Ο Γιώργος Σουφλιάς… έλυσε τη σιωπή του, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα αποχής και με άρθρο του στην «Καθημερινή» υπογράμμισε ότι θα πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες για τον λόγο που σταμάτησαν τα δημόσια έργα, τονίζοντας ότι δεν φταίει η οικονομική κρίση γι’ αυτό το γεγονός.
Ο πρώην υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ κάνει λόγο για σαφείς ευθύνες των υπουργών του ΠΑΣΟΚ που παραμέλησαν τις σχετικές συμβάσεις.
Μεταξύ άλλων ο κ. Σουφλιάς αναφέρει στο άρθρο του:
«Να αναζητηθούν ευθύνες για τους όρους εκείνων των συμβάσεων παραχώρησης που προκάλεσαν στο Δημόσιο ζημία εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, όχι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης αλλά εξαιτίας των όσων εξαρχής προέβλεπαν».
Απάντηση: Υπερθεματίζω στην αναζήτηση ευθυνών. Αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα βρεθούν στους όρους των συμβάσεων, αλλά αλλού. Στις πράξεις και τις παραλείψεις κατά την εφαρμογή αυτών των συμβάσεων, όπως ανέφερα παραπάνω.
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, η προτεραιότητα των υπηρεσιών και της ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν η πορεία των παραχωρήσεων. Η ηγεσία του υπουργείου, μάλιστα, είχε επικοινωνία με γραπτά υπομνήματα αλλά και προσωπικά με την ηγεσία της Δικαιοσύνης και με τους αρμόδιους υπουργούς για την παράδοση ελεύθερων χώρων.
Εν συνεχεία, οι πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου παραμέλησαν τις συμβάσεις παραχώρησης και ατόνησαν τις προσπάθειες για την τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων. Εθεσαν άλλες προτεραιότητες ενώ ταυτόχρονα, με το συνεχές μήνυμα για μείωση των διοδίων, πυροδότησαν το κίνημα «Δεν Πληρώνω». Το γεγονός αυτό, μαζί με την πλήρη αδράνεια αντιμετώπισης των καταλήψεων, επιδείνωσε το πρόβλημα της μείωσης των διοδίων λόγω της κρίσης. Η μείωση των διοδίων ήταν η αφορμή και η αιτία οι δανείστριες τράπεζες να δηλώνουν από την άνοιξη του 2010 ότι θα πάψουν να χρηματοδοτούν τα έργα.
Αντί η κυβέρνηση το 2010 έγκαιρα να αντιμετωπίσει το θέμα με διάλογο με τους παραχωρησιούχους σύμφωνα με τις προβλέψεις και τα διαπραγματευτικά όπλα που υπήρχαν στις συμβάσεις για τέτοιες καταστάσεις (όπως έγινε στην Ισπανία), κωλυσιεργούσε με κάποιες συζητήσεις χωρίς βούληση, αποφασιστικότητα και πρόγραμμα. Με αποτέλεσμα, πρώτον, να καθυστερεί η λύση του προβλήματος και να κακοφορμίζει, και όσο περνούσε ο καιρός τόσο η όποια συμφωνία θα ήταν χειρότερη για το Δημόσιο. Δεύτερον, να σταματήσουν τα έργα όχι από απαλλοτριώσεις αλλά από άρνηση των δανειστών για χρηματοδότηση.
Εάν είχαν αντιμετωπίσει το 2010 το πρόβλημα που προέκυψε από την κρίση, τα έργα θα συνεχίζονταν και τα περισσότερα θα ήταν στο στάδιο αποπεράτωσης
ysterografa.gr
Ο πρώην υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ κάνει λόγο για σαφείς ευθύνες των υπουργών του ΠΑΣΟΚ που παραμέλησαν τις σχετικές συμβάσεις.
Μεταξύ άλλων ο κ. Σουφλιάς αναφέρει στο άρθρο του:
«Να αναζητηθούν ευθύνες για τους όρους εκείνων των συμβάσεων παραχώρησης που προκάλεσαν στο Δημόσιο ζημία εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, όχι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης αλλά εξαιτίας των όσων εξαρχής προέβλεπαν».
Απάντηση: Υπερθεματίζω στην αναζήτηση ευθυνών. Αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα βρεθούν στους όρους των συμβάσεων, αλλά αλλού. Στις πράξεις και τις παραλείψεις κατά την εφαρμογή αυτών των συμβάσεων, όπως ανέφερα παραπάνω.
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, η προτεραιότητα των υπηρεσιών και της ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν η πορεία των παραχωρήσεων. Η ηγεσία του υπουργείου, μάλιστα, είχε επικοινωνία με γραπτά υπομνήματα αλλά και προσωπικά με την ηγεσία της Δικαιοσύνης και με τους αρμόδιους υπουργούς για την παράδοση ελεύθερων χώρων.
Εν συνεχεία, οι πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου παραμέλησαν τις συμβάσεις παραχώρησης και ατόνησαν τις προσπάθειες για την τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων. Εθεσαν άλλες προτεραιότητες ενώ ταυτόχρονα, με το συνεχές μήνυμα για μείωση των διοδίων, πυροδότησαν το κίνημα «Δεν Πληρώνω». Το γεγονός αυτό, μαζί με την πλήρη αδράνεια αντιμετώπισης των καταλήψεων, επιδείνωσε το πρόβλημα της μείωσης των διοδίων λόγω της κρίσης. Η μείωση των διοδίων ήταν η αφορμή και η αιτία οι δανείστριες τράπεζες να δηλώνουν από την άνοιξη του 2010 ότι θα πάψουν να χρηματοδοτούν τα έργα.
Αντί η κυβέρνηση το 2010 έγκαιρα να αντιμετωπίσει το θέμα με διάλογο με τους παραχωρησιούχους σύμφωνα με τις προβλέψεις και τα διαπραγματευτικά όπλα που υπήρχαν στις συμβάσεις για τέτοιες καταστάσεις (όπως έγινε στην Ισπανία), κωλυσιεργούσε με κάποιες συζητήσεις χωρίς βούληση, αποφασιστικότητα και πρόγραμμα. Με αποτέλεσμα, πρώτον, να καθυστερεί η λύση του προβλήματος και να κακοφορμίζει, και όσο περνούσε ο καιρός τόσο η όποια συμφωνία θα ήταν χειρότερη για το Δημόσιο. Δεύτερον, να σταματήσουν τα έργα όχι από απαλλοτριώσεις αλλά από άρνηση των δανειστών για χρηματοδότηση.
Εάν είχαν αντιμετωπίσει το 2010 το πρόβλημα που προέκυψε από την κρίση, τα έργα θα συνεχίζονταν και τα περισσότερα θα ήταν στο στάδιο αποπεράτωσης
ysterografa.gr
