Γράφει ο Ανδρέας Μητσόπουλος
Η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, ακόμα και το Ισραήλ, κατανόησαν ότι για την αντιμετώπιση της αθρόας λαθρομετανάστευσης απαιτείται (όπως συνέβαινε και στην Αρχαία Ελλάδα), για κάθε λαθρομετανάστη και εν γένει αλλοδαπό που διαβιεί στη χώρα, να εγγυάται ένας πολίτης του συγκεκριμένου κράτους. Ένας γηγενής κάτοικος δηλαδή, ο οποίος θα εγγυάται στο κράτος για λογαριασμό του λαθρομετανάστη, ότι για τις τυχόν αστικές αλλά και ποινικές ευθύνες αυτού, θα είναι συνυπεύθυνος και ο ίδιος ο πολίτης του κράτους.
Στην Ελλάδα του 2012, της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, της πολιτικής αστάθειας και της εθνικής ανυπαρξίας, είναι αδιανόητο να μην εφαρμόζεται ο θεσμός του δικονομικού εγγυητή για τους λαθρομετανάστες, είτε παρανόμους είτε νόμιμους. Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης, που ως τόπος υποδοχής των λαθρομεταναστών που καταφθάνουν από την Ασία, μέσω Τουρκίας, αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα και παρόλα ταύτα, ενεργεί ερασιτεχνικά και εις βάρος των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών, γιατί σε αυτόν τον τόπο, έχουν καθιερωθεί από το 1974 και εντεύθεν, αριστερίστικες δήθεν αντιρατσιστικές αντιλήψεις, που επικροτούν τη λαθρομεταναστολαγνεία και θεωρούν την υγιή αντίδραση των νοικοκυραίων ενάντια σ’ αυτή τη λαίλαπα, φασιστικό παραλήρημα.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης έχει ριζώσει για τα καλά στην ελληνική κοινωνία και για να απαλλαγούμε από αυτό χρειάζονται δραστικές αποφάσεις και όχι επιφανειακές, του τύπου «απόδοση ιθαγένειας στα 10 χρόνια αντί για 5 ή 7». Τέτοια μπαλώματα απλά «κοιμίζουν» την αρρώστια, χωρίς να την εξολοθρεύουν. Πέρα από τα χιλιοειπωμένα μέτρα που πράγματι πρέπει να παρθούν, όπως αλλαγή των όρων του «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ», εξαναγκασμός της Τουρκίας να σεβαστεί τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και το πρωτόκολλο επανεισδοχής, πέρα από την ανύψωση φραχτών στον Έβρο, που ποτέ δεν κατασκευάστηκαν, πέρα από το μαζικό εγκλεισμό των παράνομων αλλοδαπών σε απομακρυσμένα κέντρα κράτησης μέχρι να απελαθούν, επιβάλλεται να θεσπιστούν και μέτρα, όπως το μέτρο του δικονομικού εγγυητή για τους παράνομους και νόμιμους αλλοδαπούς. Ένας εγγυητής που θα εγγυάται για λογαριασμό του αλλοδαπού και θα είναι υπόλογος στο Κράτος και τους πολίτες του, για την τυχόν κακή διαγωγή του, τόσο για τις ποινικές ευθύνες όσο και για τις αστικές υποχρεώσεις του λαθρομετανάστη που απορρέουν από μισθωτικές διαφορές, αποζημιώσεις από αυτοκινητικά ατυχήματα που προκάλεσε, οφειλές από συναλλαγματικές, τραπεζικά δάνεια, οφειλές στη Δ.Ο.Υ. και το Δημόσιο κ.ο.κ., ενώ το Κράτος θα μπορεί να είναι επιτέλους ενήμερο, σχετικά με τον αριθμό των αλλοδαπών που θα έχουν προοπτική να παραμείνουν στη χώρα. Οι κυρώσεις που θα επιβάλλονται τόσο στον εγγυητή όσο και στον παραβάτη «προστατευόμενό» του θα πρέπει να είναι αυστηρές, ενώ τα ποινικά αδικήματα που τελεί, θα πρέπει να αποτελούν ιδιώνυμα εγκλήματα, όπως ιδιώνυμο θα πρέπει να χαρακτηριστεί και το έγκλημα της εκμετάλλευσης της δυστυχίας των λαθρομεταναστών, από «Έλληνες» δίχως εθνική και κοινωνική συνείδηση. Όποιος δεν τύχει εγγυήσεως από Έλληνα πολίτη, εννοείται πως θα πρέπει να απελαύνεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, να μην διασφαλίζει το ελληνικό κράτος, την κοινωνική ευρυθμία και την ασφάλεια των πολιτών, με το να μην θεσπίζει τον ανωτέρω θεσμό, τη στιγμή που δικονομικός εγγυητής προβλέπεται κατά τη σύναψη τραπεζικών δανείων, για την κατοχύρωση των Τραπεζών έναντι των οφειλετών, στις συναλλαγματικές για την εξασφάλιση του δανειστή έναντι του οφειλέτη του, μέχρι και στη σύναψη μισθωτηρίου συμφωνητικού, για να μπορεί ο εκμισθωτής να διεκδικήσει ευκολότερα τα δικαιώματά του έναντι του μισθωτή.
