν ανά εβδομάδα να εμπλουτίζονται. Τα ζητήματα που πραγματεύεται εξελίσσονται συνεχώς και στην πορεία πάντα ανακαλύπτεις κάτι νέο, κάτι που θα μπορούσες να προσθέσεις. Οι πληροφορίες άλλωστε, συχνά, πολλαπλασιάζονται μετά την τέλεση του κεντρικού γεγονότος ειδικά αν μιλάμε για εκλογές, για ένα γεγονός δηλαδή που αποτελεί αυτόνομο ορόσημο, συμβαίνει ανά μεγάλα χρονικά διαστήματα και πάντα κρύβει διαστάσεις που δεν είναι γνωστές κατά την πλήρη εξέλιξή του.
Εν ολίγοις, είναι ένα κείμενο που με δυσκόλεψε. Αρκετές φορές ανέβαλα τη σύνταξή του, ακόμα και τώρα αμφιβάλω αν μπορώ ολοκληρωμένα να συμπεριλάβω όσα αποκόμισα από την πρόσφατη συμμετοχή μου στις Εκλογές του Δήμου Κορινθίων. Για το λόγο αυτό θα αναφερθώ σε δύο κύριες εκφάνσεις. Πριν όμως από αυτό, λιτά και σύντομα, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσες και όσους στήριξαν την πρόταση της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ» και εκείνες και εκείνους που έθεσαν το σταυρό προτίμησής τους δίπλα στο δικό μου όνομα θεωρώντας ότι θα μπορούσα να προσφέρω στο Δήμο και – θέλω να πιστεύω – επικροτώντας το πλαίσιο προτάσεων που είτε διάβασαν στο προεκλογικό μου φυλλάδιο, είτε άκουσαν στις τηλεοπτικές εκπομπές. Και για να είμαστε και ξεκάθαροι, είθισται να ευχαριστείς κάποιον που σε στήριξε και όχι όλη την ανθρωπότητα. Εκείνοι που έκαναν μια άλλη επιλογή σε επίπεδο συνδυασμών καλά να είναι οι άνθρωποι και πάντα υγιείς.
Η πρώτη έκφανση λοιπόν είναι αυτό που έκανε ο Gerard Depardieu στην εκκίνηση της ταινίας «Welcome to New York», υποδυόμενος τον Dominique Strauss-Kahn. Ο Depardieu ξεκινά την ταινία με ένα προσωπικό του ανάθεμα προς τους πολιτικούς, την πολιτική και τον Strauss-Kahn, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι αυτό που θα δούμε είναι «δουλειά» και ότι ο ίδιος απεχθάνεται τον χαρακτήρα που υποδύεται. Γενικά βολική στάση, βγαίνεις από το κάδρο, κάνεις ισοπεδωτική κριτική, δικαιολογείς τους συμβιβασμούς σου και διατρανώνεις τη στάση σου που εν προκειμένω συμπίπτει με τη βολή σου. Το έζησα αυτό στις δημοτικές εκλογές.
Είδα πολίτες που ψήφισαν, έκαναν μια επιλογή, την οποία στη συνέχεια σχεδόν την αναθεμάτισαν προβάλλοντας τη διάσταση της «υποχρέωσης». Και πολίτες – ακόμα και φίλοι – που μίλησαν για «δουλειά» σε μια συζήτηση που ξεφεύγει από την πολιτική και φυσικά δεν έχει και νόημα να προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις εναντίον της ή να προσπαθήσεις να την ανατρέψεις. Όσοι μου το είπαν αυτό, ακόμα και αν περίμεναν μια προσπάθεια από μέρους μου να τους αλλάξω γνώμη, δέχθηκαν ένα νεύμα συγκατάβασης και κατανόησης. Το έχω ξαναγράψει, πλάτες και μαγουλάκια δεν είχα σκοπό να χτυπήσω και να τσιμπήσω λόγω της συμμετοχής μου σε μια εκλογική διαδικασία. Μπορεί να συμμετείχα πρώτη φορά σε δημοτικές εκλογές, αλλά έχω λάβει μέρος σε αρκετές άλλες εκλογικές διαδικασίες μέχρι τώρα και συνειδητά ποτέ μου δεν φόρεσα «προβιά».
