Παρέμβαση στην Επιτροπή Παραγωγής
και Εμπορίου της Βουλής πραγματοποίησε
ο Βουλευτής Κορινθίας κ. Κώστας Κόλλιας,
σχετικά με τις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων,
στα πλαίσια της συζήτησης του σχετικού
νομοσχεδίου. Σχετικά με την παρέμβασή
του ο κ. Κόλλιας δήλωσε:
«Όπως είναι γνωστό,
αυτές τις ημέρες συζητείται στη Βουλή
το νέο νομοσχέδιο για τα αυθαίρετα.
Πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχει
απασχολήσει το σύνολο των Κυβερνήσεων
και το οποίο εξακολουθεί να αναζητά
λύση. Το νομοσχέδιο φέρνει σημαντικές
βελτιώσεις στην τακτοποίηση των
αυθαιρέτων, δίνοντας δυνατότητα σε
περισσότερους ιδιοκτήτες να ενταχθούν
με ευνοϊκότερους όρους στις ρυθμίσεις.
Πλην όμως παραμένει ένα διαχρονικό
πρόβλημα, το οποίο αφορά στους οικισμούς
που έχουν χτιστεί σε δασικές εκτάσεις.
Μιλούμε για οργανωμένους,
αναγνωρισμένους οικισμούς που
υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, όπως οι
οικισμοί των Αγίων Θεοδώρων, ο οικισμός
Βαμβακιές Σχίνου, και εκατοντάδες άλλοι
σε όλη την Ελλάδα, οι οποίοι εξακολουθούν
να απειλούνται με κατεδαφίσεις. Μιλούμε
επίσης για μεμονωμένους οικιστές, οι
οποίοι εξαπατήθηκαν από καταπατητές
και αγόρασαν οικόπεδα ως οικοδομήσιμα,
για να μάθουν στη συνέχεια ότι επρόκειτο
για δασικές εκτάσεις.
Αυτοί οι οικισμοί
έχουν αναγνωριστεί από τους οικείους
Δήμους και Νομαρχίες, έχουν συνδεθεί
με υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, έχουν
κοινοτικό φωτισμό, εκκλησίες,
χρηματοδοτούνται από κρατικούς φορείς
για έργα υποδομής. Παρά το γεγονός ότι
η επίσημη πολιτεία τους αντιμετωπίζει
εδώ και δεκαετίες όπως ακριβώς όπως
τους νόμιμους οικισμούς, παρέχοντας
υπηρεσίες, αλλά και εισπράττοντας τέλη
και φόρους, ωστόσο σήμερα, βάσει
παλαιότερων αποφάσεων χαρακτηρισμού,
απειλούνται με κατεδάφιση.
Όπως είπα στον κύριο
Υπουργό, πιστεύω
ότι υπάρχει ανάγκη να παταχθεί αμείλικτα
η καταστροφή των δασών μας και ότι πρέπει
κάποτε να μπει ένα οριστικό τέλος στις
καταπατήσεις. Πλην όμως, η πολιτεία
οφείλει να έχει ρεαλισμό, αλλά και
ανθρώπινο πρόσωπο και οφείλει να αναλάβει
το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί.
Διότι φέρει και η πολιτεία ευθύνη για
την άτακτη και παράνομη δόμηση, για την
ανοχή που έχει επιδείξει και για την
απουσία οποιουδήποτε πολεοδομικού
σχεδιασμού.
Πολλά σπίτια σε τέτοιους
οικισμούς αποτελούν κύρια και μοναδική
κατοικία, βρίσκονται εκεί εδώ και
δεκαετίες και οι οικισμοί έχουν διαχρονικά
λάβει την στήριξη του επίσημου κράτους.
Οι ιδιοκτήτες είναι στην πλειοψηφία
τους άνθρωποι που με το υστέρημά τους
έχτισαν μία εξοχική κατοικία, συνταξιούχοι
που κατοικούν εκεί μόνιμα, οικογένειες
που δεν έχουν δυνατότητα να παραθερίσουν
αλλού. Θεωρώ ότι τέτοιοι οικισμοί δεν
είναι δυνατόν να κατεδαφιστούν.
Πρότεινα στον Υπουργό
την άμεση αναστολή εκτέλεσης των
αποφάσεων κατεδάφισης, τουλάχιστον
μέχρι την κύρωση και ανάρτηση των νέων,
οριστικών δασικών χαρτών, οι οποίοι δεν
μπορεί να συνεχίζουν να βασίζονται σε
υλικό του πενήντα και του εβδομήντα.
Είναι απαραίτητη η σύνταξη των δασικών
χαρτών με βάση επίκαιρα δεδομένα, τα
οποία θα λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την
παλαιότητα και το μέγεθος των οικισμών,
τη σύνδεσή τους με δίκτυα κοινής ωφέλειας,
αλλά και τα πολεοδομικά σχέδια των
οικείων δήμων. Μόνο έτσι θα μπορέσει η
πολιτεία και τους οικιστές να αντιμετωπίσει
δίκαια, αλλά και τα δάση να προστατεύσει,
θέτοντας τους απαραίτητους χρονικούς
και χωρικούς περιορισμούς και να
φροντίζοντας για την απαρέγκλιτη τήρησή
τους.»
