Κάποτε ο άνθρωπος, ο Έλληνας, έπαιρνε ξεκάθαρη θέση υπέρ του αδυνάτου. Κάποτε, μια ολόκληρη χώρα, είχε το σθένος να ταχθεί υπέρ των αδικημένων. Κάποτε η Ελλάδα ένιωθε υπερήφανη για τις φιλειρηνικές θέσεις της και παρόλο το μέγεθος και τη δύναμή της έκανε αισθητή την παρουσία της, διεθνώς, με κινήσεις και πρωτοβουλίες για ειρηνευτικές διαβουλεύσεις και διαδικασίες επίλυσης διαφορών.
Η εκκωφαντική σιωπή της Ελλάδας είναι γεγονός, σε ότι αφορά τα γεγονότα γενικευμένης εκκαθάρισης που διαπράττεται από το κράτος του Ισραήλ εναντίον του Παλαιστινιακού λαού. Ούτε μία κουβέντα από τα επίσημα χείλη κυβερνητικών και μη στελεχών. Πρόεδρος της δημοκρατίας, πρωθυπουργός, υπουργός εξωτερικών, κυβερνητικός εκπρόσωπος… Εγκλωβισμένοι μέσα στις διεθνείς «ιερές» συμμαχίες, υπό το βάρος των υπογεγραμμένων μνημονίων και των τελευταίων συνεργασιών, η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα, προκλητικά, σιωπά στη σφαγή των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας και συντάσσεται με την «πολιτισμένη Δύση».
Πολιτισμός… Ανθρωπισμός… το 2014. Ακούγονται «κούφια λόγια»… Τι κι αν παιδιά «σβήνουν» αβοήθητα την ώρα του ύπνου τους! Τι κι αν γονείς αφήνουν πίσω ορφανά! Τι κι αν ηρωικοί εθελοντές χάνουν τη ζωή τους σε μια προσπάθεια αλληλεγγύης και πραγματικής συμμετοχής στην ανθρωπιστική βοήθεια στους αποκομμένους πολίτες της Λωρίδας της Γάζας! Τι κι αν τα θύματα απαριθμούνται πλέον σε τετραψήφιο νούμερο… Η αδιαφορία ξεχειλίζει και δημιουργεί επιπλέον οργή στα μεγαλύτερα κομμάτια του ελληνισμού που έχει «μάθει αλλιώς»!
Η υποκρισία για τα γεγονότα στην Ουκρανία, η ευκολία με την οποία εκεί η Ελλάδα συντάχθηκε και πάλι ανοιχτά με την πλευρά που η κοινωνία αποδοκιμάζει και η αδόκιμη, έως τώρα, στάση της ελληνικής πλευράς στην γενοκτονία των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς δεν συνάδει με την ιστορία και το φρόνημα των Ελλήνων. Στη Συρία μια από τα ίδια. Εκεί σπεύσαμε να κάνουμε δηλώσεις. Να πάρουμε θέση. Να χαϊδέψουμε πάλι αυτιά!
Υπό το πρίσμα των πιέσεων που δέχεται η χώρα για τη χάραξη συγκεκριμένης εξωτερικής πολιτικής και επιλογής στρατηγικών συμμαχιών, η αντιπαράθεση με τη λαϊκή κατακραυγή εναντίον του Ισραήλ, των Η.Π.Α. και του Ο.Η.Ε. για την αδιάλλακτη πολεμική τακτική που ακολουθούν, ολοένα θα εντείνεται. Η άμεση παύση των πολεμικών επιθέσεων είναι απόφαση ολίγων λεπτών. Η υποκρισία όμως ξεχειλίζει. Όσο δεν αντιτίθεσαι σε αυτό το μακελειό, όσο δεν προσπαθείς, με ότι μέσα διαθέτεις, να ορθώσεις ανάστημα και να φωνάξεις για κατάπαυση του πυρός και επιβολή ειρήνης, απλά συνηγορείς και φέρεις την ευθύνη του ηθικού αυτουργού!
Πού είσαι Ελλάδα των Ελλήνων; Πού το μάθημα μετά τόσους διωγμούς, σφαγές και ολοκαυτώματα; Πού είναι η περηφάνια σου; Πού χάθηκαν οι αξίες σου;
«Αλυσοδεμένοι», «υποτελείς», «υπνωτισμένοι»… Έρμαια… Βορά στις ορέξεις των «θηρίων»… Ντροπή μας!
