Tης ΛΙΑΝΑΣ ΚΑΝΝΕΛΗ
Αν ο λαός δεν ήμασταν καταμέτωπος με τη βαρβαρότερη επίθεση εναντίον αυτής καθαυτής της ζωής μας, θα περνάγαμε την ώρα της σχόλης, με την ικανοποίηση της εργασίας εκφρασμένη σε σιγουριά για το μέλλον, μετρώντας σε θεόρατα κομπολόγια, μια μια τις φθηνές και θορυβώδεις χάντρες των ψεμάτων, αντί δημοσκοπήσεων θα παίζαμε το παιχνίδι της αναζήτησης του πιο ύπουλου, του πιο καλά κρυμμένου, του πιο φανταχτερού, του πιο κραυγαλέου ψέματος που περιοδεύει στ' αυτιά των ψηφοφόρων αυτές τις μέρες.
Στις ρούγες των καναλιών των απλήρωτων και δυστυχισμένων δημοσιογράφων που δεν φαίνονται αλλά χάνονται στην επιβίωση, στις λεωφόρους των απολυμένων που θέλουν να κάνουν την κάλπη στάχτη και μπούλμπερη, των απογοητευμένων και αποθαρρυμένων που αναζητούν διέξοδο σε γνώμες και προτάσεις τις οποίες δεν καταλαβαίνουν έχοντας ξεμείνει από κουράγιο, μια στρατιά «ανανεωτών» που προέκυψαν από την παρθενορραφή των σαπισμένων πολιτικών βγήκαν ντελάληδες.
Προσπαθούν να πείσουν πως η καλή επιλογή είναι η επιλογή αφεντικού. Μπροστά σε άδεια ράφια, άδειους πάγκους, άδειες τσέπες, αδειασμένες προοπτικές, αδειασμένες ψυχικές και σωματικές δεξαμενές, οι ντελάληδες του ψέματος δεν ντρέπονται. Πουλάνε το μέλλον σε καρτ ποστάλ. «Εδώ η καλή ανάπτυξη», «εδώ η καλή νέα αρχή», «εδώ η καλή επαναδιαπραγμάτευση», «εδώ η καλή μέση οδός όσο κοντύτερα στο μηδέν», «εδώ το καλύτερο ξεσκαρτάρισμα των αδύναμων», «εδώ η καλή σφαγή των αμνών για να φάμε»!.. Με τη σειρά, αυτή η ιδιότυπη πολιτική «μονόπολη», με σημαδεμένες μάρκες χωρίς αγωνιστικό αντίκρυσμα, δίνει την αντιστοιχία. ΝΔ. ΠΑΣΟΚ. ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ...
Στο γήπεδο των εκλογών αυτό το... ματς παίζεται με τα κεφάλια των ανέργων, των νέων που δεν θα το σηκώσουν με 250 ευρώ το μήνα, των γέρων που θα το χάσουν με άλλα τόσα σύνταξη, των γυναικών που δεν μπορούν να αεροταΐσουν τα μωρά τους, των αντρών, που σε παραγωγική ηλικία θα σαπίζουν μια ώρα αρχύτερα με καταλύτη το τσάκισμα της περηφάνιας και της αξιοπρέπειάς τους καθώς αναζητούν «χορηγό» εργασίας, ζητιάνοι των δικαιωμάτων τους.
