Ίσως ο τίτλος αυτός εκφράζει κάτι που έχουμε όλοι αναρωτηθεί, δηλαδή τον λόγο που μπαίνουμε στη διαδικασία από μικρή ηλικία να μάθουμε την Αγγλική γλώσσα πέρα από τη μητρική μας. Τι μας υποκινεί άραγε να το κάνουμε αυτό;Η ερώτηση αυτή έχει πολλές απαντήσεις, με μόνη λανθασμένη την ακόλουθη: ‘Επειδή το θέλουν οι γονείς μου’ ή ‘Επειδή έτσι πρέπει’. Στη πορεία της μάθησης πίσω και μέσα από τα ‘πρέπει’ υπάρχει το ‘θέλω’, ‘εγώ θέλω’. Οι μαθητές, για να ανακαλύψουν τα θέλω τους πίσω από τα πρέπει που ίσως τους επιβάλλονται πρέπει να αναρωτηθούν (ακόμα και σε μία συζήτηση με τους γονείς τους) τι είναι αυτό που τους υποκινεί το ενδιαφέρον και τους ωθεί να εξευρευνήσουν μια ξένη γλώσσα και, κατά συνέπεια, ένα διαφορετικό πολιτισμό.
Με άλλα λόγια, ακόμα και ο πιο νέος μαθητής της Αγγλικής Γλώσσας θα πρέπει να έχει τη συνείδηση της ελεύθερης, μη καταναγκαστικής παρουσίας του μέσα στη τάξη, αλλά και της βαθύτερης αιτίας για τη συμμετοχή του στη τάξη αυτή, ακόμα και αν η ‘διασκέδαση’, δηλαδή η ευχάριστη μάθηση, αποτελεί μέρος των κινήτρων του. Έτσι οι μαθητές, εφόσον έχουν θέσει μια προσωπική συναισθηματική βάση στην εκμάθηση Αγγλικών, θα επιδιώξουν με πιο αποφασιστικό τρόπο τη γνώση των Αγγλικών (π.χ. με περισσότερο διάβασμα και με εφαρμογή του συστήματος του σχολείου που φοιτούν, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη εξωτερικής πίεσης), γνωρίζοντας συνάμα και τον λόγο πίσω από το στόχο αυτό.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, πριν στείλουμε το παιδί μας σε ένα κέντρο ξένων γλωσσών, ας του εξηγήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό (αποφεύγοντας τη λέξη ‘πρέπει’ όσο δυνατόν!). Επίσης, στη συζήτηση με το παιδί μας, μπορούμε να μη δώσουμε τόση έμφαση στη σπουδαιότητα των πιστοποιητικών γλωσσομάθειας όσο στη χρησιμότητα των γνώσεων και των ικανοτήτων που αυτά θα συνεπάγονται στην επαγγελματική και προσωπική του ζωή. Αν εμείς οι ίδιοι βρισκόμαστε στη θέση του μαθητή, ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τι μας κρατάει εκεί (πάλι αποφεύγοντας τη λέξη ‘πρέπει’!) αναλογιζόμενοι και τα παρακάτω.
Το είδος κινήτρων που είναι προτιμότερο να έχει ένας μαθητής είναι τα λεγόμενα εσωτερικά κίνητρα, τα οποία πηγάζουν μέσα από το άτομο. Η ύπαρξη τέτοιων κινήτρων αυξάνει τις πιθανότητες για αποτελεσματικότερη μάθηση, αφού το άτομο κινητοποιείται για λόγους που νιώθει το ίδιο, χωρίς επιβολή ή εξαναγκασμό. Τέτοια εσωτερικά κίνητρα για την εκμάθηση της Αγγλικής ως παγκόσμιας γλώσσας μπορούν να αποτελέσουν τα ακόλουθα και ακόμα πολλά περισσότερα:
‘Θέλω να ταξιδέψω σε άλλες χώρες και να γνωρίσω τον πολιτισμό τους.’
‘Θέλω να επικοινωνώ με ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων.’
‘Θέλω να χρησιμοποιώ με άνεση το Internet, να διαβάζω ξένη βιβλιογραφία και εφημερίδες, να απολαμβάνω τις αγγλόφωνες ταινίες και τη μουσική.’
‘Θέλω να έχω καλύτερες επαγγελματικές προοπτικές στο μέλλον, αφού τα διπλώματα Αγγλικής Γλώσσας τυγχάνουν ευρείας αποδοχής στην αγορά εργασίας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως.’
‘Θέλω να σπουδάσω/ να εργαστώ/ να μείνω σε χώρα του εξωτερικού.’
‘Θέλω να ασχοληθώ με τη διδασκαλία των Αγγλικών/με μετάφραση ή διερμηνεία/με γλωσσολογία/με λογοθεραπεία, κ.ά.’
Ή πολύ απλά…
‘Μου αρέσει ο τρόπος που μαθαίνουμε Αγγλικά.’
‘Με γοητεύουν οι ξένες γλώσσες.’
Ας αναλογιστούμε λοιπόν τα κίνητρά μας ή τα κίνητρα των παιδιών μας, σε μια συζήτηση μαζί τους, για την εκμάθηση της Αγγλικής κι ας επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους της διαδικασίας αυτής έτσι ώστε να εκφράζουν τις προσωπικές, πρακτικές ή συναισθηματικές, ανάγκες του ατόμου που μαθαίνει και όχι ο,τιδήποτε άλλο. Εξάλλου, είναι δυνατό να πετύχει κανείς σε κάτι που δε θέλει ο ίδιος ή που δεν έχει κατανοήσει τον λόγο για τον οποίο το κάνει; Τελικά, ναι, ακόμα και η μάθηση, όπως και όλα όσα κάνουμε, αποτελεί προïόν ελεύθερης βούλησης.
Χριστίνα Μαρκουλάκη,
Πτυχιούχος Αγγλικής Φιλολογίας
markakischool.blogspot.com
mesogios.gr
xenesglosses.eu
