Γράφει ο
Χρήστος Πασαλάρης
Χρήστος Πασαλάρης
Είναι δυνατόν μια επαναστατική εφημερίδα ή ένας πειρατικός
ραδιοσταθμός να γκρεμίσουν ένα τυραννικό καθεστώς; Και όμως
είναι!..Τέτοιες μέρες, εδώ και 41 χρόνια, οι Αθηναίοι ξαφνιάστηκαν όταν
«έπιασαν» στα ραδιόφωνά τους το επίμονο μήνυμα «ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ- ΕΔΩ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» και άκουσαν τις επαναστατικές κραυγές των τότε σπουδαστών
Μίλτου Χαραλαμπίδη, Μαρίας Δαμανάκη και Δημήτρη Παπαχρήστου να τους
καλούν σε εξέγερση ενάντια στη χούντα. Αν και κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει
σήμερα, με τις «εντάσεις» στα… «Πολυτεχνεία», θα ανατρέξουμε στα παλιά
για λόγους… διδακτικούς: Από τις 14 Νοεμβρίου του 1973 που ξεκίνησε η κατάληψη του ιδρύματος οι «μπροστάρηδες» της εξέγερσης (παιδιά ακομμάτιστα ακόμη) έστησαν όπως-όπως εκείνο τον πειρατικό ραδιοσταθμό, τον δοκίμασαν και άρχισαν να εκπέμπουν συνθήματα-φωτιές για «Ψωμί- Ελευθερία- Δημοκρατία»! Οι Αθηναίοι πολίτες ξεσηκώθηκαν και άρχισαν να τρέχουν κατά χιλιάδες στο Πολυτεχνείο. Ήταν το ξεκίνημα μιας επανάστασης που θύμιζε πολύ την άλωση της Βαστίλης, γιατί και τότε, στις 14 Ιουλίου του 1789, η εφημερίδουλα του Καμίλ Ντεμουλέν ξεσήκωσε τους Παριζιάνους.
Η «τρόικα» Παπαδόπουλου-Μαρκεζίνη-Ιωαννίδη τα χρειάστηκε, κήρυξε αμέσως στρατιωτικό νόμο, έστειλε τα τανκς να γκρεμίσουν την πύλη του Πολυτεχνείου και έπνιξε στη γέννησή της την εξέγερση. Αλλά, μετά από λίγες μέρες γκρεμίστηκε και αυτή από τα ίδια αφεντικά που την είχαν στήσει και που την αντικατέστησαν με την ακόμη πιο σκληρή χούντα του Ιωαννίδη για να οδηγήσει στο διαμελισμό της Κύπρου, κατά πως τα είχε σχεδιάσει ο διαβόητος Κίσινγκερ… Οι πρωτεργάτες του «Εδώ Πολυτεχνείο» συνέχισαν να εκπέμπουν επί 40 λεπτά της ώρας μετά το γκρέμισμα της πύλης και συνελήφθησαν την ώρα που έψαλαν τον εθνικό ύμνο!….
Πολύ λίγοι ξέρουν ότι αυτό τον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν» του Διονύσιου Σολωμού δημοσίευσε για πρώτη φορά ως «κορυφαίο θέμα» ο… προπάππους της ελληνικής δημοσιογραφίας Θεόκλητος Φαρμακίδης την 21η Οκτωβρίου 1825 στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος». Ο Ύμνος ήταν τυπωμένος σε φυλλάδια που ο Σολωμός είχε στείλει στο Ναύπλιο με την παράκληση να μοιραστούν στους άπορους. Ο Φαρμακίδης πέθανε πάμπτωχος, αφού διέθεσε την πλούσια κληρονομιά του σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Τέτοιοι ήσαν οι Έλληνες δημοσιογράφοι και ποιητές της εποχής εκείνης!..
Πολύ λίγοι ξέρουν επίσης (ανάμεσα τους και η νεολαία του σιναφιού μας) ότι τόσο η επανάσταση του «21» όσο και ο Κρητικός ξεσηκωμός του 1905, ο Μακεδονικός Αγώνας του 1904, το έπος της Αλβανίας του 1940, η εθνική αντίσταση του 1941-44, το Κυπριακό Έπος του 1953, αλλά και οι δημοκρατικές επαναστάσεις του 1843, του 1862, του 1902 και του 1922, δεν θα είχαν θριαμβεύσει αν ο αγωνιστικός Τύπος δεν είχε παίξει πρωταρχικό ρόλο. Είναι δε πασίγνωστο ότι κάποιες από αυτές τις επαναστάσεις ξεκίνησαν από τα γραφεία εφημερίδων, άλλοτε του «Εμπρός» του Καλαποθάκη, άλλοτε της «Ακρόπολης» του Γαβριηλίδη άλλοτε του «Ελευθέρου Βήματος» του Λαμπράκη και άλλοτε της «Εστίας» του Κύρου.
Θα πείτε τώρα εσείς, τι νόημα έχει αυτή η παλινδρομική αναφορά στο «τότε» στο «τώρα»- στο «τώρα»; Έχει γιατί, μετά το πνίξιμο της εξέγερσης, ξεκίνησε ο μεγάλος συμβιβασμός των ελληνικών ΜΜΕ και η βαθμιαία μετατροπή τους σε τυφλές «ντουντούκες» του Συστήματος, αφού σχεδόν όλα αλώθηκαν από επιχειρηματίες (πρώην ΕΠΟΝίτες οι περισσότεροι), ενώ η πατρίδα κατέκτησε και κατέχει σήμερα παγκόσμιο ρεκόρ με 160 κανάλια, 1.200 ραδιοσταθμούς, 600 εφημερίδες και αναρίθμητα blogs και ιστοσελίδες, έτσι που η κοινή γνώμη να χαλιναγωγείται από «παπαγαλάκια» της δημοσιογραφίας και χρυσοπληρωμένους υπηρέτες μιας διεφθαρμένης πολιτικής εξουσίας.
«Έδαφος» εντελώς πρόσφορο για μια κορυφαία επαναστατική αλλαγή στο χώρο της 4ης εξουσίας- που θα μπορούσε να ξεκινήσει, αν όχι από… χειροποίητο ραδιοσταθμό σαν εκείνο του Πολυτεχνείου αλλά από καθαρόαιμο δημοσιογραφικό συγκρότημα με λειτουργούς του Τύπου που δεν φοβούνται το θάνατο και δεν λατρεύουν το χρήμα ,όπως ο Φαρμακίδης και ο Πολυζωίδης. Υπάρχουν; Όχι μόνο υπάρχουν αλλά αφθονούν. Μόνο που σιωπούν, φοβούμενοι ότι θα χάσουν και τα ολίγα που κερδίζουν από την έντιμη εργασία τους.
Συμπέρασμα; Η πατρίδα περιμένει να βγουν μπροστά κάποιοι νέοι εκδότες, όπως παλιά ο Ανδρέας Καβαφάκης ή ο Βλάσης Γαβριηλίδης. Κάποιοι νέοι «μπροστάρηδες» που θα ξεκινήσουν τη μεγάλη αλλαγή στον ελληνικό Τύπο!… Το δικαιούται! Το αξίζει!...
Ch.Passalaris@hoτmail.com
