Τι σχέση μπορεί να έχει η μπάλα με τον Μαρξ; Έχει! Και μάλιστα αγωνιστική!
Το αποδεικνύει το βιβλίο «Το ποδόσφαιρο και η Αριστερά» του Θανάση Κ. Κάππου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο δημοσιογράφος- συγγραφέας, σε 176 σελίδες, παρουσιάζει ιστορίες μέσα και έξω από τα γήπεδα. Ιστορίες που σημάδεψαν τους πολιτικούς και ποδοσφαιρικούς αγώνες τα μεταπολεμικά χρόνια στην Ελλάδα και τη Λατινική Αμερική.
Με χρονογραφικό ύφος καταγράφει πορείες, περιγράφει φάσεις, ζωντανεύει γκολ, φωτίζοντας την αγωνιστική πορεία ποδοσφαιριστών που ξεκίνησαν από τη φτώχεια, έφτασαν στο απόγειο της δόξας, αλλά παρέμειναν συνειδητά με το μέρος των ταπεινών και των αδικημένων, αυτών που τους αποθέωναν!
Στην αρχή ο Νίκος Μάλλιαρης θέτει κριτικά ερωτήματα: Τι κάνουν οι αριστεροί απέναντι στην κατάσταση του ποδοσφαίρου; Και απαντάει ότι η γραφειοκρατική νοοτροπία των καθοδηγητικών στελεχών στα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα έχει απαξιώσει κάθε λαϊκή αυτόνομη έκφραση στην καθημερινή ζωή, μετατρέποντας τους «λαϊκούς αριστερούς πολίτες σε παθητικούς παρατηρητές στους χώρους όπου δουλεύουν, ζουν και διασκεδάζουν». Επικαλούμενος το ρηθέν «επάγγελμα και κόμμα αλλάζεις, αλλά όχι ομάδα» αναφέρεται στον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος, σε ομιλία του, είχε χαρακτηρίσει τους παλαίμαχους διεθνείς ποδοσφαιριστές ως παιδικούς του ήρωες, τους οποίους θαύμαζε όπως θαυμάζουν οι Έλληνες τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.
Θίγοντας το ζήτημα της διαπλοκής επιχειρηματιών στο λαϊκό αυτό άθλημα, φέρνει το παράδειγμα δεδηλωμένων αριστερών ποδοσφαιριστών, όπως ο Δεληκάρης, ο Κούδας, ο Χατζηπαναγής, ο Κοφίδης, οι οποίοι όχι μόνο διέπρεψαν στα γήπεδα, αλλά επιβλήθηκαν στο ελεγχόμενο από το χρήμα ποδόσφαιρο, κερδίζοντας την καθολική αποδοχή, χωρίς να αφομοιωθούν από το σύστημα.
Εν αρχή ην ο Ολυμπιακός Μακρονήσου! Ο συγγραφέας φέρνει στο φως έγγραφο του ποδοσφαιρικού συλλόγου «Ολυμπιακός» που είχαν οργανώσει οι εξόριστοι στη Μακρόνησο, ζητώντας να αναμετρηθούν με τη μητρική ομάδα. Το έγγραφο του ταγματάρχη διοικητή έχει ημερομηνία 9/12/1948 και είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο: «Εκφράζομεν την επιθυμίαν όπως η μεικτή ποδοσφαιρική ομάδα των Α' και Γ' Ταγμάτων Σκαπανέων συναντηθή μετά της ημετέρας ομάδας εις χρόνον καθοριζόμενον υφ' υμών. Τούτο, ως γνωστόν, θα βοηθήση εις την προσπάθειαν ημών, την οποίαν από πολλού χρόνου καταβάλλομεν προς την ανάπτυξιν του αθλητικού πνεύματος μεταξύ των ανδρών ημών και γενικότερον εις το του Εθνικού Στρατού. Πιστεύομεν πως εις το έργον μας αυτό θα βοηθήσετε αμερίστως δεχόμενοι την πρότασίν μας διά την ως άνω ποδοσφαιρικήν συνάντησιν. Αι εισπράξεις της συναντήσεως θα διατεθώσι διά την ενίσχυσιν του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακρονήσου, ο οποίος ήρχισε λειτουργών. Γνωρίζετε ποίας υπηρεσίας προσφέρει ο Ραδιοσταθμός εις την ανάπτυξιν του Εθνικού Πνεύματος και την εκλαΐκευσιν των γενομένων προσπαθειών δια την επαναφοράν των παιδιών, τα οποία εις το παρελθόν επλανήθησαν, εις τον δρόμο της Ελλάδας.