Αυτή η έκφανση των εκλογών υπήρξε για μένα ενδιαφέρουσα και εξόχως διδακτική. Δεν άλλαξε όμως την κεντρική μου ιδέα που λέει ότι η πολιτική και η συμμετοχή στα κοινά δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά και ότι οι εκλογές δεν είναι ένα πανηγύρι στο οποίο πρέπει να βάλουμε τα «καλά» μας και να προσποιηθούμε κάτι που δεν είμαστε. Δεν είμαι βέβαιος τι τελικά επικράτησε στην κάλπη. Άλλωστε η διαφορά είναι τόσο μικρή επί ενός συνόλου δεκάδων χιλιάδων ψήφων που το συμπέρασμα δεν είναι ασφαλές. Έπαιξε πάντως το ρόλο της αν κανείς το δει σε επίπεδο μεμονωμένων υποσυνόλων και ομάδων συγκεκριμένων συμφερόντων. Μένει λοιπόν ως ένα βασικό κρατούμενο με προβολή στο μέλλον, κυρίως από την πλευρά της μελέτης για το πόσο ακόμα θα συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι ως πολίτες πηγαίνοντας στην κάλπη. Δεν το ψέγω, πρόκειται περί συνειδητής επιλογής μέρους του εκλογικού σώματος.
Δεύτερη έκφανση και ίσως πιο διαυγής ως προς την κατανόησή της : η δημιουργία παραδείγματος. Στην πολιτική και στις εκλογές ισχύει αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «βέλτιστες πρακτικές». Οι εκλογικές διαδικασίες αναδεικνύουν «παραδείγματα – paradigms» που στη συνέχεια εξελίσσονται σε προς επιλογή «πρότυπα». Μάλλον αυτό που έκρυβε πίσω της η φράση που ακούστηκε στις εκλογές εναντίον της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ» και έλεγε ότι «αυτοί δεν ξέρουν τη δουλειά».
Θεωρώ ότι στις πρόσφατες εκλογές στο Δήμο Κορινθίων δημιουργήθηκε ένα τέτοιο «πρότυπο», ένα παράδειγμα καλής πρακτικής για το μέλλον και ως τέτοιο τίθεται εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή, υπερψηφίστηκε και επικροτήθηκε, άρα θα μπορεί εφεξής να συμπεριληφθεί σε έναν «οδηγό υποψηφίου». Πρόκειται για την περίπτωση επί σειρά ετών – κοντά μια δεκαετία – Αντιδημάρχου Τεχνικών Έργων ή Υπηρεσιών και επίσης επί σειρά ετών εργολάβου – εργολήπτη στο Δήμο.
Χωρίς καμία υπόνοια για οποιαδήποτε παρανομία, λίγο πριν τις πρόσφατες εκλογές οι δυο τους συνεταιρίστηκαν εγκαινιάζοντας, μετά τις εκλογές, μονάδα παραγωγής μπύρας. Η τελετή των εγκαινίων υπήρξε τόσο λαμπρή όσο και η επανεκλογή τους στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας από το εκλογικό σώμα και επισφραγίστηκε από την παρουσία πλήθους επισήμων. Μάλιστα εις εξ αυτών σε τηλεοπτική του συνέντευξη πριν τις εκλογές (20/5/2014 ημ. YouTube – TV Super - βλ. σχετικό βίντεο) είχε κατακεραυνώσει των μέλη του αντίπαλου συνδυασμού αναφέροντας πως «είναι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό». Αν θεωρήσουμε ότι η κάλπη «δικάζει» και ηθική – κάτι το οποίο προσωπικά δεν πιστεύω – τότε αντιλαμβάνεστε ότι η «καλή πρακτική» ανάγεται σε «βέλτιστη πρακτική» διότι υπό αυτή την αφήγηση «καθαγιάζει» και όλα τα υπόλοιπα. Με ένα σμπάρο δηλαδή, πολλά πολλά τρυγόνια, τακτική γκανιάν, μέθοδος γκαραντί.
