Εκλογές εν μέσω πολιτικής παρακμής, ηθικολογίας και σκανδαλολογίας

Γράφει η
Αντωνία Μπούζα

Δύσκολη η εποχή για τους λαούς της Ευρώπης  λόγω της οικονομικής κρίσης και των εθνικιστικών αναταραχών, ακόμη όμως δυσκολότερη για τους Έλληνες, που έχουν να παλέψουν επιπλέον με την ανεργία, το διεφθαρμένο χθες, το δυσκίνητο και σαθρό δημόσιο τομέα, το λαϊκισμό των πολιτικών δυνάμεων, την κινδυνολογία και την ανεύθυνη παροχολογία. 

Οικονομικά προβλήματα, κοινωνικές ανισότητες, μείωση κοινωνικής προστασίας στους οικονομικά αδυνάτους και διαπιστωμένη διαφθορά την οποία εξέθρεψε η χαλαρότητα μέσα στο φιλελεύθερο κοινοβουλευτικό σύστημα, οδηγούν σε ακραίες θέσεις και επιλογές, ακόμη και  δημοκρατικούς πολίτες . Η κρίση, οδήγησε πολλούς Έλληνες, δίκην εισαγγελέων, να δικάζουν, να καταδικάζουν, να αμφισβητούν, θεωρώντας πως οι λύσεις είναι απλές, εύκολες και πως σε όλα κυριαρχεί η διαπλοκή και τα συμφέροντα. Με λίγα λόγια, όπως λέει και ο λαός μας, «καήκαμε στο χυλό , φυσάμε και το γιαούρτι».
Η οραματική αναζήτηση και σκέψη καθώς και η εμβάθυνση στα μεγάλα προβλήματα απουσιάζει από το δημόσιο λόγο. 
                                                                     
Ευκαιριακές πολιτικές καρικατούρες, εμφανίζονται ανάλογα με τις διαμορφωθείσες συνθήκες και προσπαθούν με ακραίο, κυρίως καταγγελτικό ηθικοπλαστικό λόγο, να  στρέψουν τους πολίτες υπέρ ή κατά πολιτικών θέσεων ή προσώπων.                   

Αποκρύπτουν συνήθως, τι τους ώθησε στην καταγγελία.                                         

Συνηθέστερη περίπτωση αφορά αιτήματα που δεν ικανοποιήθηκαν, θέσεις που δεν κατέλαβαν κάποιοι, ευκαιρίες που δεν άρπαξαν, χρηματικά οφέλη που δεν κέρδισαν.

Όλα τα παραπάνω κυρίως αφορούν, όσους έχουν τη δυναμική και τις προϋποθέσεις να επηρεάσουν μαζικά το εύπλαστο ακροατήριό τους. Αναφέρομαι σαφέστατα στα ΜΜΕ που διαχρονικά επηρεάζουν και διαπλάθουν το Ελληνικό εκλογικό σώμα, ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Η οικονομική κρίση και η δυσκολία των επαγγελματιών της ενημέρωσης να ανταπεξέλθουν στις αβάσταχτες οικονομικές δυσκολίες , δίνουν την ευκαιρία να… τρυπώσουν κυριολεκτικά στη ζωή μας κάποιοι, που με αδιάκοπη σκανδαλολογία και δήθεν ηθικοπλαστική προσέγγιση, αμαυρώνουν προσωπικότητες ή στηρίζουν ανεπαρκή πρόσωπα που έχουν το προνόμιο της οικονομικής άνεσης.

Επειδή το τελευταίο διάστημα ακούγονται πολλά , λάσπη και λόγια ανακατεμένα με φιλοδοξίες, απαιτείται να είμαστε προσεκτικοί σε ότι ακούμε και βλέπουμε.

Η περίπτωση της Περιφέρειας Πελοποννήσου, είναι  το τρανταχτό παράδειγμα των ημερών. Λάσπη, λάσπη και ξανά λάσπη για έργα και ημέρες των αιρετών της και προσωπικά του κ. Τατούλη.

Απορώ, όλα αυτά τα 3 ½ χρόνια που ήσαν όλοι αυτοί που σήμερα καταγγέλλουν;

Ανέδειξαν έστω ένα θέμα με το οποίο διαφώνησαν με την Περιφερειακή Αρχή;   
              
Γιατί δεν στράφηκαν για όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, εγκαίρως στην Ελληνική δικαιοσύνη ή στο Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης;   
                                                                                                         
Γιατί δεν αποστασιοποιήθηκαν από την πλειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου εφόσον είχαν αυτές τις σκέψεις;              
                                                                              
Γιατί διεκδίκησαν εκ νέου την παραμονή στις έμμισθες θέσεις που κατείχαν, εφ ΄όσον πίστευαν ότι υπήρχαν θολά σημεία διαχείρισης;      
                                                 
Αν οι ενστάσεις αφορούσαν πολιτικές επιλογές με τις οποίες διαφωνούσαν γιατί δεν τις έκαναν γνωστές στα φιλόξενα επαρχιακά ΜΜΕ που προβάλλουν κάθε τους κίνηση;                   
                                                                                                              
Τώρα κάποια ΜΜΕ –κυρίως Αθηναϊκά- που βγαίνουν στα «κάγκελα» γιατί χτυπούν στοχευμένα;                 
                                                                                                   
Μήπως επειδή τα Ευρωπαϊκά κονδύλια της Περιφερειακής Αρχής για την ενημέρωση είναι το πολύτιμο δέλεαρ που δεν μπόρεσαν να πάρουν;

Ιστορικά δεδομένα αναφέρουν ότι η οικονομική κρίση, συνήθως βγάζει στην επιφάνεια , το χειρότερο κομμάτι της ψυχής των ανθρώπων. Βία, απληστία, απανθρωπιά και προδοσία είναι μερικά από τα επακόλουθά της.

Έπειτα είναι και οι φιλοδοξίες των ανθρώπων, που μέσα στη Δημοκρατία είναι θεμιτές, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχουν κανόνες. Το να παρουσιάζεται το άσπρο-μαύρο δεν ωφελεί τον τόπο, παρά μόνο τον όποιο διεκδικητή.

Ο δρόμος του  λαϊκισμού της  σκανδαλολογίας και της ηθικολογίας που κυριαρχεί, οδηγεί -δυστυχώς- σε «καλβινισμό της ηθικής», καταργώντας τελείως την πολιτική, δηλαδή την ενασχόληση με τα μεγάλα προβλήματα του τόπου, τις θέσεις και τις αξίες όσων επιχειρούν να διεισδύσουν στο δημόσιο βίο. Οι ανορθόδοξες πρακτικές και η ανάδειξη των ΜΜΕ και των τηλεοπτικών αστέρων, σε ρυθμιστές της δημοκρατίας είναι προς το συμφέρον όλων μας, να εκλείψουν οριστικα!

elzoni.gr