Twitter@EmOikonomidis
Η ζωή έχει τους δικούς της ρυθμούς και κώδικες για να… ξεγελάει, και φυσικά κανείς δεν μπορούσε να περιμένει ότι το κλάμα εκείνου του μωρού, που ακούστηκε για πρώτη φορά στον κόσμο, στις 23 Ιουλίου του 1957, θα αποτελούσε στο μακρινό μέλλον μια μελωδία εθνικής αυτοπεποίθησης και αθλητικής ευδαιμονίας.
Στα γενέθλια του Νίκου Γκάλη λοιπόν, η μνήμη δυσκολεύεται να υποκύψει στον πειρασμό. Ταξιδεύει λοιπόν στο παρελθόν που με ορμή επιστρέφει στο μυαλό και την καρδιά, όσων αναγνωρίζουν στον “γκάνγκστερ” τα παράσημα του μεγαλύτερου αθλητή που ανέδειξε ποτέ αυτή η χώρα. Σε όλα τα αθλήματα. Του μεγαλύτερου, γεννημένου νικητή. Ενός ανθρώπου ο οποίος με την εμβληματική παρουσία του, αποτέλεσε το tipping point. Για ένα ολόκληρο άθλημα, αλλά και για μια ολόκληρη χώρα.
Ο Νίκος Γκάλης άλλαξε με την παρουσία του συνολικά την εθνική ψυχολογία. Ήταν ένας Έλληνας-νικητής, που έμαθε την Ελλάδα να κερδίζει και να πανηγυρίζει. Να αντιλαμβάνεται ότι η εθνική σκιά, είναι μεγαλύτερη και περισσότερο “ογκώδης”. Ένωσε τους Έλληνες, όπως δεν το πέτυχε ποτέ κανένας πολιτικός, όσο λαοπρόβλητος κι αν υπήρξε.Ο Νίκος Γκάλης δεν άλλαξε απλώς το ελληνικό μπάσκετ, το οποίο στα δικά του χέρια, και χάρη στο δικό του legacy που παρακίνησε τις επόμενες γενιές να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, έγινε το άθλημα που πήρε… από το χεράκι τον ελληνικό αθλητισμό, και τον οδήγησε με συνέπεια και αντοχή στον χρόνο, σε επιτυχίες που ποτέ κανένα άλλο άθλημα δεν πέτυχε σωρευτικά.
Ο Νίκος Γκάλης υπήρξε το τελευταίο “success story” αυτής της χώρας. Γιατί, σε αντίθεση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, δεν στηρίχτηκε στις δυνάμεις των άλλων, και δεν προσέφερε στιγμιαία εθνική αφύπνιση. Υπήρξε πάντα εκεί. Στις δύσκολες στιγμές. Για να μας θυμίζει ότι η σκληρή δουλειά και η αποφασιστικότητα, ξεπερνούν πολλές φορές το ταλέντο. Είναι η δύναμη που ξεπροβάλλει από μέσα μας, εκείνη η οποία κάνει τη διαφορά.
Μια βαθιά υπόκλιση, λοιπόν…
ysterografa.gr
