Κανονίζουν 19 Φλεβάρη λες και είναι βέβαιο πως φέτος ο Φλεβάρης θα φτάσει μέχρι την 19η για την Ελλάδα. Παρεμπιπτόντως η 19η Φεβρουαρίου είναι της Απόκρεω όπερ, έχει ανοίξει και το τριώδιο...Οι πολιτικοί μας ταγοί αποδεικνύουν και εμπράκτως πως είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Οι πολιτικοί μας γενικότερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες του ελληνικού προβλήματος και ως εκ τούτου δύσκολα μπορεί να αποτελέσουν τη λύση του.
Οι πολιτικοί μας, όλων των κομμάτων συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευομένων νοιάζονται για την 6η και 7η δόση και όχι για τη σωτηρία της χώρας από την μέγγενη της χρεοκοπίας. Νοιάζονται να πληρωθούν τα κομματικά και πελατειακά ασκέρια μέχρι να τους πάρουν την ψήφο...
Αυτό δείχνουν οι μέχρι τώρα χειρισμοί τόσο των κυβερνώντων που συνεχώς ανέβαλαν την υλοποίηση των αποφάσεων όσο και των αντιπολιτευόμενων που έχουν παγιδευτεί στην στείρα αντιμνημονιακή ρητορεία... Αμφότεροι, οπαδοί του δόγματος της κηδείας με ξένα κόλλυβα...
Το πολιτικό μας σκηνικό λοιπόν, είναι σφόδρα πελατειακό και για αυτό πρωτίστως νοιάζεται για την επιβίωση του κομματικού στρατού των πελατών και του παρασιτικού συστήματος που τους εκτρέφει, παρά για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας και την εξυγίανση της οικονομίας.
Κατά συνέπεια...
Η νέα κυβέρνηση συνεργασίας δεν έχει τα χαρακτηριστικά κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας όπου μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία επιλέγει να στηρίξει μια κυβέρνηση έκτακτων συνθηκών για να λάβει όλα όσα δεν τολμούν να κάνουν οι συνήθεις κομματικοί πάτρωνες των πελατών...
Θέλουν κυβέρνηση μεταβατική. Δηλαδή μια κυβέρνηση που θα αναλάβει με βασικό σκοπό να διεκπεραιώσει τα της 6ης και τελευταίας δόσης της παλιάς συμφωνίας και τα της πρώτης δόσης της επόμενης συμφωνίας, με την παράλληλη διαπραγμάτευση και δέσμευση των όρων που απορρέουν από τη συμφωνία της 27 Οκτωβρίου.
Με λίγα λόγια, ψάχνουν κούριερ να μεταφέρει τις δόσεις και να απασχολήσει τους Ευρωπαίους, για να συνεχίσουν το έργο της χρεοκοπίας.
Το πολιτικό μας σκηνικό λοιπόν, είναι σφόδρα πελατειακό και για αυτό πρωτίστως νοιάζεται για την επιβίωση του κομματικού στρατού των πελατών και του παρασιτικού συστήματος που τους εκτρέφει, παρά για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας και την εξυγίανση της οικονομίας.
Κατά συνέπεια...
Η νέα κυβέρνηση συνεργασίας δεν έχει τα χαρακτηριστικά κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας όπου μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία επιλέγει να στηρίξει μια κυβέρνηση έκτακτων συνθηκών για να λάβει όλα όσα δεν τολμούν να κάνουν οι συνήθεις κομματικοί πάτρωνες των πελατών...
Θέλουν κυβέρνηση μεταβατική. Δηλαδή μια κυβέρνηση που θα αναλάβει με βασικό σκοπό να διεκπεραιώσει τα της 6ης και τελευταίας δόσης της παλιάς συμφωνίας και τα της πρώτης δόσης της επόμενης συμφωνίας, με την παράλληλη διαπραγμάτευση και δέσμευση των όρων που απορρέουν από τη συμφωνία της 27 Οκτωβρίου.
Με λίγα λόγια, ψάχνουν κούριερ να μεταφέρει τις δόσεις και να απασχολήσει τους Ευρωπαίους, για να συνεχίσουν το έργο της χρεοκοπίας.
Με τις μεταρρυθμίσεις τι θα γίνει στο διάστημα της μεταβατική συνεργατικής κυβέρνησης; Προφανώς στις καλένδες...
Μακρά προεκλογική περίοδος...
Αν η περίοδος αυτή αποδειχτεί μακρά προεκλογική περίοδος, μετά τις επόμενες εκλογές ενδέχεται να βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων...
