Ακούμε
συχνά τον απερχόμενο δήμαρχο να μιλάει για το “νοικοκύρεμα” και την
προσπάθειά του να ανταπεξέλθει στην κοινωνική κρίση που η πόλη μας, όπως
και ολόκληρη η χώρα, βίωσαν τα τελευταία χρόνια. Τον ακούμε να μας
περιγράφει τις προσπάθειές του -όλες ημιτελείς ή ατελέσφορες- να
προσαρμοστεί στις μνημονιακές απαιτήσεις παρουσιάζοντάς αυτές ως δικές
του επιτυχίες.
Δυστυχώς
όμως 3,5 χρόνια τον ακούγαμε μόνο εμείς. Εκτός από τα ωραία λόγια για
τους “ιθαγενείς” ο κ. Καμίνης δεν πήρε την παραμικρή πρωτοβουλία να
βγάλει, στο μέτρο του δυνατού, την Αθήνα από την κρίση. Δεν μπόρεσε να
αξιοποιήσει τη μοναδική συγκυρία της παρουσίας ΜΜΕ από όλο τον πλανήτη
για να δείξει όχι μόνο τη σκοτεινή πλευρά της κρίσης, αλλά και την άλλη
Αθήνα, που επιχειρεί, που πρωτοπορεί με εξωστρέφεια και όραμα αλλά και
με ενσυνείδητη κοινωνική ευθύνη.
Ο
κ. Καμίνης ωστόσο, χαμένος στη “διαχείριση της πολυκατοικίας” αλλά και
την αδυναμία του να ελέγξει το συνδυασμό του έχασε την ευκαιρία αυτή. Το
CNN, το BBC, οι Financial Times έκαναν επανειλημμένα αφιερώματα στην
“πρωτεύουσα της κρίσης”. Η δημοτική αρχή όμως, δεν κατάφερε να εκπονήσει
ένα συγκεκριμένο πλάνο αξιοποίησης των δημοσιογράφων αυτών ώστε να
προβάλει συγκροτημένα -όχι μόνο τουριστικά αλλά και επιχειρηματικά- την
πόλη μας.
Αλλά
και στο κοινωνικό κομμάτι, την εποχή που η κρίση χτυπούσε τις
πρωτεύουσες του Νότου, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη, ο κ. Καμίνης δεν αξιοποίησε
καμία από τις ευκαιρίες συνεργασιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Συνεργασίες
όχι μόνο μέσω προγραμμάτων, αλλά συνεργασίες πολιτικές, εξωστρεφείς, για
συνεργασίες στον τουρισμό, τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης, την
στήριξη της επιχειρηματικότητας.
Φυσικά
τα ευρωπαϊκά δίκτυα θα μπορούσαν και στο κομμάτι της αλληλεγγύης να
προσφέρουν πολύ περισσότερα, ωστόσο η Αθήνα ήταν απούσα ακόμα και από
δράσεις που πίεζαν για μεγαλύτερη στήριξη στην Ελλάδα. Αντί να κάνει ο
δήμαρχος της πόλης όσα η κυβέρνηση για προφανείς λόγους δε μπορούσε,
κρύβονταν -από φόβο, από άγνοια, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Άλλωστε,
ο κ. Δήμαρχος, δε σκέφτηκε έστω μια φορά να καλέσει π.χ. την Επιτροπή
Περιφερειών ή το Συμβούλιο Ευρωπαϊκών Δήμων και Περιφερειών να
συνεδριάσουν στην Αθήνα. Δε σκέφτηκε να καλέσει τις Ευρωπαϊκές
Επαγγελματικές Ενώσεις, δεν αξιοποίησε καν τους Έλληνες ευρωβουλευτές
για να οργανώσει μια συντεταγμένη παρουσία του δήμου στις Βρυξέλλες και
το Στρασβούργο.
Συνολικά,
σε επίπεδο “διπλωματίας” η Αθήνα, στην εποχή που όλη η Ευρώπη μιλούσε
για αυτή, βρέθηκε κάτω από το μηδέν με προσωπική ευθύνη του δημάρχου. Σε
κάποιους ίσως όλα αυτά φαντάζουν πολυτέλειες και “ταξιδάκια αναψυχής”.
Ας το ξανασκεφτούν. Μια πόλη σα την Αθήνα μας δε μπορεί να είναι απούσα
από τα μεγάλα κέντρα λήψης αποφάσεων, δε μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν
ένας μικρός επαρχιακός δήμος κάπου στον ευρωπαϊκό Νότο.
Γιατί
κ. Καμίνη, η Αθήνα δεν έχει μόνο ένδοξο παρελθόν, έχει και πολίτες που
διεκδικούν το μέλλον τους, προσπαθούν και θέλουν ο Δήμαρχος να διεκδικεί
και να οραματίζεται μαζί τους.
Γρηγόρης
Λέων- Ιατροδικαστής
Σύμβουλος
7ης Δ.Κ. Δήμου Αθηναίων
