Σοφία Βούλτεψη
Η θύελλα που ξέσπασε χθες, όταν έγινε γνωστό πως προκειμένου να εκταμιευτεί η έκτη δόση, πρέπει, κάτω από ένα δεσμευτικό επί των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου κείμενο, να μπουν πέντε υπογραφές, ουδεμία σχέση έχει με το πένθιμο, πλην όμως, αυτάρεσκο κλίμα, που επικράτησε στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.
Το κύκνειο άσμα του κ. Παπανδρέου – ενώ συνεχιζόταν η περιπέτεια αναζήτησης πρωθυπουργού και «κλείδωνε» το όνομα του κ. Λουκά Παπαδήμου αλλά καθυστερούσε η ανακοίνωσή του – δεν περιλάμβανε και πάλι ούτε μία λέξη αυτοκριτικής για το απονενοημένο διάβημα του δημοψηφίσματος.
Με μια ακόμη μακροσκελέστατη εισήγησή του, ο κ. Παπανδρέου παρέθεσε τις… αρετές και τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησής του, ενώ για την «ιδέα» του δημοψηφίσματος, επέμεινε ότι… είναι θέμα Δημοκρατίας, διότι «είναι σημαντική η φωνή των λαών».
Και επομένως, «το δημοψήφισμα είναι πολύ σημαντικό εργαλείο, παρά τις όποιες κριτικές ακούστηκαν»!
Είπε μάλιστα πως «πρέπει όχι μόνο να εδραιώσουμε τη θέση μας στην Ευρώπη, αλλά θεωρώ ότι, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να περάσουμε και ένα μήνυμα στην Ευρώπη, διότι μπορεί να μην είναι της στιγμής να το συζητήσουμε, αλλά έχουμε μία σύγκρουση αυτή τη στιγμή μεταξύ αγορών και Δημοκρατίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού»!
Την ώρα δηλαδή που οι Ευρωπαίοι με μια φωνή δηλώνουν πως εξαιτίας του διερράγησαν οι σχέσεις της Ελλάδας μαζί τους και πως, το επανέλαβε και χθες ο κ. Ρεν, η Αθήνα έχασε την αξιοπιστία της έναντι των εταίρων, ο ίδιος παρέδιδε μαθήματα Δημοκρατίας!
Με λίγα λόγια, ο κ. Παπανδρέου ζώστηκε με πυρομαχικά, προκάλεσε έκρηξη, διασώθηκε ο ίδιος και τώρα όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το λάθος του, αλλά και εκθειάζει τις… αποστολές αυτοκτονίας!
Ούτε την τελευταία στιγμή δεν ανέλαβε τις ευθύνες του. Πώς θα μπορούσε να το πράξει;
Μα βγαίνοντας με γενναιότητα μπροστά, αναγνωρίζοντας το λάθος του και να λέγοντας στους Ευρωπαίους, στο Eurogroup, στον Όλι Ρεν, πως ο τρώσας και ιάσεται.
Να ζητήσει δηλαδή συγγνώμη, να αναγνωρίσει πως ο ίδιος και μόνο αυτός προκάλεσε το πρόβλημα της αναξιοπιστίας και πως – καθώς μόνο αυτός είναι αναξιόπιστος – μόνο αυτός οφείλει να θέσει την υπογραφή του κάτω από οποιοδήποτε κείμενο.
Οφείλει δηλαδή να… ανανήψει μόνος του και να μην κρύβεται πίσω από τις υπογραφές τεσσάρων ακόμη προσώπων, που δεν ευθύνονται για τις προσβολές.
Όφειλε επίσης ο κ. Παπανδρέου να εξηγήσει με γραπτή δήλωσή του πως ο δικός του λόγος ετέθη εν αμφιβόλω, ο ίδιος προέβη σε μια «αθέμιτη», όπως χαρακτηρίστηκε από τον Γιουνκέρ, κίνηση (αφού δεν είχε εγκαίρως ενημερώσει για τις προθέσεις του περί δημοψηφίσματος) και επομένως αυτός είναι ο μόνος που οφείλει να εγγυηθεί για την μελλοντική στάση του.