Σγουρός Γεώργιος
Ταγματάρχης-Διοικητής, Γ' Τάγμα Σκαπανέων».
Τελικά, όπως έγραψε η συντηρητική εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27 Ιανουαρίου 1949, «η ομάς της Μακρονήσου έκαμεν ικανοποιητικότατην εμφάνισιν και εχειροκροτήθη ζωηρώς υπό των θεατών. Αγωνισθείσα με επιμονήν και αρκετήν τεχνικήν απόδοσιν, κατόρθωσε να καταβάλη τον Ολυμπιακό με 2-1 και να κατακτήση το Κύπελλον της εφημερίδος "Εθνικόν Προσκλητήριον"».
Όμως, οι ιθύνοντες του Ολυμπιακού, μη μπορώντας να αντέξουν το βάρος της ήττας από τους… «εχθρούς της Πατρίδας» ζήτησαν τη διάλυση της ποδοσφαιρικής ομάδας των εξορίστων. Και ποιος ανέλαβε υπηρεσιακώς να συντάξει το σχετικό έγγραφο; Ο λοχαγός-υποδιοικητής Δημήτριος Ιωαννίδης, ο μετέπειτα αόρατος δικτάτορας, ο οποίος απαιτούσε στο έγγραφο «ασχολίαν περισσότερων πατριωτών στα ανωτέρω αθλήματα».
Ο αναγνώστης -ακόμα και αυτός που δεν τρελαίνεται με τη «στρογγυλή θεά»- απολαμβάνει τις ιστορίες για τον Ανδρέα Μουράτη του ΕΛΑΣ, τον σεμνό Δεληκάρη, το παιδί του Εμφυλίου Χατζηπαναγή, τον θαυμαστή του Κάστρο Μαραντόνα, τον τούρκο κομμουνιστή-συνδικαλιστή Μετίν Κουρτ, τον «κόκκινο» Χιλιανό Κάρλο Καζέλι που δεν έδωσε το χέρι στον Πινοσέτ στο γήπεδο!
Ένα βιβλίο για το «μπαλέτο των φτωχών» που- περιέργως- ενώνει αριστερούς, δεξιούς και κεντρώους, πλούσιους και φτωχούς στον πλανήτη Γη!
Το αποδεικνύει το βιβλίο «Το ποδόσφαιρο και η Αριστερά» του Θανάση Κ. Κάππου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο δημοσιογράφος- συγγραφέας, σε 176 σελίδες, παρουσιάζει ιστορίες μέσα και έξω από τα γήπεδα. Ιστορίες που σημάδεψαν τους πολιτικούς και ποδοσφαιρικούς αγώνες τα μεταπολεμικά χρόνια στην Ελλάδα και τη Λατινική Αμερική.
Με χρονογραφικό ύφος καταγράφει πορείες, περιγράφει φάσεις, ζωντανεύει γκολ, φωτίζοντας την αγωνιστική πορεία ποδοσφαιριστών που ξεκίνησαν από τη φτώχεια, έφτασαν στο απόγειο της δόξας, αλλά παρέμειναν συνειδητά με το μέρος των ταπεινών και των αδικημένων, αυτών που τους αποθέωναν!
Στην αρχή ο Νίκος Μάλλιαρης θέτει κριτικά ερωτήματα: Τι κάνουν οι αριστεροί απέναντι στην κατάσταση του ποδοσφαίρου; Και απαντάει ότι η γραφειοκρατική νοοτροπία των καθοδηγητικών στελεχών στα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα έχει απαξιώσει κάθε λαϊκή αυτόνομη έκφραση στην καθημερινή ζωή, μετατρέποντας τους «λαϊκούς αριστερούς πολίτες σε παθητικούς παρατηρητές στους χώρους όπου δουλεύουν, ζουν και διασκεδάζουν». Επικαλούμενος το ρηθέν «επάγγελμα και κόμμα αλλάζεις, αλλά όχι ομάδα» αναφέρεται στον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος, σε ομιλία του, είχε χαρακτηρίσει τους παλαίμαχους διεθνείς ποδοσφαιριστές ως παιδικούς του ήρωες, τους οποίους θαύμαζε όπως θαυμάζουν οι Έλληνες τον Γεώργιο Καραϊσκάκη.