Πάνε δώδεκα χρόνια που με το ΚΚΕ σπάσαμε το απόστημα του τεράστιου ψέματος των Μη κυβερνητικών Οργανώσεων. Αποκαλύπτοντας πόσο ύπουλα, συχνά εκμεταλλευόμενοι την ανθρωπιά των εργαζομένων και κυρίως των φτωχών, το καπιταλιστικό βαθύ κράτος, η βαλκανική ελληνική αστική τάξη της χώρας που ακουμπάει από συστάσεως κράτους, διακόσια χρόνια τώρα, στην ευρωπαϊκή θεσμοθετημένη μήτρα των αστών της Δύσης, στήνει το μηχανισμό χειραγώγησης και εν τέλει υποδούλωσης των δυνάμεων της εργασίας. Από το Μάαστριχτ και δώθε, μάζες εγκλωβίστηκαν στους αερόσακους της ανεργίας που είναι οι ΜΗΚΥΟ. Αλλες μάζες εκπαιδεύτηκαν στην αντιγραφή προτύπων υποταγής σε μερικούς σκοπούς, στόχους φτιαγμένους για να σκέφτεται κανείς πως να αντιμετωπίσει τα ολέθρια αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης αλλά να αδυνατεί να δει να αναλύσει, να απορρίψει και να ανατρέψει τα αίτιά της.
Ετσι σήμερα, με πάνω από 1.500.000 άνεργους στον πάμπλουτο και πανέμορφό μας τόπο, η χώρα έγινε χώρος, η εργασία υλικό χορηγίας κατά βούληση των πλουτοκρατών, τα κινήματα ΜΗΚΥΟ, και το εκλογικό αποτέλεσμα, μεθοδεύεται να εξελιχθεί σε άθροισμα υποκειμενικών επιλογών ατομικής επιβίωσης, εκδίκησης, ένα βολικό για το κεφάλαιο χαλί από κουρέλια να το πατάνε οι υφάντρες «αγορές». Η κρίση παρουσιάζεται ως «φυσικό φαινόμενο». Η ψήφος πλασάρεται ως ομπρέλα για να μην βραχούν κι άλλο οι βρεμένοι. Τα «κόμματα εξουσίας» για να μην την χάσουν έγιναν υπόστεγα και χτίσανε και παραπήγματα για τους ακολουθούντες άλλη δίαιτα, κι οι οπορτουνιστές ξεχύθηκαν να αναλάβουν πρόθυμα το ρόλο του σεκιούριτι της διασαλευθείσης τάξεως σαν οι καλύτεροι στο παζάρι με τον εχθρό, την ώρα που οι «φουσκωτοί» της ακροδεξιάς κόβουν κουπόνια στη γριά που τη βοηθάνε τάχα μου να δει μια ακόμα αυγή...
Μέσα στο θόρυβο, τον όχλο των εικόνων και των ψεμάτων, η πραγματικότητα των αγώνων για: Ζωή κι όχι απλώς επιβίωση. Για αντοχή κι όχι προσαρμογή. Για θυσία κι όχι χορηγία. Για ταξική συνείδηση κι όχι ταξική ενσωμάτωση. Με στόχο ξεκάθαρο τη λαϊκή εξουσία κι όχι την αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση με τα μέσα και τις εντολές των αφεντικών, μέσα στη θολούρα και το χαμό, το ΚΚΕ παραμένει το ροκ του μέλλοντός μας. Ο συμπολεμιστής του παρόντος μας. Το τροχιοδεικτικό των ανθρώπινων συλλογικών θαυμάτων. Το αντίδοτο στο δηλητήριο των ψεμάτων. Η φωνή που δεν βράχνιασε ούτε τώρα που ενταφιάζονται τα δικαιώματα κι οι ντελάληδες υπόσχονται καθαρό και ταχτοποιημένο νεκροταφείο τους. ΚΚΕ για να φοβηθούν, να υποχωρήσουν και να ηττηθούν οι παραγωγοί της κρίσης, οι εμπνευστές της φτώχειας, οι υποστηριχτές του «από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα», οι ντελάληδες του μαύρου κόντρα στο μαύρο. Τώρα που ο λαός πάει να γίνει από χείμαρρος ποτάμι, η ψήφος που θα πάει αλλού δεν πάει χαμένη. Πάει κατευθείαν στο φράγμα και στη λάσπη που θέλει να ελέξγει το νερό, να το εμφιαλώσει και να το πουλάει στους διψασμένους ακριβά. Συνένοχοι στο ψέμα δεν θα γίνουμε. Στοχευμένο το δάγκωμα. Ισα στο λαιμό τους σαν το κρίμα τους.
