«Από τους ανθρώπους δεν λείπει η δύναμη, λείπει η θέληση», έγραφε ο Βίκτορ Ουγκό και ο Τσόλο Σιμεόνε έθεσε στο γήπεδο την απόλυτη εφαρμογή της εν λόγω ρήσης. Πήρε καλούς παίκτες, κατά πολλούς μέτριους και κατάφερε να βγάλει όλο το δυναμισμό που έκρυβαν μέσα τους και δεν το ήξεραν ούτε καν οι ίδιοι. Τους έδειξε το δρόμο. Εκείνοι τον εμπιστεύτηκαν τυφλά και έφτασαν εκεί ακριβώς όπου είχε βρεθεί και ο ίδιος ως ποδοσφαιριστής στο τελευταίο νταμπλ της Ατλέτικο το 1996: στην κορυφή της Primera Division. Εκεί στέκονται πλέον μόνοι και πρωταθλητές οι Ροχιμπλάνκος που άντεξαν στον τελικό του «Καμπ Νόου» και με την ισοπαλία 1-1 κατέκτησαν την πιο αντρική και απρόσμενη κούπα της χρονιάς στην Ευρώπη.
Οποια ομάδα και αν υποστήριζες, αποκλείεται να μην ήθελες να το πάρει η Ατλέτικο. Το άξιζε από την πρώτη έως την τελευταία αγωνιστική. Ηταν εκεί διαρκώς να πουσάρει τους δύο μεγάλους και κάποια στιγμή όταν πέρασε μπροστά, αρνήθηκε να επιστρέψει την ευκαιρία. Δεν θάμπωνε με την απόδοση της. Ηξερε όμως κάθε λεπτό τι ζητούσε και πως θα το έπαιρνε. Εχεί σχέδιο, πίστη και τα... cojones αυτού του σπουδαίου άντρα που βρίσκεται στον πάγκο της. Ακόμα και όταν είδε τους δύο ίσως σημαντικότερους παίκτες της να βγαίνουν με το καλημέρα έξω από τη μεγαλύτερη μάχη.
Η ροή του αγώνα στο Α' μέρος είχε να προσφέρει τσαμπουκάδες, γερές κόντρες, νεύρα, πάθος, αλλά όχι και θεαματικές συγκινήσεις. Αντιθέτως, μόνο άσχημα νέα περιλάμβανε για τους φιλοξενούμενους, καθώς στο 14' ο Ντιέγκο Κόστα αποχώρησε με θλάση και στο 22' τον ακολούθησε ο Αρντά Τουράν με πόνους στη μέση. . Η Μπαρτσελόνα είχε να θυμάται δύο κεφαλιές αδύναμες των Αλέξις Σάντσες (24') και Πέδρο (26') και τίποτ' άλλο πέραν της γκολάρας του Αλέξις Σάντσεθ.
Ο Φάμπρεγας (33') έκανε το γλυκό γέμισμα, ο Μέσι άθελα του με το στήθος έστρωσε στον Χιλιανό που αμόλησε τη βολίδα της χρονιάς στην Ισπανία, στέλνοντας τη μπάλα στο αριστερό παράθυρο του Κουρτουά. Από εκείνο το σημείο και μετά ενεργοποιήθηκε το ένστικτο αυτοσυντήρησης των Ροχιμπλάνκος που πίεσαν και έδωσαν το στίγμα για αυτό που θα ερχόταν στο ξεκίνημα της επανάληψης: την ισοφάριση. Το πρώτο χτύπημα ήρθε με το δοκάρι του Βίγια (46'), τον οποίο πρόλαβε στο 48' ο Αντριάνο. Ενα λεπτό όμως αργότερα, μετά από κόρνερ του Κόκε, ο Γκοντίν απογειώθηκε και με καρφωτή κεφαλιά κάρφωσε τον Πίντο.
Στο 64' ακυρώθηκε σωστά γκολ του Μέσι ως οφσάιντ και η αμέσως επόμενη και τελευταία φάση ήρθε στο 80', με το σουτ του Ντάνι Αλβες να το βγάζει ο Κουρτουά. Το τελευταίο σφύριγμα τους βρήκε και πάλι με τη μεγάλη κούπα για 10η φορά (τις 9 στην τελευταία αγωνιστική) στην ιστορία τους και 1η μετά το 1996, χρονιά που ο μεγάλος Μίλινκο Πάντιτς (κάποτε ηγέτης του Πανιωνίου) μαζί με τον Σιμεόνε την είχαν οδηγήσει στο τελευταίο πρωτάθλημα της.
Καθώς ο διαιτητής Ματέου Λαόθ σήμαινε τη λήξη και οι Ροχιμπλάνκος πανηγύριζαν, οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα τους χειροκροτούσαν, αναγνωρίζοντας την αξία της επιτυχίας τους.
* Μετά το ματς δεν υπήρξε απονομή, καθώς συνέβη κάτι εντελώς παράλογο. Εν τη απουσία του προέδρου της Ισπανικής Ομοσπονδίας, Βιγιάρ, δεν απονεμήθηκε η κούπα!
Μπαρτσελόνα (Τάτα Μαρτίνο): Πίντο, Ντάνι Αλβες, Πικέ, Μασεράνο, Αντριάνο, Μπουσκέτς (57' Σονγκ), Φάμπρεγας (76' Τσάβι), Ινιέστα, Αλέξις Σάντσες, Πέδρο (62' Νεϊμάρ), Μέσι
Ατλέτικο Μαδρίτης (Ντιέγο Σιμεόνε): Κουρτουά, Χουανφράν, Μιράντα, Γκοντίν, Φιλίπε Λουίς, Γκάμπι, Τιάγκο, Κόκε, Αρντά Τουράν (22' Ραούλ Γκαρθία), Βίγια, Ντιέγο Κόστα (15' Αντριάν, 72' Σόσα).