Θίγοντας το ζήτημα της διαπλοκής επιχειρηματιών στο λαϊκό αυτό άθλημα, φέρνει το παράδειγμα δεδηλωμένων αριστερών ποδοσφαιριστών, όπως ο Δεληκάρης, ο Κούδας, ο Χατζηπαναγής, ο Κοφίδης, οι οποίοι όχι μόνο διέπρεψαν στα γήπεδα, αλλά επιβλήθηκαν στο ελεγχόμενο από το χρήμα ποδόσφαιρο, κερδίζοντας την καθολική αποδοχή, χωρίς να αφομοιωθούν από το σύστημα.
Εν αρχή ην ο Ολυμπιακός Μακρονήσου! Ο συγγραφέας φέρνει στο φως έγγραφο του ποδοσφαιρικού συλλόγου «Ολυμπιακός» που είχαν οργανώσει οι εξόριστοι στη Μακρόνησο, ζητώντας να αναμετρηθούν με τη μητρική ομάδα. Το έγγραφο του ταγματάρχη διοικητή έχει ημερομηνία 9/12/1948 και είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο: «Εκφράζομεν την επιθυμίαν όπως η μεικτή ποδοσφαιρική ομάδα των Α' και Γ' Ταγμάτων Σκαπανέων συναντηθή μετά της ημετέρας ομάδας εις χρόνον καθοριζόμενον υφ' υμών. Τούτο, ως γνωστόν, θα βοηθήση εις την προσπάθειαν ημών, την οποίαν από πολλού χρόνου καταβάλλομεν προς την ανάπτυξιν του αθλητικού πνεύματος μεταξύ των ανδρών ημών και γενικότερον εις το του Εθνικού Στρατού. Πιστεύομεν πως εις το έργον μας αυτό θα βοηθήσετε αμερίστως δεχόμενοι την πρότασίν μας διά την ως άνω ποδοσφαιρικήν συνάντησιν. Αι εισπράξεις της συναντήσεως θα διατεθώσι διά την ενίσχυσιν του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακρονήσου, ο οποίος ήρχισε λειτουργών. Γνωρίζετε ποίας υπηρεσίας προσφέρει ο Ραδιοσταθμός εις την ανάπτυξιν του Εθνικού Πνεύματος και την εκλαΐκευσιν των γενομένων προσπαθειών δια την επαναφοράν των παιδιών, τα οποία εις το παρελθόν επλανήθησαν, εις τον δρόμο της Ελλάδας.
Σγουρός Γεώργιος
Ταγματάρχης-Διοικητής, Γ' Τάγμα Σκαπανέων».
Τελικά, όπως έγραψε η συντηρητική εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27 Ιανουαρίου 1949, «η ομάς της Μακρονήσου έκαμεν ικανοποιητικότατην εμφάνισιν και εχειροκροτήθη ζωηρώς υπό των θεατών. Αγωνισθείσα με επιμονήν και αρκετήν τεχνικήν απόδοσιν, κατόρθωσε να καταβάλη τον Ολυμπιακό με 2-1 και να κατακτήση το Κύπελλον της εφημερίδος "Εθνικόν Προσκλητήριον"».
Όμως, οι ιθύνοντες του Ολυμπιακού, μη μπορώντας να αντέξουν το βάρος της ήττας από τους… «εχθρούς της Πατρίδας» ζήτησαν τη διάλυση της ποδοσφαιρικής ομάδας των εξορίστων. Και ποιος ανέλαβε υπηρεσιακώς να συντάξει το σχετικό έγγραφο; Ο λοχαγός-υποδιοικητής Δημήτριος Ιωαννίδης, ο μετέπειτα αόρατος δικτάτορας, ο οποίος απαιτούσε στο έγγραφο «ασχολίαν περισσότερων πατριωτών στα ανωτέρω αθλήματα».
Ο αναγνώστης -ακόμα και αυτός που δεν τρελαίνεται με τη «στρογγυλή θεά»- απολαμβάνει τις ιστορίες για τον Ανδρέα Μουράτη του ΕΛΑΣ, τον σεμνό Δεληκάρη, το παιδί του Εμφυλίου Χατζηπαναγή, τον θαυμαστή του Κάστρο Μαραντόνα, τον τούρκο κομμουνιστή-συνδικαλιστή Μετίν Κουρτ, τον «κόκκινο» Χιλιανό Κάρλο Καζέλι που δεν έδωσε το χέρι στον Πινοσέτ στο γήπεδο!
Ένα βιβλίο για το «μπαλέτο των φτωχών» που- περιέργως- ενώνει αριστερούς, δεξιούς και κεντρώους, πλούσιους και φτωχούς στον πλανήτη Γη!
e-typos.com