ARISVLAS
Αν ο λαός δεν ήμασταν καταμέτωπος με τη βαρβαρότερη επίθεση εναντίον αυτής καθαυτής της ζωής μας, θα περνάγαμε την ώρα της σχόλης, με την ικανοποίηση της εργασίας εκφρασμένη σε σιγουριά για το μέλλον, μετρώντας σε θεόρατα κομπολόγια, μια μια τις φθηνές και θορυβώδεις χάντρες των ψεμάτων, αντί δημοσκοπήσεων θα παίζαμε το παιχνίδι της αναζήτησης του πιο ύπουλου, του πιο καλά κρυμμένου, του πιο φανταχτερού, του πιο κραυγαλέου ψέματος που περιοδεύει στ' αυτιά των ψηφοφόρων αυτές τις μέρες.Στις ρούγες των καναλιών των απλήρωτων και δυστυχισμένων δημοσιογράφων που δεν φαίνονται αλλά χάνονται στην επιβίωση, στις λεωφόρους των απολυμένων που θέλουν να κάνουν την κάλπη στάχτη και μπούλμπερη, των απογοητευμένων και αποθαρρυμένων που αναζητούν διέξοδο σε γνώμες και προτάσεις τις οποίες δεν καταλαβαίνουν έχοντας ξεμείνει από κουράγιο, μια στρατιά «ανανεωτών» που προέκυψαν από την παρθενορραφή των σαπισμένων πολιτικών βγήκαν ντελάληδες.
Προσπαθούν να πείσουν πως η καλή επιλογή είναι η επιλογή αφεντικού. Μπροστά σε άδεια ράφια, άδειους πάγκους, άδειες τσέπες, αδειασμένες προοπτικές, αδειασμένες ψυχικές και σωματικές δεξαμενές, οι ντελάληδες του ψέματος δεν ντρέπονται. Πουλάνε το μέλλον σε καρτ ποστάλ. «Εδώ η καλή ανάπτυξη», «εδώ η καλή νέα αρχή», «εδώ η καλή επαναδιαπραγμάτευση», «εδώ η καλή μέση οδός όσο κοντύτερα στο μηδέν», «εδώ το καλύτερο ξεσκαρτάρισμα των αδύναμων», «εδώ η καλή σφαγή των αμνών για να φάμε»!.. Με τη σειρά, αυτή η ιδιότυπη πολιτική «μονόπολη», με σημαδεμένες μάρκες χωρίς αγωνιστικό αντίκρυσμα, δίνει την αντιστοιχία. ΝΔ. ΠΑΣΟΚ. ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ...
Στο γήπεδο των εκλογών αυτό το... ματς παίζεται με τα κεφάλια των ανέργων, των νέων που δεν θα το σηκώσουν με 250 ευρώ το μήνα, των γέρων που θα το χάσουν με άλλα τόσα σύνταξη, των γυναικών που δεν μπορούν να αεροταΐσουν τα μωρά τους, των αντρών, που σε παραγωγική ηλικία θα σαπίζουν μια ώρα αρχύτερα με καταλύτη το τσάκισμα της περηφάνιας και της αξιοπρέπειάς τους καθώς αναζητούν «χορηγό» εργασίας, ζητιάνοι των δικαιωμάτων τους.
Πάνε δώδεκα χρόνια που με το ΚΚΕ σπάσαμε το απόστημα του τεράστιου ψέματος των Μη κυβερνητικών Οργανώσεων. Αποκαλύπτοντας πόσο ύπουλα, συχνά εκμεταλλευόμενοι την ανθρωπιά των εργαζομένων και κυρίως των φτωχών, το καπιταλιστικό βαθύ κράτος, η βαλκανική ελληνική αστική τάξη της χώρας που ακουμπάει από συστάσεως κράτους, διακόσια χρόνια τώρα, στην ευρωπαϊκή θεσμοθετημένη μήτρα των αστών της Δύσης, στήνει το μηχανισμό χειραγώγησης και εν τέλει υποδούλωσης των δυνάμεων της εργασίας. Από το Μάαστριχτ και δώθε, μάζες εγκλωβίστηκαν στους αερόσακους της ανεργίας που είναι οι ΜΗΚΥΟ. Αλλες μάζες εκπαιδεύτηκαν στην αντιγραφή προτύπων υποταγής σε μερικούς σκοπούς, στόχους φτιαγμένους για να σκέφτεται κανείς πως να αντιμετωπίσει τα ολέθρια αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης αλλά να αδυνατεί να δει να αναλύσει, να απορρίψει και να ανατρέψει τα αίτιά της.