Θα τολμούσα να πω ότι αυτό το «παράδειγμα» βέλτιστης πρακτικής έχει αναφορά πιο ευρεία από την κάλπη. Έχει ενδεχομένως αναφορά σε ένα μοτίβο βέλτιστης άσκησης διοικήσεως, βέλτιστης πρακτικής διακυβέρνησης και πάει λέγοντας αναλόγως πόσο θα θελήσει να το τραβήξει ένας μελλοντικός μελετητής.
Δεν έχω σκοπό να αναλύσω όλο το πλαίσιο των Δημοτικών Εκλογών στο Δήμο. Δεν θα ήταν δυνατό να γίνει σε ένα μικρό κείμενο, βιβλίο ολόκληρο θα μπορούσε να γράψει κανείς. Και φυσικά δεν έχω σκοπό να παραγκωνίσω και λάθη που έγιναν από την πλευρά της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ» και εμού του ιδίου σε ό,τι αφορά στη δική μου επίδοση. Λάθη και παραλείψεις υπήρξαν.
Αλλά εδώ ο σκοπός δεν είναι να γίνει αποτίμηση. Είναι ο τρόπος να μπει μια άνω τελεία, ίσως, που για μένα σηματοδοτεί το τέλος των Δημοτικών Εκλογών με τα διδάγματα που αποκόμισα και μερικά από όσα μου έκαναν εντύπωση.
Η συμμετοχή μου για πρώτη φορά σε Δημοτικές Εκλογές ως υποψήφιος ήταν μια σημαντική εμπειρία που με έκανε σοφότερο και με γέμισε ερεθίσματα. Η συμμετοχή στα κοινά, η επιδίωξη για βελτίωση του τόπου στον οποίο ζούμε είναι μια συνεχής διαδικασία που δεν περιορίζεται στην περίοδο των εκλογών. Υπό αυτή την έννοια συνεχίζω να παρακολουθώ όσα γίνονται. Με την ιδιότητα του πολίτη που θεωρεί ότι ζει σε έναν ευλογημένο τόπο που έχει μείνει πολύ πίσω εξαιτίας των «βέλτιστων πρακτικών» της πολιτικής.
Αν κάποια σημεία του κειμένου είναι ασαφή να ρίχνετε μια ματιά στη φωτογραφία διαβάζοντας. Έτσι και αλλιώς το κείμενο είναι συνοδευτικό της φωτογραφίας και όχι η φωτογραφία συνοδευτική του κειμένου.
Καλή Χρονιά σε όλες και όλους !
http://vbalafas.blogspot.gr/
Εν ολίγοις, είναι ένα κείμενο που με δυσκόλεψε. Αρκετές φορές ανέβαλα τη σύνταξή του, ακόμα και τώρα αμφιβάλω αν μπορώ ολοκληρωμένα να συμπεριλάβω όσα αποκόμισα από την πρόσφατη συμμετοχή μου στις Εκλογές του Δήμου Κορινθίων. Για το λόγο αυτό θα αναφερθώ σε δύο κύριες εκφάνσεις. Πριν όμως από αυτό, λιτά και σύντομα, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσες και όσους στήριξαν την πρόταση της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ» και εκείνες και εκείνους που έθεσαν το σταυρό προτίμησής τους δίπλα στο δικό μου όνομα θεωρώντας ότι θα μπορούσα να προσφέρω στο Δήμο και – θέλω να πιστεύω – επικροτώντας το πλαίσιο προτάσεων που είτε διάβασαν στο προεκλογικό μου φυλλάδιο, είτε άκουσαν στις τηλεοπτικές εκπομπές. Και για να είμαστε και ξεκάθαροι, είθισται να ευχαριστείς κάποιον που σε στήριξε και όχι όλη την ανθρωπότητα. Εκείνοι που έκαναν μια άλλη επιλογή σε επίπεδο συνδυασμών καλά να είναι οι άνθρωποι και πάντα υγιείς.
