Σε αντίθεση όμως με ό, τι πιστεύουν όσοι συνεχίζουν να διαβάζουν βιαστικά και επιφανειακά τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην κυρίαρχη αυτή τη στιγμή δύναμη της ηπείρου μας, οι εκλογές αυτές θα αλλάξουν σχεδόν τα πάντα στην Ευρώπη. Επειδή η γερμανική οικονομία βρίσκεται ήδη σε πορεία… φλερτ με την ύφεση, και οι Γερμανοί βιομήχανοι, οι οποίοι πλήττονται από τις αρνητικές εξελίξεις, δεν θα επιτρέψουν στο νέο «υβρίδιο» εξουσίας που θα προκύψει, να επαναλάβει τις πολιτικές της Άνγκελα Μέρκελ. Ακόμη κι αν Καγκελάριος παραμείνει η άλλοτε προστατευόμενη του Χέλμουτ Κολ.
Η επιχειρηματική τάξη της Γερμανίας είναι αυτή που εδώ και πολλά χρόνια κερδίζει εκατομμύρια ευρώ από τις εξαγωγές προϊόντων στις χώρες όλου του κόσμου. Είναι λοιπόν απολύτως κατανοητό ότι, αν οι υπόλοιπες οικονομίες του πλανήτη συνεχίσουν να διέρχονται κρίση, η οποία εν πολλοίς οφείλεται στην κρίση χρέους της ευρωζώνης, οι παραδοσιακοί αλλά και οι δυνητικοί αγοραστές των γερμανικών εξαγώγιμων προϊόντων, δεν θα έχουν… ρευστό για να αγοράσουν.
Αυτή η κρίσιμη συνισταμένη, εκπίπτει από την απόπειρα ανάλυσης πολλών. Όπως ακόμη μια: Η πρόθεση της Άνγκελα Μέρκελ να διαψεύσει τον… εαυτό της, και να ζητήσει την αλλαγή των Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην κατεύθυνση της πολιτικής ολοκλήρωσης, ακόμη και εντός του 2012.
Πολιτική ολοκλήρωση σημαίνει, μεταξύ άλλων, παραχώρηση περισότερων εξουσιών από τα κράτη-μέλη σε μια κεντρική «διακυβέρνηση» των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Μέχρι σήμερα, η χώρα που εύλογα… κάνει καθυστέρηση, είναι η Γερμανία, επειδή έχει να χάσει τα περισσότερα από μια τέτοια εξέλιξη, μια τόσο σημαντική δομική πολιτική αλλαγή.
Η Μέρκελ ωστόσο ετοιμάζεται για μια απρόσμενη επίδειξη ηγετικής αυτοσυντήρησης. Προσφέροντας τη συναίνεση της Γερμανίας στη χαλάρωση των πολιτικών σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας που η ίδια έχει επιβάλλει, ως αντάλλαγμα για την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.
Η Καγκελάριος προσδοκά ότι η νέα Συνθήκη, θα… ομιλεί τη γερμανική. Και θα περιέχει μια «παγίδα»: Την πλήρη εξουσιοδότηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να επιβάλλει ποινές σε χώρες που δεν θα τηρούν δημοσιονομικούς κανόνες. Εκτελεστική εξουσία δηλαδή, χωρίς πολιτικές και άλλου είδους παρεμβάσεις.
Το επιτελείο της Μέρκελ θεωρεί ότι, με μια τέτοια στρατηγική, η ατζέντα θα αλλάξει. Κάτι απολύτως απαραίτητο, τώρα που η άλλοτε «untouchable» γερμανική οικονομία αρχίζει να δέχεται τους πρώτους σοβαρούς κλυδωνισμούς. Κάτι απολύτως αναγκαίο, για την πολιτική διάσωση του CDU.
statesmen.gr
