Η επικοινωνιακή κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, να αλλάξει πρόσωπα και ρόλους στο κυβερνητικό σχήμα, κρίνεται επιεικώς ανεπαρκής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία με μοναδικό σκοπό να σκίσει τα μνημόνια. Από τη στιγμή που δεν έσκισε τα μνημόνια, αλλά τις συντάξεις, βρίσκεται αντιμέτωπος με το πρωταρχικό του διακύβευμα που αντανακλά τώρα πια στο λόγο ύπαρξής του.
Επί της ουσίας, ο ανασχηματισμός είναι μία τεχνική κίνηση για να κερδηθεί χρόνος παραμονής στην εξουσία. Ουτοπία! Αυτός ο χρόνος θα είναι βλαβερός για την κοινωνία, όταν βασικά ζητήματα δεν βρίσκουν λύσεις και συναινέσεις. Για παράδειγμα, η γραφειοκρατία, αφαιρεί από το κράτος πολλά δις σε έσοδα. Πολλές διαδικασίες που εγκλωβίζουν τους ελεύθερους επαγγελματίες και την επιχειρηματικότητα, καταστρέφοντας χιλιάδες παραγωγικές εργατοώρες, θα μπορούσαν να εξαφανιστούν με μία απόφαση. Και οι δημόσιοι υπάλληλοι που τις εξυπηρετούν θα μπορούσαν να μετακινηθούν σε σημεία όπου η πατρίδα πονά και έχει ανάγκη στήριξης, όπως κοινωνικές δομές, τουριστικές υπηρεσίες, επιχειρηματική υποστήριξη κ.α. Αλλά όλα αυτά προσκρούουν στο συνδικαλισμό και στις δυνάμεις που θέλουν η Ελλάδα να μείνει πίσω. Γιατί για να γίνουν αυτά και άλλα πολλά που δεν έχουν έξοδα, παρά μόνο έσοδα, χρειάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ πως θα χαλάσει η ζαχαρένια κάποιων.
Στο δια ταύτα: τίποτα νέο δεν θα φέρει ο ανασχηματισμός, αν η κυβέρνηση δεν αλλάξει μυαλά. Όπως επίσης και η αντιπολίτευση. Αν δεν συμφωνηθούν κάποιες βασικές αλλαγές του κράτους που θα φέρουν αυτομάτως έσοδα και ανάπτυξη, η Ελλάδα θα σέρνεται.
Σήμερα είναι στο ΣΥΡΙΖΑ, η όποια πρωτοβουλία. Αύριο θα είναι στη ΝΔ. Θα τολμήσει κανείς για μεγάλες εθνικές συμφωνίες, ή θα περιμένουμε μοιρολατρικά το «τέλος» για να καταλάβουμε το ορθό; Και τότε ίσως να μην υπάρχει ούτε λίπος, ούτε χρόνος.
«Ο Κεντροδεξιός»
