Tri-campeones

Η Ισπανία παρέμεινε στο θρόνο της γηραιάς ηπείρου. Οι Ίβηρες κατακτούν το 2^ο σερί ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (3^ο συνολικά – ισοφαρίζοντας την Γερμανία) για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού. Χωρίς να αφήσουν περιθώρια αμφισβήτησης στην Ιταλία του Πραντέλι, η Ισπανία του Ντελ Μπόσκε καθήλωσε αυτή τη φορά με το θέαμα που πρόσφερε και τα 4 γκολ που πέτυχε.
Οι «φούριας ρόχας» έδειξαν από νωρίς τις προθέσεις τους. Πήραν την κατοχή, δημιούργησαν ευκαιρίες και μέσα στο 1^ο τέταρτο είχαν 6 τελικές προσπάθειες. Μία από αυτές έγινε γκολ (στο ΄14) ύστερα από επίμονη προσπάθεια του Φάμπεργκας και εκπληκτική κεφαλιά, σε πρώτο χρόνο, του Νταβίντ Σίλβα. Η «σκουάντρα ατζούρα» πίεσε, κυρίως από στημένα, αλλά βρήκε τον Κασίγιας σε ετοιμότητα. Πίρλο, Ντε Ρόσι και Μπαλοτέλι ανέλαβαν πρωτοβουλίες αλλά δεν κατάφεραν να ισοφαρίσουν. Έτσι, μοιραία, λίγο πριν το ημίχρονο οι Ισπανοί κλείδωσαν το ματς με γκολ της «αποκάλυψης» αυτού του Euro, Τζόρντι Άλμπα. Με 2 γκολ στην πλάτη, η Ιταλία έπρεπε να ρισκάρει περισσότερο. Με τη 2^η αλλαγή από την αρχή της επανάληψης ο Ντι Νατάλε βρήκε τον χώρο να δημιουργήσει ευκαιρίες. Όμως ο αρχηγός Κασίγιας ήταν αποφασισμένος να κρατήσει το μηδέν. Η κακοδαιμονία των Ιταλών δεν είχε τελειωμό. Με το ρίσκο του Πραντέλι να χρησιμοποιήσει τον Τιάγκο Μότα αντί του Μοντολίβο η εξέλιξη του παιχνιδιού έκρυβε εκπλήξεις. Μετά την αναγκαστική 1^η αλλαγή του α΄ ημιχρόνου (Μπαλτσαρέτι αντί του τραυματία Κελίνι) ήρθε και η 2^η αναγκαστική αποχώρηση του Μότα. Οι αλλαγές είχαν τελειώσει κι έτσι οι «γείτονες» ήταν αναγκασμένοι από το 60΄ να ολοκληρώσουν τον αγώνα με παίχτη λιγότερο. Εκεί ουσιαστικά τελειώσε, πρόωρα, και ο τελικός.
Οι Ισπανοί κυριάρχησαν και μετέφεραν το παιχνίδι στο μισό του γηπέδου. Οι δύο από τις τρεις αλλαγές του Ντελ Μπόσκε σκόραραν (Τόρες, Μάτα) γράφοντας το ιστορικό 4-0, 1^η φορά σε έναν τελικό.
Τελικά μας φύλαγαν το καλό για το τέλος. Μέχρι τώρα έπαιζαν όσο χρειάζονταν για να κερδίζουν. Χθες μπήκαν από την αρχή για να μας πείσουν πως είναι η καλύτερη ομάδα, όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου. Δέχθηκαν μόνο ένα γκολ στη διοργάνωση. Δεν έχασαν κανένα αγώνα. Κατέρριψαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο!
Αυτή η γενιά Ισπανών ίσως είναι η καλύτερη στην ιστορία της χώρας. Η τακτική που εφάρμοσε ο Ντελ Μπόσκε (χωρίς κλασσικό φορ) αποθέωσε το ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα. Το «passing game» αρχίζει να γίνεται βίωμα των Ισπανών και ιδιαίτερο πλέον χαρακτηριστικό τους.
Υποκλινόμαστε όλοι λοιπόν στους «TRI-CAMPEONES», όπως χαρακτηριστικά εξύμνησαν οι ισπανικές εφημερίδες τους δις πρωταθλητές Ευρώπης (2008, 2012) και παγκόσμιους πρωταθλητές (2010).

Υ.Γ.: Πήραμε μια γεύση από το επόμενο Champions League,…Μπάρτσα εναντίον Γιούβε… με λίγο από Ρεάλ!

Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος / statesmen.gr