Όταν, μέχρι και χθες ο ίδιος και προχθές ο απερχόμενος υπουργός των Εσωτερικών, δήλωναν πως ορθώς έθεσαν θέμα δημοψηφίσματος και πως… έπρεπε να σταλεί «μήνυμα Δημοκρατίας» στην ΕΕ, κάθε αμφισβήτηση εκ μέρους αυτών που εκτός από δανειστές πρέπει και να… καθίσουν στα θρανία της Δημοκρατίας, αφορά στον κ. Παπανδρέου και μόνο σ’ αυτόν.
Τον κ. Παπανδρέου άκουσε και χθες η Ευρώπη να λέει πως όσα έκαμε ήσαν καλά καμωμένα.
Επομένως, αν κάποιος πρέπει να βάλει την υπογραφή του δεν είναι παρά μόνο ο απερχόμενος πρωθυπουργός. Όλοι οι άλλοι, με πρώτη τη Νέα Δημοκρατία, και έχουν συμφωνήσει και έχουν κάνει τις υπερβάσεις τους.
Με δεδομένο δε ότι ο κ. Παπανδρέου είπε χθες στο υπουργικό συμβούλιο ότι «σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων», ας το έπραττε για άλλη μία φορά.
Τι ανάγκη υπάρχει να δώσουν τις υπογραφές τους ο κ. Παπαδήμος, που οι Ευρωπαίοι θεωρούν βέβαιο ότι θα εφαρμόσει τις συμφωνίες, ο επόμενος υπουργός των Οικονομικών, που γι’ αυτόν τον σκοπό θα έχει επιλεγεί, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, που ουδέποτε αμφισβήτησε – ούτε μπορούσε – τις συμφωνίες και βέβαια, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας που, αν και είναι γνωστή η στάση του απέναντι στο Μνημόνιο, δήλωσε από την αρχή πως «εκεί που φθάσαμε» η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου πρέπει να εφαρμοστεί.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως αυτό έπρεπε αμέσως να επισημανθεί.
Κάπως έτσι: Μια υπογραφή χρειάζεστε, κ. Ρεν! Αυτού που σας κοροϊδεύει δύο χρόνια τώρα και προσπάθησε να σας κοροϊδέψει για άλλη μια φορά - η οποία αποδείχθηκε μοιραία.
Η μία αυτή υπογραφή, πρέπει να δοθεί όχι μόνο επειδή την ζητά το Eurogroup, αλλά και για… μελλοντική χρήση.
Όταν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί στην αντιπολίτευση και θα ξαναρχίσει την επαναστατική γυμναστική...
Το κύκνειο άσμα του κ. Παπανδρέου – ενώ συνεχιζόταν η περιπέτεια αναζήτησης πρωθυπουργού και «κλείδωνε» το όνομα του κ. Λουκά Παπαδήμου αλλά καθυστερούσε η ανακοίνωσή του – δεν περιλάμβανε και πάλι ούτε μία λέξη αυτοκριτικής για το απονενοημένο διάβημα του δημοψηφίσματος.
Με μια ακόμη μακροσκελέστατη εισήγησή του, ο κ. Παπανδρέου παρέθεσε τις… αρετές και τα «επιτεύγματα» της κυβέρνησής του, ενώ για την «ιδέα» του δημοψηφίσματος, επέμεινε ότι… είναι θέμα Δημοκρατίας, διότι «είναι σημαντική η φωνή των λαών».
Και επομένως, «το δημοψήφισμα είναι πολύ σημαντικό εργαλείο, παρά τις όποιες κριτικές ακούστηκαν»!
Είπε μάλιστα πως «πρέπει όχι μόνο να εδραιώσουμε τη θέση μας στην Ευρώπη, αλλά θεωρώ ότι, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να περάσουμε και ένα μήνυμα στην Ευρώπη, διότι μπορεί να μην είναι της στιγμής να το συζητήσουμε, αλλά έχουμε μία σύγκρουση αυτή τη στιγμή μεταξύ αγορών και Δημοκρατίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού»!
Την ώρα δηλαδή που οι Ευρωπαίοι με μια φωνή δηλώνουν πως εξαιτίας του διερράγησαν οι σχέσεις της Ελλάδας μαζί τους και πως, το επανέλαβε και χθες ο κ. Ρεν, η Αθήνα έχασε την αξιοπιστία της έναντι των εταίρων, ο ίδιος παρέδιδε μαθήματα Δημοκρατίας!