Ετσι σήμερα, με πάνω από 1.500.000 άνεργους στον πάμπλουτο και πανέμορφό μας τόπο, η χώρα έγινε χώρος, η εργασία υλικό χορηγίας κατά βούληση των πλουτοκρατών, τα κινήματα ΜΗΚΥΟ, και το εκλογικό αποτέλεσμα, μεθοδεύεται να εξελιχθεί σε άθροισμα υποκειμενικών επιλογών ατομικής επιβίωσης, εκδίκησης, ένα βολικό για το κεφάλαιο χαλί από κουρέλια να το πατάνε οι υφάντρες «αγορές». Η κρίση παρουσιάζεται ως «φυσικό φαινόμενο». Η ψήφος πλασάρεται ως ομπρέλα για να μην βραχούν κι άλλο οι βρεμένοι. Τα «κόμματα εξουσίας» για να μην την χάσουν έγιναν υπόστεγα και χτίσανε και παραπήγματα για τους ακολουθούντες άλλη δίαιτα, κι οι οπορτουνιστές ξεχύθηκαν να αναλάβουν πρόθυμα το ρόλο του σεκιούριτι της διασαλευθείσης τάξεως σαν οι καλύτεροι στο παζάρι με τον εχθρό, την ώρα που οι «φουσκωτοί» της ακροδεξιάς κόβουν κουπόνια στη γριά που τη βοηθάνε τάχα μου να δει μια ακόμα αυγή...
Μέσα στο θόρυβο, τον όχλο των εικόνων και των ψεμάτων, η πραγματικότητα των αγώνων για: Ζωή κι όχι απλώς επιβίωση. Για αντοχή κι όχι προσαρμογή. Για θυσία κι όχι χορηγία. Για ταξική συνείδηση κι όχι ταξική ενσωμάτωση. Με στόχο ξεκάθαρο τη λαϊκή εξουσία κι όχι την αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση με τα μέσα και τις εντολές των αφεντικών, μέσα στη θολούρα και το χαμό, το ΚΚΕ παραμένει το ροκ του μέλλοντός μας. Ο συμπολεμιστής του παρόντος μας. Το τροχιοδεικτικό των ανθρώπινων συλλογικών θαυμάτων. Το αντίδοτο στο δηλητήριο των ψεμάτων. Η φωνή που δεν βράχνιασε ούτε τώρα που ενταφιάζονται τα δικαιώματα κι οι ντελάληδες υπόσχονται καθαρό και ταχτοποιημένο νεκροταφείο τους. ΚΚΕ για να φοβηθούν, να υποχωρήσουν και να ηττηθούν οι παραγωγοί της κρίσης, οι εμπνευστές της φτώχειας, οι υποστηριχτές του «από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα», οι ντελάληδες του μαύρου κόντρα στο μαύρο. Τώρα που ο λαός πάει να γίνει από χείμαρρος ποτάμι, η ψήφος που θα πάει αλλού δεν πάει χαμένη. Πάει κατευθείαν στο φράγμα και στη λάσπη που θέλει να ελέξγει το νερό, να το εμφιαλώσει και να το πουλάει στους διψασμένους ακριβά. Συνένοχοι στο ψέμα δεν θα γίνουμε. Στοχευμένο το δάγκωμα. Ισα στο λαιμό τους σαν το κρίμα τους.
ARISVLAS
