Κώστας Κόλλιας
Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας Κορινθίας
Μου κοινοποιήθηκε μία εξόχως ανησυχητική επιστολή του Μητροπολίτου Κορίνθου κ. Διονύσιου, στην οποία ο Σεβασμιώτατος εκφράζει τον προβληματισμό του σχετικά με την πιθανότητα εφαρμογής της αναλογίας 5 προς 1 στις προσλήψεις λειτουργών από την Εκκλησία της Ελλάδος. Σύμφωνα με άρθρα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, φημολογείται από κύκλους του Υπουργείου Εσωτερικών ότι οι κληρικοί δεν πρόκειται να εξαιρεθούν από την αναλογία. Επειδή η νομοθεσία αφήνει, ενδεχομένως, ασάφειες και ελευθερία στην ερμηνεία, και επειδή θεωρώ καταστροφικό το ενδεχόμενο η ελληνική κοινωνία να αποστερηθεί των υπηρεσιών της Εκκλησίας, κατέθεσα σχετική ερώτηση προς τους συναρμόδιους Υπουργούς.
Σύμφωνα με τον Νόμο 3833 του Απριλίου 2010, ορίζεται ότι ο αριθμός των ετήσιων προσλήψεων και διορισμών δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος από τον λόγο 1 προς πέντε (δηλαδή 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις). Στους φορείς που υπάγονται σε αυτή τη διάταξη, σύμφωνα με τον Νόμο 3812 του Δεκεμβρίου 2009, περιλαμβάνεται η Εκκλησία της Ελλάδος, εξαιρούνται όμως ρητά οι θρησκευτικοί λειτουργοί. Ωστόσο σύμφωνα με τον ίδιο Νόμο υπάγονται στην αναλογία οι λαϊκοί υπάλληλοι της Εκκλησίας, με την αιτιολογία ότι η μισθοδοσία τους επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, κύκλοι του Υπουργείου Εσωτερικών δίνουν τη δική τους ερμηνεία του Νόμου, κατά την οποία, από τη στιγμή που το προσωπικό της Εκκλησίας επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό, υπάγονται αδιακρίτως στη ρύθμιση του 5 προς 1. Από αυτήν την ερμηνεία απουσιάζουν τρεις σοβαρές παράμετροι, τις οποίες οι Υπουργοί οφείλουν να λάβουν υπ’ όψιν τους: η υλική συνεισφορά της Εκκλησίας, τόσο στη δημόσια περιουσία, όσο και στους πολίτες μέσω του φιλανθρωπικού της έργου, η πνευματική, ηθική διάσταση του έργου που επιτελούν οι λειτουργοί της και ο ήδη ανεπαρκής αριθμός των κληρικών. Θα ήθελα δε να επισημάνω ότι η μισθοδοσία των κληρικών καθιερώθηκε το 1952 με πρωτοβουλία του κράτους, εν είδει αποζημίωσης εκ μέρους της πολιτείας για τις μεγάλες παραχωρήσεις γης από την Εκκλησία προς το δημόσιο, για τις οποίες το Κράτος αδυνατούσε να καταβάλλει το αντίτιμο.
Η ελληνική κοινωνία διανύει μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της. Η οικονομική ανέχεια καταρρακώνει το ηθικό και απειλεί την ηθική ακεραιότητα των ανθρώπων που το εισόδημά τους δεν αρκεί για να καλύψουν βασικές βιοποριστικές ανάγκες. Ιδιαίτερα η νεολαία μας χρειάζεται στήριξη και καθοδήγηση, χρειάζεται ανθρώπους που να μπορούν να τους εμπνεύσουν την ελπίδα, την αισιοδοξία και την πίστη, όχι μόνο στον εαυτό τους, αλλά και στον συνάνθρωπο. Χρειάζεται μία δύναμη κοινωνικής συνοχής που, σε καιρούς απάνθρωπους, θα μπορέσει να συντηρήσει τον ανθρωπισμό και την αλληλεγγύη.
Έχω την βαθιά πεποίθηση ότι η Εκκλησία και ιδιαιτέρως η Μητρόπολη Κορίνθου και ο Σεβασμιώτατος κ.Διονύσιος ανταποκρίνεται άριστα σε αυτό το βαρύ καθήκον. Μας το έχει αποδείξει επανειλημμένα, με ανιδιοτέλεια και ταπεινοφροσύνη, με πράξεις ουσίας και κοινωφελή έργα. Δεν επιτρέπεται η πολιτεία να αποστερήσει την ελληνική κοινωνία από την απαραίτητη πνευματική καθοδήγηση και την ηθική στήριξη που μόνο η Εκκλησία μας μπορεί να προσφέρει. Ελπίζω ότι οι κ.κ. Υπουργοί θα αποσαφηνίσουν τις προθέσεις τους και θα αποδεσμεύσουν την Εκκλησία. Η αυτοτέλεια και η αυτοβουλία να αποφασίζει η ίδια το πλήθος και το είδος των λειτουργών της είναι αναγκαία συνθήκη για να επιτελέσει το πολύτιμο έργο της.