Όλα αυτά δε σημαίνουν βέβαια ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να αρνείται τη χορήγηση άδειας παραμονής και αργότερα της ελληνικής ιθαγένειας σε όλους τους αλλοδαπούς. Σε όλους όσους είναι νομοταγείς, δεν προκάλεσαν ποτέ κάποιο ποινικό, αστικό ή διοικητικό ζήτημα, απέκτησαν περιουσίες νόμιμα, ασπάστηκαν επιβεβαιωμένα τον ελληνικό πολιτισμό, τρόπο και στάση ζωής και εγγυήθηκε γι’ αυτούς για μεγάλο χρονικό διάστημα κάποιος Έλληνας πολίτης, αμέμπτου ηθικής με λευκό ποινικό μητρώο.
Τέτοιου είδους πολιτική αντιμετώπιση θα αποτελέσει τη βάση για μια ορθολογική μεταναστευτική πολιτική και θα δώσει την ευκαιρία σε κάθε «φιλεύσπλαχνο» οπαδό της Αριστεράς, που κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα των αλλοδαπών και όχι των Ελλήνων, να εγγυηθεί για κάθε λαθρομετανάστη, στηρίζοντάς τον ουσιαστικά και όχι στα λόγια όπως σήμερα, ώστε σύντομα να γίνει Έλληνας, να έχει δικαίωμα ψήφου και να πολλαπλασιαστεί έτσι, η πολιτική ισχύς της Αριστεράς. Εμείς πάλι, οι «άσπλαχνοι ρατσιστές», που ως προμετωπίδα της ιδεολογίας μας έχουμε το Εθνικό Συμφέρον και την Ασφάλεια των Ελλήνων, ας συνεχίσουμε τον αγώνα μας και ας πράξουμε το καθήκον που υπαγορεύει η συνείδησή μας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Δεν είναι λίγες οι φορές που ασχοληθήκαμε επισταμένα με το μείζον ζήτημα της καταπολέμησης της λαθρομετανάστευσης, μιας νοσηρής κατάστασης που κατατρώγει σαν καρκίνος όλα τα υγιή κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας. Για το λόγο αυτό πρέπει να ευρεθούν λύσεις και να υιοθετηθούν μέθοδοι, δοκιμασμένες και αποτελεσματικές. Μέθοδοι προερχόμενες τόσο από την Αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα του Παγκόσμιου Πολιτισμού, όσο και από τη σύγχρονη Ευρώπη, πολλά κράτη της οποίας, διαθέτοντας σοβαρές κυβερνήσεις και ορθή πολιτική βούληση, εγκαθίδρυσαν το θεσμό του δικονομικού εγγυητή.
Στην Ελλάδα του 2012, της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, της πολιτικής αστάθειας και της εθνικής ανυπαρξίας, είναι αδιανόητο να μην εφαρμόζεται ο θεσμός του δικονομικού εγγυητή για τους λαθρομετανάστες, είτε παρανόμους είτε νόμιμους. Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης, που ως τόπος υποδοχής των λαθρομεταναστών που καταφθάνουν από την Ασία, μέσω Τουρκίας, αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα και παρόλα ταύτα, ενεργεί ερασιτεχνικά και εις βάρος των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών, γιατί σε αυτόν τον τόπο, έχουν καθιερωθεί από το 1974 και εντεύθεν, αριστερίστικες δήθεν αντιρατσιστικές αντιλήψεις, που επικροτούν τη λαθρομεταναστολαγνεία και θεωρούν την υγιή αντίδραση των νοικοκυραίων ενάντια σ’ αυτή τη λαίλαπα, φασιστικό παραλήρημα.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης έχει ριζώσει για τα καλά στην ελληνική κοινωνία και για να απαλλαγούμε από αυτό χρειάζονται δραστικές αποφάσεις και όχι επιφανειακές, του τύπου «απόδοση ιθαγένειας στα 10 χρόνια αντί για 5 ή 7». Τέτοια μπαλώματα απλά «κοιμίζουν» την αρρώστια, χωρίς να την εξολοθρεύουν. Πέρα από τα χιλιοειπωμένα μέτρα που πράγματι πρέπει να παρθούν, όπως αλλαγή των όρων του «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ», εξαναγκασμός της Τουρκίας να σεβαστεί τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και το πρωτόκολλο