Με λίγα λόγια, ο κ. Παπανδρέου ζώστηκε με πυρομαχικά, προκάλεσε έκρηξη, διασώθηκε ο ίδιος και τώρα όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το λάθος του, αλλά και εκθειάζει τις… αποστολές αυτοκτονίας!
Ούτε την τελευταία στιγμή δεν ανέλαβε τις ευθύνες του. Πώς θα μπορούσε να το πράξει;
Μα βγαίνοντας με γενναιότητα μπροστά, αναγνωρίζοντας το λάθος του και να λέγοντας στους Ευρωπαίους, στο Eurogroup, στον Όλι Ρεν, πως ο τρώσας και ιάσεται.
Να ζητήσει δηλαδή συγγνώμη, να αναγνωρίσει πως ο ίδιος και μόνο αυτός προκάλεσε το πρόβλημα της αναξιοπιστίας και πως – καθώς μόνο αυτός είναι αναξιόπιστος – μόνο αυτός οφείλει να θέσει την υπογραφή του κάτω από οποιοδήποτε κείμενο.
Οφείλει δηλαδή να… ανανήψει μόνος του και να μην κρύβεται πίσω από τις υπογραφές τεσσάρων ακόμη προσώπων, που δεν ευθύνονται για τις προσβολές.
Όφειλε επίσης ο κ. Παπανδρέου να εξηγήσει με γραπτή δήλωσή του πως ο δικός του λόγος ετέθη εν αμφιβόλω, ο ίδιος προέβη σε μια «αθέμιτη», όπως χαρακτηρίστηκε από τον Γιουνκέρ, κίνηση (αφού δεν είχε εγκαίρως ενημερώσει για τις προθέσεις του περί δημοψηφίσματος) και επομένως αυτός είναι ο μόνος που οφείλει να εγγυηθεί για την μελλοντική στάση του.
Όταν, μέχρι και χθες ο ίδιος και προχθές ο απερχόμενος υπουργός των Εσωτερικών, δήλωναν πως ορθώς έθεσαν θέμα δημοψηφίσματος και πως… έπρεπε να σταλεί «μήνυμα Δημοκρατίας» στην ΕΕ, κάθε αμφισβήτηση εκ μέρους αυτών που εκτός από δανειστές πρέπει και να… καθίσουν στα θρανία της Δημοκρατίας, αφορά στον κ. Παπανδρέου και μόνο σ’ αυτόν.
Τον κ. Παπανδρέου άκουσε και χθες η Ευρώπη να λέει πως όσα έκαμε ήσαν καλά καμωμένα.
Επομένως, αν κάποιος πρέπει να βάλει την υπογραφή του δεν είναι παρά μόνο ο απερχόμενος πρωθυπουργός. Όλοι οι άλλοι, με πρώτη τη Νέα Δημοκρατία, και έχουν συμφωνήσει και έχουν κάνει τις υπερβάσεις τους.
Με δεδομένο δε ότι ο κ. Παπανδρέου είπε χθες στο υπουργικό συμβούλιο ότι «σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων», ας το έπραττε για άλλη μία φορά.
Τι ανάγκη υπάρχει να δώσουν τις υπογραφές τους ο κ. Παπαδήμος, που οι Ευρωπαίοι θεωρούν βέβαιο ότι θα εφαρμόσει τις συμφωνίες, ο επόμενος υπουργός των Οικονομικών, που γι’ αυτόν τον σκοπό θα έχει επιλεγεί, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, που ουδέποτε αμφισβήτησε – ούτε μπορούσε – τις συμφωνίες και βέβαια, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας που, αν και είναι γνωστή η στάση του απέναντι στο Μνημόνιο, δήλωσε από την αρχή πως «εκεί που φθάσαμε» η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου πρέπει να εφαρμοστεί.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως αυτό έπρεπε αμέσως να επισημανθεί.
Κάπως έτσι: Μια υπογραφή χρειάζεστε, κ. Ρεν! Αυτού που σας κοροϊδεύει δύο χρόνια τώρα και προσπάθησε να σας κοροϊδέψει για άλλη μια φορά - η οποία αποδείχθηκε μοιραία.
Η μία αυτή υπογραφή, πρέπει να δοθεί όχι μόνο επειδή την ζητά το Eurogroup, αλλά και για… μελλοντική χρήση.
Όταν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί στην αντιπολίτευση και θα ξαναρχίσει την επαναστατική γυμναστική...
elzoni.gr