Η πρώτη έκφανση λοιπόν είναι αυτό που έκανε ο Gerard Depardieu στην εκκίνηση της ταινίας «Welcome to New York», υποδυόμενος τον Dominique Strauss-Kahn. Ο Depardieu ξεκινά την ταινία με ένα προσωπικό του ανάθεμα προς τους πολιτικούς, την πολιτική και τον Strauss-Kahn, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ότι αυτό που θα δούμε είναι «δουλειά» και ότι ο ίδιος απεχθάνεται τον χαρακτήρα που υποδύεται. Γενικά βολική στάση, βγαίνεις από το κάδρο, κάνεις ισοπεδωτική κριτική, δικαιολογείς τους συμβιβασμούς σου και διατρανώνεις τη στάση σου που εν προκειμένω συμπίπτει με τη βολή σου. Το έζησα αυτό στις δημοτικές εκλογές.
Είδα πολίτες που ψήφισαν, έκαναν μια επιλογή, την οποία στη συνέχεια σχεδόν την αναθεμάτισαν προβάλλοντας τη διάσταση της «υποχρέωσης». Και πολίτες – ακόμα και φίλοι – που μίλησαν για «δουλειά» σε μια συζήτηση που ξεφεύγει από την πολιτική και φυσικά δεν έχει και νόημα να προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις εναντίον της ή να προσπαθήσεις να την ανατρέψεις. Όσοι μου το είπαν αυτό, ακόμα και αν περίμεναν μια προσπάθεια από μέρους μου να τους αλλάξω γνώμη, δέχθηκαν ένα νεύμα συγκατάβασης και κατανόησης. Το έχω ξαναγράψει, πλάτες και μαγουλάκια δεν είχα σκοπό να χτυπήσω και να τσιμπήσω λόγω της συμμετοχής μου σε μια εκλογική διαδικασία. Μπορεί να συμμετείχα πρώτη φορά σε δημοτικές εκλογές, αλλά έχω λάβει μέρος σε αρκετές άλλες εκλογικές διαδικασίες μέχρι τώρα και συνειδητά ποτέ μου δεν φόρεσα «προβιά».
Αυτή η έκφανση των εκλογών υπήρξε για μένα ενδιαφέρουσα και εξόχως διδακτική. Δεν άλλαξε όμως την κεντρική μου ιδέα που λέει ότι η πολιτική και η συμμετοχή στα κοινά δεν συμπίπτουν υποχρεωτικά και ότι οι εκλογές δεν είναι ένα πανηγύρι στο οποίο πρέπει να βάλουμε τα «καλά» μας και να προσποιηθούμε κάτι που δεν είμαστε. Δεν είμαι βέβαιος τι τελικά επικράτησε στην κάλπη. Άλλωστε η διαφορά είναι τόσο μικρή επί ενός συνόλου δεκάδων χιλιάδων ψήφων που το συμπέρασμα δεν είναι ασφαλές. Έπαιξε πάντως το ρόλο της αν κανείς το δει σε επίπεδο μεμονωμένων υποσυνόλων και ομάδων συγκεκριμένων συμφερόντων. Μένει λοιπόν ως ένα βασικό κρατούμενο με προβολή στο μέλλον, κυρίως από την πλευρά της μελέτης για το πόσο ακόμα θα συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε έτσι ως πολίτες πηγαίνοντας στην κάλπη. Δεν το ψέγω, πρόκειται περί συνειδητής επιλογής μέρους του εκλογικού σώματος.
Δεύτερη έκφανση και ίσως πιο διαυγής ως προς την κατανόησή της : η δημιουργία παραδείγματος. Στην πολιτική και στις εκλογές ισχύει αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «βέλτιστες πρακτικές». Οι εκλογικές διαδικασίες αναδεικνύουν «παραδείγματα – paradigms» που στη συνέχεια εξελίσσονται σε προς επιλογή «πρότυπα». Μάλλον αυτό που έκρυβε πίσω της η φράση που ακούστηκε στις εκλογές εναντίον της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ» και έλεγε ότι «αυτοί δεν ξέρουν τη δουλειά».
Θεωρώ ότι στις πρόσφατες εκλογές στο Δήμο Κορινθίων δημιουργήθηκε ένα τέτοιο «πρότυπο», ένα παράδειγμα καλής πρακτικής για το μέλλον και ως τέτοιο τίθεται εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή, υπερψηφίστηκε και επικροτήθηκε, άρα θα μπορεί εφεξής να συμπεριληφθεί σε έναν «οδηγό υποψηφίου». Πρόκειται για την περίπτωση επί σειρά ετών – κοντά μια δεκαετία – Αντιδημάρχου Τεχνικών Έργων ή Υπηρεσιών και επίσης επί σειρά ετών εργολάβου – εργολήπτη στο Δήμο.
