Ο καθένας για τον εαυτό του. Ή μάλλον για τη σωτηρία του εαυτού του: στη ζωή, το πολιτικό γίγνεσθαι και τα εθνικά συμφέροντα.
Την
περασμένη Τρίτη, για μια
ακόμη – και μάλλον όχι τελευταία- φορά, η
Ευρώπη κλήθηκε να θρηνήσει και άλλα θύματα από την ένοπλη επίθεση στη
χριστουγεννιάτικη αγορά του Στρασβούργου.
Δευτερόλεπτα πανικού και ο απολογισμός στα χέρια των οικογενεών που
καλούνται να θάψουν τους νεκρούς τους ή να ζήσουν πλέον σε μια
διαφορετική πραγματικότητα, γεμάτη από ψυχολογικά και σωματικά τραύματα.
Στα της Μεγάλης Βρετανίας, η εβδομάδα αυτή τα είχε όλα: και ανακοίνωση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο περί δυνατότητας ακύρωσης του Brexit, και ταξίδι σε Χάγη, Βερολίνο και Βρυξέλλες για τη Μέι, και νίκη της όμως απέναντι στην εσωκομματική πρόταση δυσπιστίας. «Μία είναι η συμφωνία» όμως, επιμένει η ίδια, ενόσω οι πιέσεις εκ μέρους Γιούνκερ και Έτινγκερ παραμένουν στο κόκκινο. Και παρά το ότι οι πολιτικές ζυμώσεις εναντίον της συνεχίζονται, η Τερέζα δεν ξεχνά ότι Μέρκελ και Μακρόν βασίζονται πάνω της για την επιτυχή ολοκλήρωση αυτής της «Οδύσσειας», εξασφαλίζοντας επίσης νομικές και πολιτικές διαβεβαιώσεις για το ζήτημα των ιρλανδικών συνόρων.
Στην Ιταλία, μάλλον έχουν ξεχάσει σε ποιο σχέδιο προϋπολογισμού βρίσκονται πλέον. Και μπορεί ο Σεντένο να πιέζει για ώριμες αποφάσεις εκ μέρους της ιταλικής κυβέρνησης, ο Σαλβίνι όμως «νίπτει τας χείρας του» και στέλνει τον Κόντε στη Σύνοδο ως καθ’όλα έτοιμο και προετοιμασμένο για κάθε επόμενη διαπραγμάτευση.
Στη
ΠΓΔΜ, η κοινοβουλευτική διαδικασία για τη τροποποίηση του Συντάγματος
εισέρχεται πλέον στην τρίτη και τελευταία φάση της, με τελική ημερομηνία
την 15η Ιανουαρίου.
Από την άλλη, το μεταναστευτικό περνάει «κρίση ταυτότητας», με πρώτο από όλους το Βέλγιο. Στο μεταξύ, ενόσω ο Μάας επικρίνει τις κυβερνήσεις που εναντιώνονται στο Σύμφωνο, «μικρά και δειλά» θετικά βήματα μάλλον ξεκινούν να γίνονται.
Παράλληλα, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε δύο ψηφίσματα για το Δίκαιο της Θάλασσας,
με μοναδική αρνητική ψήφο αυτή της Τουρκίας και τρεις αποχές, από τη
Κολομβία, το Ελ Σαλβαδόρ και τη Βενεζουέλα. Πριν από λίγες μέρες, στη
σύνοδο για την αμυντική βιομηχανία, ο Ερντογάν είχε δηλώσει ότι η
Τουρκία κατασκεύασε την δική της βιομηχανία λόγω της Κύπρου, αναφέροντας
ότι «ο κακός γείτονας μας έκανε ιδιοκτήτες».
Τέλος, έχοντας μπει πλέον ξεκάθαρα σε ευρωπαϊκή προεκλογική περίοδο, ο Μπούλμαν εκλέχτηκε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του SPD, ενώ ο Τίμερμανς υποψήφιος των Σοσιαλιστών για την Επιτροπή.
Στην Ελλάδα πάντως, ενόσω συνεχίζεται η σύγκρουση μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη για τις συντάξεις, ο Μοσκοβισί τονίζει ότι η μη περικοπή τους αποτελεί «ηχηρό μήνυμα κατά της λιτότητας». Ποιος κοροϊδεύει, ή μάλλον ποιος κατηγορεί ποιον τελικά σε αυτό το παιχνίδι…
Τουλάχιστον
στο μεταξύ η Ελλάδα ανακοίνωσε την πλήρη αντίθεση της στη μείωση της
Πολιτικής Συνοχής, της ΚΑΠ και της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής. Έγκαιρες
αντιδράσεις, μόλις 8 μήνες μετά την ανακοίνωση της πρότασης της Κομισιόν.
Η ερώτηση απέναντι σε όλα αυτά είναι μία: γιατί τα πράγματα να γίνονται στο όνομα μιας κυβέρνησης ή μιας θρησκείας;
Καλό Σαββατοκύριακο, Σοφία Ελανίδου
