Πρόσφατα η εφημερίδα Dar el Hayat που εκδίδεται στο Λίβανο, αλλά χαίρει εκτίμησης σε όλο τον αραβικό κόσμο δημοσίευσε ένα άρθρο καταπέλτη εναντίον του κ. Ερντογάν.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ίδια εφημερίδα την εποχή του σόου «one minute» στο Νταβός είχε προτείνει να ανακηρυχθεί ο κ. Ερντογάν χαλίφης των Μουσουλμάνων.
Τώρα, ο Mostafa Zeyn υποστηρίζει ότι η στάση του Τούρκου πρωθυπουργού έναντι του κ. Σιμός Πέρες στο Νταβός και στη Γάζα εντάσσονται στην προσπάθεια που καταβάλει να διαδραματίσει έναν ανεξάρτητο από τη Δύση ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα απομακρυνθεί ποτέ από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Πλήρες ναυάγιο το όραμα της περιφερειακής υπερδύναμης της Τουρκίας…
Φαίνεται ότι κάποιοι χειρίζονται πολύ καλά τις φιλοδοξίες του κ. Ερντογάν και το όραμά του να γίνει ένας μεγάλος ηγέτης.
Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η συμπεριφορά του έναντι του Ισραήλ. Δεν είναι δυνατόν από τη μια να απειλεί το Τελ-Αβίβ και από την άλλη να ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του στο ισχυρό εβραϊκό κεφάλαιο.
Πιθανότατα κάποιες δυνάμεις εντός των ΗΠΑ που είναι δυσαρεστημένες από την διακυβέρνηση του κ. Νετανιάχου βάζουν στο στόμα του κ. Ερντογάν να πει αυτά που θα ήθελαν να πουν εκείνοι.
Έτσι, ο κ. Ερντογάν συνειδητά ή ασυνείδητα παίζει το ρόλο του και ταυτόχρονα ικανοποιεί τη φιλοδοξία του.
Εάν εξετάσει κανείς τις απειλές για την κάθοδο του Στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο διαπιστώνει ότι τόσο τα υποβρύχια των Τούρκων, όσο και τα Dolphin που παραλαμβάνουν σύντομα οι Ισραηλινοί είναι γερμανικά.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν μήπως στην φαινομενική κρίση εμπλέκεται και γερμανικός δάκτυλος;
Γιατί δεν μπορεί να απειλεί να τινάξει ολόκληρη τη Μεσόγειο στον αέρα μια χώρα που δεν μπορεί να ελέγξει την περιοχή του Χακκιάρι εντός των συνόρων της.
Μήπως η Γερμανία θέλει να επαναλάβει στην Ανατολική Μεσόγειο αυτά που έκανε στη Σεβαστούπολη πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Η Μεσόγειος κρύβει πλούτο και ασφαλώς οι Γερμανοί δεν θέλουν να χάσουν το μερίδιο τους από αυτό. Μήπως λοιπόν πίσω από τις απειλές της Τουρκίας κρύβεται ο Άξονας;
Γιατί δεν είναι δυνατόν να συγκρουστούν δυο χώρες που έχουν το ίδιο αφεντικό, όπως είναι το Ισραήλ και η Τουρκία.
Για αυτόν, εξάλλου, το λόγο η Άγκυρα δέχθηκε να εγκατασταθεί το Ραντάρ του ΝΑΤΟ που θα προστατεύει το Ισραήλ από την απειλή του Ιράν στα εδάφη της και προκάλεσε τη δυσαρέσκεια της Τεχεράνης.
Ο κ. Ερντογάν μοιάζει με πρωταγωνιστή που παίζει ταυτόχρονα δυο ρόλους στην ίδια σκηνή.
Ας προσέχει, όμως, γιατί η χώρα του είναι ευάλωτη οικονομικά, κοινωνικά, στρατιωτικά και Αχίλλειος πτέρνα της είναι το Κουρδικό.
