Οι Βρυξέλλες “τσαλάκωσαν” τη Μέρκελ

Τα πρώτα, αρνητικά για τη Γερμανία μηνύματα είχαν αρχίσει να έρχονται από νωρίς το βράδυ της Πέμπτης, όταν η “squadra azzura” μετέτρεψε σε περίπατο τον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με τα “πάντσερ”, και σκόρπισε χαρά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ασχέτως του πόσο… ασχολείται κανείς με το ποδόσφαιρο, και πολύ περισσότερο ανεξαρτήτως του αν στηρίζει την εθνική ομάδα της Ιταλίας, σε αυτή τη διαρκή πάλη συναισθημάτων με τους παραδοσιακά μεγάλους του αθλήματος των μαζών.
Η συνέχεια ήταν το ίδιο ανάποδη για το έθνος που πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια σε πολιτικό επίπεδο, σε μια Ευρώπη η οποία πασχίζει να ενοποιηθεί πολιτικά, καταλήγει ωστόσο… χαμένη στη μετάφραση των ιδιομορφιών των κοινωνιών της. Η αρχική ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής για τη συμφωνία διάθεσης 120 δισεκατομμυρίων ευρώ στις χώρες του Νότου, προκειμένου να ενισχυθεί η ανάπτυξη και να στηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν προϊδέαζε για όσα θα ακολουθούσαν.
Και αυτό που ακολούθησε ήταν το πρώτο αδιαμφισβήτητο “τσαλάκωμα” της πολιτικής ηγεμονίας της Γερμανίας και προσωπικά της Άνγκελα Μέρκελ. Χάρη στη σθεναρή στάση του Μάριο Μόντι, ο οποίος έριξε στο τραπέζι το χαρτί του ευρωπαϊκού εκβιασμού, συνεπικουρούμενος από τον Μαριάνο Ραχόι, και με την… υπόνοια συνεννόησης με τον Φρανσουά Ολάντ, η Γερμανία υποχρεώθηκε να κάνει ένα βήμα πίσω.
Και να δεχθεί την απευθείας από τον μηχανισμό στήριξης ανακεφαλαιοποίηση όσων τραπεζών αντιμετωπίζουν πρόβλημα, με τη συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, χωρίς την παρέμβαση κυβερνήσεων. Χωρίς τρόικα και Μνημόνιο. Δέχτηκε ακόμη τη δυνατότητα μιας χώρας της ευρωζώνης να έχει πρόσβαση στα αποθεματικά των ταμείων διάσωσης, προκειμένου να στηρίξουν τα ομόλογά τους, επαναγοράζοντάς τα οι ίδιες στη δευτερογενή αγορά, προκειμένου να υψωθεί ένα τείχος απόκρουσης των κερδοσκοπικών πιέσεων, που εκδηλώνονται συνήθως με την αναιτιολόγητη αλλά βίαιη εκτόξευση των επιτοκίων δανεισμού.
Είναι σημαντικό να εδραιωθεί ως εξέλιξη η παραπάνω “συνεννόηση” των ευρωπαϊκών χωρών, χωρίς τη μεσολάβηση-παρέμβαση-έλεγχο από την τρόικα, μέσω ενός Μνημονίου, που αποδεικνύεται σχεδόν πάντα υπονομευτικό των προοπτικών της χώρας που αιτείται βοήθεια για το μέλλον της.
Το γυαλί λοιπόν ράγισε. Και τίποτα πλέον δεν θα είναι το ίδιο στο μέλλον για τη Γερμανία. Ακόμη κι αν το Βερολίνο πετύχει να εξασφαλίσει ως αντάλλαγμα πρόσθετη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, όλοι πλέον κατάλαβαν ότι η Γερμανία μπορεί να δεχθεί πιέσεις και να υποχωρήσει. Συνήθως δε, οι νίκες ψυχολογίας και σημειολογίας, έχουν μεγαλύτερη και διαχρονική χρηστικότητα.

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ /statesmen.gr