Γράφαμε το 2008 (κι’ ενώ ακόμη πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Καραμανλής) ότι απομένουν 2 Κυβερνήσεις για να φτάσουμε στη διαδικασία διάλυσης των κομμάτων και τη μετεξέλιξή τους.
Γράφαμε για μία κυβέρνηση Παπανδρέου, μία συγκυβέρνηση και μετά τέλος.
Το αδιέξοδο των συνομιλιών για μία κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» και η διεξαγωγή νέων εκλογών δείχνουν ότι η δυναμική πλέον είναι σε αυτή την κατεύθυνση.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν πλέον απωλέσει την όποια δυναμική τους είχε απομείνει και πηγαίνουν πλέον προς τις νέες εκλογές με στόχο περισσότερο το εσωκομματικό τους ξεκαθάρισμα παρά τη φιλοδοξία να ξανακυβερνήσουν.
Η Ν.Δ. είχε εξελιχθεί σε ένα κόμμα-χυλό όπου στριμώχνονταν η Λαική Δεξιά, η Κεντροδεξιά και η Ακροδεξιά.
Με την εμφάνιση των κομμάτων του Π. Καμένου και της Χρυσής Αυγής δύο κομμάτια έφυγαν.
Τώρα έχουμε και τη συμμαχία Μάνου-Μπακογιάννη αλλά και το καινούριο κόμμα του Θ. Τζήμερου που ξεκάθαρα κλίνουν προς το φιλελευθερισμό.
Πολλοί πλέον εικάζουν ότι μία ενδεχόμενη νέα πτώση του Α. Σαμαρά, θα οδηγήσει στην αμφισβήτησή του (ειδικά αν η πρωτιά καταλήξει στο ΣΥΡΙΖΑ) και τότε μπορούν να συμβούν ένα από δύο πράγματα:
είτε ο Σαμαράς θ’ αναγκαστεί να διώξει τους αμφισβητίες φιλελεύθερους ή θ’ ανατραπεί.
Σε κάθε περίπτωση το φιλελεύθερο «στοιχείο» αναμένεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να οργανωθεί ενώνοντας αρκετά κομμάτια εκτός της Ν.Δ. (Μάνος, Μπακογιάννη, Τζήμερος, κάποιο κομμάτι του ΛΑΟΣ και κάποιο μικρό κομμάτι του ΠΑΣΟΚ) και είτε να επικρατήσει εντός της Ν.Δ. ή ν’ αυτονομηθεί.
Στην πρώτη περίπτωση μία επανεμφάνιση του Κ. Καραμανλή είναι πιθανή.
Σε άλλη περίπτωση και ακολουθώντας την τάση των καιρών γι’ ανανέωση πιθανότερο φαβορί να ηγηθεί θα πρέπει να θεωρηθεί ο Κ. Μητσοτάκης.
Κάποιο κομμάτι που θα παραμείνει πιθανότατα να ενωθεί με τον Π. Καμένο (ή με κάποιο άλλο αρχηγό) βαδίζοντας προς τη νέα Λαική Δεξιά.
Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Το 13% που έλαβε στις εκλογές πολύ δύσκολα θα μεγαλώσει (από που άλλωστε;).
Δεν τους έχει μείνει «λαικό κομμάτι» παρά μόνο κάποιοι λαικοί κομματάρχες που έκαναν παιχνίδι ως υποτελείς κάποιων τεχνοκρατών ή «θεόσταλτων» πολιτικών και όλοι αυτοί έκαναν παιχνίδι με το κράτος.
Οι μόνοι ακολουθητές του ΠΑΣΟΚ πλέον είναι αυτοί και κάποιο κομμάτι του κόσμου που κέρδισε μερικά ρουσφέτια. Οποία κατάντια!!!
Ένα μεγάλο «λαικό» κομμάτι έχει ήδη μετακομίσει προς το ΣΥΡΙΖΑ και κάποιο άλλο στη ΔΗΜΑΡ. Δυστυχώς ο Β. Βενιζέλος αργά θυμήθηκε να μιλήσει (και κυρίως να πράξει) για την «αποκρατικοποίηση» του κόμματος.
Κορυφαία στελέχη ετοιμάζονται να φύγουν είτε προ ή μετά των εκλογών. Οι τάσεις είναι καθορισμένες, το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε ως κεντροαριστερό κόμμα και κατέληξε κεντροδεξιό, εκεί όμως τους έχουν προλάβει άλλοι.
Η Κεντροαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πάρει κάποιες αποφάσεις. Θα παραμείνει ένα σύνολο αριστερών συνιστωσών (όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ του ’74 και του ’77) ή θα κινηθεί και προς το Κέντρο;
Και με ποιους ανθρώπους; Διότι αν επιχειρήσει να προσεγγίσει «πολιτικούς μετανάστες» από το ΠΑΣΟΚ που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν συμμετάσχει στη διοίκηση των τελευταίων 20 ετών γρήγορα θα «ξεφουσκώσει». Ο κόσμος έχει μνήμες.
Ζούμε ιστορικές στιγμές. Η Μεταπολίτευση διαλύεται στα εξ ων συεντέθη.
Ο κατακερματισμός των κομμάτων αποτελούν διαφορετικές τάσεις της κοινωνίας που σύντομα θ’ αποκτήσουν νέα μορφή και τουλάχιστον οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί θα είναι πολύ πιο καθαροί ιδεολογικά και δεν θα δημιουργούν τόση σύγχιση στον κόσμο (όπως η Ν.Δ. με το ΠΑΣΟΚ)
Κάθε αλλαγή στη φύση έρχεται με πόνο. Συγκυρίες έφτιαξαν το ’74 τα δύο «μεγάλα» κόμματα αλλά και την Αριστερά, συγκυρίες τους διαλύουν. Τότε ήταν η δικτατορία, τώρα το μνημόνιο.
Είναι όμως η ώρα οι δημιουργικές δυνάμεις απ’ όσους επιλέξουν να μείνουν στην Ελλάδα (ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης) να φτιάξουν ένα Δημόσιο που θα λειτουργεί αποτελεσματικά, μία ελεύθερη αγορά που δεν θα εξαρτάται από τις δουλειές με το κράτος, έναν πολίτη που δεν θα κρέμεται από ένα μικρο-ρουσφέτι, μία χώρα με διεθνή προσανατολισμό, με εξωστρέφεια, με δημιουργία υποδομών για έξοδο των επιχειρήσεων στις παγκόσμιες αγορές.
Ναι, έχουμε τα χρέη του Μνημονίου. Έχουμε όμως και έμπνευση, δημιουργικότητα, εξυπνάδα, γνώσεις και αυθεντική μαγκιά για να προχωρήσουμε σε πιο στέρεες βάσεις, πιο αληθινές.
Αυτές που εμείς θα φτιάξουμε και όχι αυτές που θα μας δώσουν έτοιμες άλλοι.
Ο καιρός έφτασε.