Το παιχνίδι συμφερόντων στη Μεσόγειο είναι πολύ μεγάλο και υπερβαίνει τις δυνάμεις της Άγκυρας. Όταν μαλώνουν οι καρχαρίες την πληρώνουν πάντα οι μαρίδες.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ίδια εφημερίδα την εποχή του σόου «one minute» στο Νταβός είχε προτείνει να ανακηρυχθεί ο κ. Ερντογάν χαλίφης των Μουσουλμάνων.
Τώρα, ο Mostafa Zeyn υποστηρίζει ότι η στάση του Τούρκου πρωθυπουργού έναντι του κ. Σιμός Πέρες στο Νταβός και στη Γάζα εντάσσονται στην προσπάθεια που καταβάλει να διαδραματίσει έναν ανεξάρτητο από τη Δύση ρόλο στη Μέση Ανατολή.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα απομακρυνθεί ποτέ από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Πλήρες ναυάγιο το όραμα της περιφερειακής υπερδύναμης της Τουρκίας…
Φαίνεται ότι κάποιοι χειρίζονται πολύ καλά τις φιλοδοξίες του κ. Ερντογάν και το όραμά του να γίνει ένας μεγάλος ηγέτης.
Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η συμπεριφορά του έναντι του Ισραήλ. Δεν είναι δυνατόν από τη μια να απειλεί το Τελ-Αβίβ και από την άλλη να ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του στο ισχυρό εβραϊκό κεφάλαιο.
Πιθανότατα κάποιες δυνάμεις εντός των ΗΠΑ που είναι δυσαρεστημένες από την διακυβέρνηση του κ. Νετανιάχου βάζουν στο στόμα του κ. Ερντογάν να πει αυτά που θα ήθελαν να πουν εκείνοι.
Έτσι, ο κ. Ερντογάν συνειδητά ή ασυνείδητα παίζει το ρόλο του και ταυτόχρονα ικανοποιεί τη φιλοδοξία του.
Εάν εξετάσει κανείς τις απειλές για την κάθοδο του Στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο διαπιστώνει ότι τόσο τα υποβρύχια των Τούρκων, όσο και τα Dolphin που παραλαμβάνουν σύντομα οι Ισραηλινοί είναι γερμανικά.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν μήπως στην φαινομενική κρίση εμπλέκεται και γερμανικός δάκτυλος;
Γιατί δεν μπορεί να απειλεί να τινάξει ολόκληρη τη Μεσόγειο στον αέρα μια χώρα που δεν μπορεί να ελέγξει την περιοχή του Χακκιάρι εντός των συνόρων της.
Μήπως η Γερμανία θέλει να επαναλάβει στην Ανατολική Μεσόγειο αυτά που έκανε στη Σεβαστούπολη πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Η Μεσόγειος κρύβει πλούτο και ασφαλώς οι Γερμανοί δεν θέλουν να χάσουν το μερίδιο τους από αυτό. Μήπως λοιπόν πίσω από τις απειλές της Τουρκίας κρύβεται ο Άξονας;
Γιατί δεν είναι δυνατόν να συγκρουστούν δυο χώρες που έχουν το ίδιο αφεντικό, όπως είναι το Ισραήλ και η Τουρκία.
Για αυτόν, εξάλλου, το λόγο η Άγκυρα δέχθηκε να εγκατασταθεί το Ραντάρ του ΝΑΤΟ που θα προστατεύει το Ισραήλ από την απειλή του Ιράν στα εδάφη της και προκάλεσε τη δυσαρέσκεια της Τεχεράνης.
Ο κ. Ερντογάν μοιάζει με πρωταγωνιστή που παίζει ταυτόχρονα δυο ρόλους στην ίδια σκηνή.
Ας προσέχει, όμως, γιατί η χώρα του είναι ευάλωτη οικονομικά, κοινωνικά, στρατιωτικά και Αχίλλειος πτέρνα της είναι το Κουρδικό.
Το παιχνίδι συμφερόντων στη Μεσόγειο είναι πολύ μεγάλο και υπερβαίνει τις δυνάμεις της Άγκυρας. Όταν μαλώνουν οι καρχαρίες την πληρώνουν πάντα οι μαρίδες.
Ελεύθερη Ζώνη
