(Photo Eurokinissi)
Twitter @EmOikonomidis
Είναι ο άνθρωπος που διαχειρίστηκε την Επανένωση των δυο Γερμανιών, σχεδόν… χωρίς να ανοίξει μύτη, και με την τότε Ανατολική Γερμανία να είναι η εμφανώς ριγμένη του εγχειρήματος, προς όφελος του επιχειρηματικού κατεστημένου της Δυτικής Γερμανίας.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πλήρωσε ακριβά, με προσωπικό κόστος τον πρωταγωνιστικό ρόλο του σε εκείνες τις “σκοτεινές μέρες” για τη Δημοκρατία, απ’ την άλλη όμως εξασφάλισε και μια ιδιότυπη “ασυλία” από το mediaκο κατεστημένο της χώρας του. Μια ασυλία που τον προστάτεψε από τα χειρότερα και την πολιτικη εξαφάνιση, ακόμη και όταν ξέσπασε το σκάνδαλο των μαύρων ταμείων του CDU.
Φυσικά δεν κατάφερε ποτέ να γίνει αυτό που ήθελε, και για το οποίο προετοιμαζόταν μια ζωή. Δεν έγινε Καγκελάριος. Δεν έγινε καν δήμαρχος Βερολίνου, όταν το ζήτησε από την Άνγκελα Μέρκελ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά ούτε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας λίγο αργότερα.
Η δεκαετία ωστόσο έκλεισε με τον ίδιο στο υπουργείο Οικονομικών, που στα χέρια του μετατράπηκε σε… ομοσπονδιακό ταμείο συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης. Ο “άνθρωπος του κατεστημένου”, ο… τοποτηρητής αν θέλετε, έφτασε σήμερα να είναι ο πολιτικός που εν πολλοίς καθορίζει τις τύχες της Ευρώπης. Και της ίδιας της Άνγκελα Μέρκελ.
Η επίσκεψή του στην Ελλάδα είχε εκκωφαντική σημειολογία στήριξης της χώρας για την οποία πριν από περίπου έναν χρόνο… κανείς δεν ήθελε να ακούει, ενώ σήμερα όλοι θέλουν να έχουν μερίδιο στην ανάκαμψή της. Είχε ωστόσο και πολιτική χρηστικότητα για τον ίδιο, τη Μέρκελ, το CDU και τους εκλογικούς σχεδιασμούς τους ενόψει της αναμέτρησης για τη Μπούντεσταγκ στις 22 Σεπτεμβρίου.
Και αυτό φαίνεται από την… ηρωική υποδοχή που επιφυλάσσουν τα γερμανικά ΜΜΕ στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για όσα είπε χθες στην Αθήνα, με έμφαση και κεντρικό πυρήνα την άρνηση ενός νέου “κουρέματος” του ελληνικού χρέους. Αυτό ακριβώς ήθελε ο Σόιμπλε: Να στείλει το μήνυμα που επιθυμούσαν να ακούσουν οι Γερμανοί πολίτες, προκειμένου να μην ανησυχούν. Και το μήνυμα αυτό να τύχει της “σωστής” διαχείρισης από την πλευρά των γερμανικών ΜΜΕ.
Μετά τις εκλογές, το… τροπάριο θα αλλάξει. Αυτό ωστόσο συμβαίνει παραδοσιακά στη σχέση “εμπιστοσύνης” ανάμεσα σε έναν πολιτικό και την κοινωνία στην οποία απευθύνεται. Και είναι εκπαιδευμένοι αμφότεροι: Και ο πολιτικός αλλά και η κοινωνία.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
Twitter @EmOikonomidis
Είναι ο άνθρωπος που διαχειρίστηκε την Επανένωση των δυο Γερμανιών, σχεδόν… χωρίς να ανοίξει μύτη, και με την τότε Ανατολική Γερμανία να είναι η εμφανώς ριγμένη του εγχειρήματος, προς όφελος του επιχειρηματικού κατεστημένου της Δυτικής Γερμανίας.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πλήρωσε ακριβά, με προσωπικό κόστος τον πρωταγωνιστικό ρόλο του σε εκείνες τις “σκοτεινές μέρες” για τη Δημοκρατία, απ’ την άλλη όμως εξασφάλισε και μια ιδιότυπη “ασυλία” από το mediaκο κατεστημένο της χώρας του. Μια ασυλία που τον προστάτεψε από τα χειρότερα και την πολιτικη εξαφάνιση, ακόμη και όταν ξέσπασε το σκάνδαλο των μαύρων ταμείων του CDU.
Φυσικά δεν κατάφερε ποτέ να γίνει αυτό που ήθελε, και για το οποίο προετοιμαζόταν μια ζωή. Δεν έγινε Καγκελάριος. Δεν έγινε καν δήμαρχος Βερολίνου, όταν το ζήτησε από την Άνγκελα Μέρκελ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά ούτε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας λίγο αργότερα.
Η δεκαετία ωστόσο έκλεισε με τον ίδιο στο υπουργείο Οικονομικών, που στα χέρια του μετατράπηκε σε… ομοσπονδιακό ταμείο συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης. Ο “άνθρωπος του κατεστημένου”, ο… τοποτηρητής αν θέλετε, έφτασε σήμερα να είναι ο πολιτικός που εν πολλοίς καθορίζει τις τύχες της Ευρώπης. Και της ίδιας της Άνγκελα Μέρκελ.
Η επίσκεψή του στην Ελλάδα είχε εκκωφαντική σημειολογία στήριξης της χώρας για την οποία πριν από περίπου έναν χρόνο… κανείς δεν ήθελε να ακούει, ενώ σήμερα όλοι θέλουν να έχουν μερίδιο στην ανάκαμψή της. Είχε ωστόσο και πολιτική χρηστικότητα για τον ίδιο, τη Μέρκελ, το CDU και τους εκλογικούς σχεδιασμούς τους ενόψει της αναμέτρησης για τη Μπούντεσταγκ στις 22 Σεπτεμβρίου.
Και αυτό φαίνεται από την… ηρωική υποδοχή που επιφυλάσσουν τα γερμανικά ΜΜΕ στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για όσα είπε χθες στην Αθήνα, με έμφαση και κεντρικό πυρήνα την άρνηση ενός νέου “κουρέματος” του ελληνικού χρέους. Αυτό ακριβώς ήθελε ο Σόιμπλε: Να στείλει το μήνυμα που επιθυμούσαν να ακούσουν οι Γερμανοί πολίτες, προκειμένου να μην ανησυχούν. Και το μήνυμα αυτό να τύχει της “σωστής” διαχείρισης από την πλευρά των γερμανικών ΜΜΕ.
Μετά τις εκλογές, το… τροπάριο θα αλλάξει. Αυτό ωστόσο συμβαίνει παραδοσιακά στη σχέση “εμπιστοσύνης” ανάμεσα σε έναν πολιτικό και την κοινωνία στην οποία απευθύνεται. Και είναι εκπαιδευμένοι αμφότεροι: Και ο πολιτικός αλλά και η κοινωνία.
ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ / ysterografa.gr