επανεισδοχής, πέρα από την ανύψωση φραχτών στον Έβρο, που ποτέ δεν κατασκευάστηκαν, πέρα από το μαζικό εγκλεισμό των παράνομων αλλοδαπών σε απομακρυσμένα κέντρα κράτησης μέχρι να απελαθούν, επιβάλλεται να θεσπιστούν και μέτρα, όπως το μέτρο του δικονομικού εγγυητή για τους παράνομους και νόμιμους αλλοδαπούς. Ένας εγγυητής που θα εγγυάται για λογαριασμό του αλλοδαπού και θα είναι υπόλογος στο Κράτος και τους πολίτες του, για την τυχόν κακή διαγωγή του, τόσο για τις ποινικές ευθύνες όσο και για τις αστικές υποχρεώσεις του λαθρομετανάστη που απορρέουν από μισθωτικές διαφορές, αποζημιώσεις από αυτοκινητικά ατυχήματα που προκάλεσε, οφειλές από συναλλαγματικές, τραπεζικά δάνεια, οφειλές στη Δ.Ο.Υ. και το Δημόσιο κ.ο.κ., ενώ το Κράτος θα μπορεί να είναι επιτέλους ενήμερο, σχετικά με τον αριθμό των αλλοδαπών που θα έχουν προοπτική να παραμείνουν στη χώρα. Οι κυρώσεις που θα επιβάλλονται τόσο στον εγγυητή όσο και στον παραβάτη «προστατευόμενό» του θα πρέπει να είναι αυστηρές, ενώ τα ποινικά αδικήματα που τελεί, θα πρέπει να αποτελούν ιδιώνυμα εγκλήματα, όπως ιδιώνυμο θα πρέπει να χαρακτηριστεί και το έγκλημα της εκμετάλλευσης της δυστυχίας των λαθρομεταναστών, από «Έλληνες» δίχως εθνική και κοινωνική συνείδηση. Όποιος δεν τύχει εγγυήσεως από Έλληνα πολίτη, εννοείται πως θα πρέπει να απελαύνεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, να μην διασφαλίζει το ελληνικό κράτος, την κοινωνική ευρυθμία και την ασφάλεια των πολιτών, με το να μην θεσπίζει τον ανωτέρω θεσμό, τη στιγμή που δικονομικός εγγυητής προβλέπεται κατά τη σύναψη τραπεζικών δανείων, για την κατοχύρωση των Τραπεζών έναντι των οφειλετών, στις συναλλαγματικές για την εξασφάλιση του δανειστή έναντι του οφειλέτη του, μέχρι και στη σύναψη μισθωτηρίου συμφωνητικού, για να μπορεί ο εκμισθωτής να διεκδικήσει ευκολότερα τα δικαιώματά του έναντι του μισθωτή.
Όλα αυτά δε σημαίνουν βέβαια ότι το ελληνικό κράτος πρέπει να αρνείται τη χορήγηση άδειας παραμονής και αργότερα της ελληνικής ιθαγένειας σε όλους τους αλλοδαπούς. Σε όλους όσους είναι νομοταγείς, δεν προκάλεσαν ποτέ κάποιο ποινικό, αστικό ή διοικητικό ζήτημα, απέκτησαν περιουσίες νόμιμα, ασπάστηκαν επιβεβαιωμένα τον ελληνικό πολιτισμό, τρόπο και στάση ζωής και εγγυήθηκε γι’ αυτούς για μεγάλο χρονικό διάστημα κάποιος Έλληνας πολίτης, αμέμπτου ηθικής με λευκό ποινικό μητρώο.
Τέτοιου είδους πολιτική αντιμετώπιση θα αποτελέσει τη βάση για μια ορθολογική μεταναστευτική πολιτική και θα δώσει την ευκαιρία σε κάθε «φιλεύσπλαχνο» οπαδό της Αριστεράς, που κόπτεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα των αλλοδαπών και όχι των Ελλήνων, να εγγυηθεί για κάθε λαθρομετανάστη, στηρίζοντάς τον ουσιαστικά και όχι στα λόγια όπως σήμερα, ώστε σύντομα να γίνει Έλληνας, να έχει δικαίωμα ψήφου και να πολλαπλασιαστεί έτσι, η πολιτική ισχύς της Αριστεράς. Εμείς πάλι, οι «άσπλαχνοι ρατσιστές», που ως προμετωπίδα της ιδεολογίας μας έχουμε το Εθνικό Συμφέρον και την Ασφάλεια των Ελλήνων, ας συνεχίσουμε τον αγώνα μας και ας πράξουμε το καθήκον που υπαγορεύει η συνείδησή μας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜ.Τ.Ο. Ν.Δ.
ΑΣΣΟΥ-ΛΕΧΑΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
ΤΟΜΕΑΡΧΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΝΟΔΕ Ν.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