Οι δαπάνες ενδέχεται να συνεχίσουν να εκτοξεύονται και τα έσοδα να μειώνονται.
Το ελληνικό δημόσιο διαθέτει εκατομμύρια ανεξέλεγκτες τρύπες δαπανών. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται διάλυση και επανασύνθεση σε άλλη βάση...
Επιπλέον, μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο κίνδυνος πλήρους κατάρρευσης των εσόδων. Για πρώτη φορά στη διετία της χρεοκοπίας, τις τελευταίες εβδομάδες έχει τεθεί το θέμα της αποπομπής ή της εξόδου της χώρας από το ευρώ.
Αυτό θα εντείνει την φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες. Επιπλέον όμως θα ωθήσει πολλά νοικοκυριά και επιχειρήσεις στη σκέψη πως είναι προτιμότερο να σταματήσουν να πληρώνουν φόρους και να αποθησαυρίζουν ευρώ.
Και οι πρωτοετείς των οικονομικών το ξέρουν πως οι άνθρωποι όταν ανησυχούν κρύβουν και δεν σπαταλούν...
Μακρά προεκλογική περίοδος...
Αν η περίοδος αυτή αποδειχτεί μακρά προεκλογική περίοδος, μετά τις επόμενες εκλογές ενδέχεται να βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων...
Οι δαπάνες ενδέχεται να συνεχίσουν να εκτοξεύονται και τα έσοδα να μειώνονται.
Το ελληνικό δημόσιο διαθέτει εκατομμύρια ανεξέλεγκτες τρύπες δαπανών. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται διάλυση και επανασύνθεση σε άλλη βάση...
Επιπλέον, μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχει αυξηθεί κατακόρυφα ο κίνδυνος πλήρους κατάρρευσης των εσόδων. Για πρώτη φορά στη διετία της χρεοκοπίας, τις τελευταίες εβδομάδες έχει τεθεί το θέμα της αποπομπής ή της εξόδου της χώρας από το ευρώ.
Αυτό θα εντείνει την φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες. Επιπλέον όμως θα ωθήσει πολλά νοικοκυριά και επιχειρήσεις στη σκέψη πως είναι προτιμότερο να σταματήσουν να πληρώνουν φόρους και να αποθησαυρίζουν ευρώ.
Και οι πρωτοετείς των οικονομικών το ξέρουν πως οι άνθρωποι όταν ανησυχούν κρύβουν και δεν σπαταλούν...
Η κυβέρνηση παρά τις μειώσεις μισθών και συντάξεων που προκάλεσαν τόσες διαδηλώσεις και ταραχές, δεν έχει καταφέρει να μειώσει ουσιαστικά τις δαπάνες.
Το ελληνικό δημόσιο ως απέραντο «πρυτανείο» των αργόσχολων της κομματοκρατίας αδυνατεί να βάλει πάτο στο «βαρέλι», των δαπανών.
Μια κατάρρευση εσόδων στους επόμενους μήνες θα φαλκιδεύσει οποιαδήποτε προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας και ενδέχεται σε σχέση με τα σενάρια της δραχμής να λειτουργήσει και σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Η μόνη λύση να τεθεί πάτος στο βαρέλι είναι η μείωση των δαπανών με μαζικές απολύσεις, για τις οποίες αντί αποζημιώσεων μπορεί να δοθούν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Το άλλο σκέλος της λύσης είναι η δημιουργία προϋποθέσεων δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Δυστυχώς, όσο περνάει ο καιρός χωρίς να προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις, η χώρα βυθίζεται στο αδιέξοδο. Κάθε επόμενη μέρα θα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη.
Μια κατάρρευση εσόδων στους επόμενους μήνες θα φαλκιδεύσει οποιαδήποτε προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας και ενδέχεται σε σχέση με τα σενάρια της δραχμής να λειτουργήσει και σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Η μόνη λύση να τεθεί πάτος στο βαρέλι είναι η μείωση των δαπανών με μαζικές απολύσεις, για τις οποίες αντί αποζημιώσεων μπορεί να δοθούν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Το άλλο σκέλος της λύσης είναι η δημιουργία προϋποθέσεων δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Δυστυχώς, όσο περνάει ο καιρός χωρίς να προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις, η χώρα βυθίζεται στο αδιέξοδο. Κάθε επόμενη μέρα θα είναι πιο δύσκολη από την προηγούμενη.
*Μέχρι αργά χθες το βράδυ που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε ανακοινωθεί το όνομα του νέου πρωθυπουργού και οι πληροφορίες ήθελαν τον κ. Παπαδήμο να θέτει όρους...