Χωρίς καμία υπόνοια για οποιαδήποτε παρανομία, λίγο πριν τις πρόσφατες εκλογές οι δυο τους συνεταιρίστηκαν εγκαινιάζοντας, μετά τις εκλογές, μονάδα παραγωγής μπύρας. Η τελετή των εγκαινίων υπήρξε τόσο λαμπρή όσο και η επανεκλογή τους στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας από το εκλογικό σώμα και επισφραγίστηκε από την παρουσία πλήθους επισήμων. Μάλιστα εις εξ αυτών σε τηλεοπτική του συνέντευξη πριν τις εκλογές (20/5/2014 ημ. YouTube – TV Super - βλ. σχετικό βίντεο) είχε κατακεραυνώσει των μέλη του αντίπαλου συνδυασμού αναφέροντας πως «είναι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό». Αν θεωρήσουμε ότι η κάλπη «δικάζει» και ηθική – κάτι το οποίο προσωπικά δεν πιστεύω – τότε αντιλαμβάνεστε ότι η «καλή πρακτική» ανάγεται σε «βέλτιστη πρακτική» διότι υπό αυτή την αφήγηση «καθαγιάζει» και όλα τα υπόλοιπα. Με ένα σμπάρο δηλαδή, πολλά πολλά τρυγόνια, τακτική γκανιάν, μέθοδος γκαραντί.
Θα τολμούσα να πω ότι αυτό το «παράδειγμα» βέλτιστης πρακτικής έχει αναφορά πιο ευρεία από την κάλπη. Έχει ενδεχομένως αναφορά σε ένα μοτίβο βέλτιστης άσκησης διοικήσεως, βέλτιστης πρακτικής διακυβέρνησης και πάει λέγοντας αναλόγως πόσο θα θελήσει να το τραβήξει ένας μελλοντικός μελετητής.
Δεν έχω σκοπό να αναλύσω όλο το πλαίσιο των Δημοτικών Εκλογών στο Δήμο. Δεν θα ήταν δυνατό να γίνει σε ένα μικρό κείμενο, βιβλίο ολόκληρο θα μπορούσε να γράψει κανείς. Και φυσικά δεν έχω σκοπό να παραγκωνίσω και λάθη που έγιναν από την πλευρά της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ» και εμού του ιδίου σε ό,τι αφορά στη δική μου επίδοση. Λάθη και παραλείψεις υπήρξαν.
Αλλά εδώ ο σκοπός δεν είναι να γίνει αποτίμηση. Είναι ο τρόπος να μπει μια άνω τελεία, ίσως, που για μένα σηματοδοτεί το τέλος των Δημοτικών Εκλογών με τα διδάγματα που αποκόμισα και μερικά από όσα μου έκαναν εντύπωση.
Η συμμετοχή μου για πρώτη φορά σε Δημοτικές Εκλογές ως υποψήφιος ήταν μια σημαντική εμπειρία που με έκανε σοφότερο και με γέμισε ερεθίσματα. Η συμμετοχή στα κοινά, η επιδίωξη για βελτίωση του τόπου στον οποίο ζούμε είναι μια συνεχής διαδικασία που δεν περιορίζεται στην περίοδο των εκλογών. Υπό αυτή την έννοια συνεχίζω να παρακολουθώ όσα γίνονται. Με την ιδιότητα του πολίτη που θεωρεί ότι ζει σε έναν ευλογημένο τόπο που έχει μείνει πολύ πίσω εξαιτίας των «βέλτιστων πρακτικών» της πολιτικής.
Αν κάποια σημεία του κειμένου είναι ασαφή να ρίχνετε μια ματιά στη φωτογραφία διαβάζοντας. Έτσι και αλλιώς το κείμενο είναι συνοδευτικό της φωτογραφίας και όχι η φωτογραφία συνοδευτική του κειμένου.
Καλή Χρονιά σε όλες και όλους !
http://vbalafas.blogspot.gr/
