Γράφει ο Πολύδωρος Ιππ.
Δάκογλου
Όταν, στο
Ελληνικό κράτος των Αρχαίων Αθηνών, «σχηματοποιήθηκε» και επικράτησε το πολίτευμα της Δημοκρατίας, κανείς δεν φανταζόταν τον ευτελισμό
που θα υφίστατο στο μέλλον. Υπαίτιοι γι’ αυτό, οι εξ εσπερίας απολίτιστοι
Φράγκοι, Ούνοι, Γαλάτες, Λατίνοι, Βησιγότθοι και Αγγλοσάξονες. Είναι αυτοί που
καθιέρωσαν μια σειρά από διαστροφές του πολιτεύματος, ισχυριζόμενοι ότι έτσι θα
λειτουργεί υπέρ του ανθρώπου και του ανθρωπισμού.
Η πρώτη και
βασική διαστροφή ήταν η κατάργηση της άμεσης και, η άνευ όρων και προϋποθέσεων,
καθιέρωση της έμμεσης δημοκρατίας. Μια
διαστροφή που την ονόμασαν κοινοβουλευτισμό και την οποία στη συνέχεια, σε
βάθος χρόνου, πέτυχαν να την ταυτίσουν με την δημοκρατία.
Όλες οι
γνωστές δημοκρατίες, Προεδρικές ή Προεδρευόμενες, Βασιλικές ή Βασιλευόμενες,
Πρωθυπουργοκεντρικές ή ότι άλλο μπορείτε να σκεφθείτε, έχουν την ίδια βάση. Ο
λαός διοικείται μέσω εκπροσώπων που εκλέγονται με έμμεσο τρόπο και με διάφορα
καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα που έχουν ως βασικό συστατικό τον
προσεταιρισμό των εκπροσωπούμενων ψηφοφόρων. Και επειδή πολίτευμα και κοινωνία
βρίσκονται σε μία συνεχή διαδραστική σχέση, η παρακμή της κοινωνίας επιφέρει
την παρακμή του πολιτεύματος και αντιστρόφως, με διαρκή ανατροφοδότηση.
Βασικό
χαρακτηριστικό του δημοκρατικού πολιτεύματος, του κρατίδιου των Αρχαίων Αθηνών
ήταν η ισότητα μεταξύ των πολιτών. Ισότητα πολιτικών δικαιωμάτων και ισότητα
πολιτικών υποχρεώσεων. Να το επαναλάβω. Ισότητα μεταξύ των Πολιτών. Όμως, οι
κάτοικοι της επικράτειας των Αθηνών δεν ήσαν κατ’ ανάγκη και Πολίτες.
Απολάμβαναν νομικής προστασίας και είχαν καθορισμένες υποχρεώσεις και
δικαιώματα αλλά δεν ήταν Πολίτες.
Γνωστά όλα
αυτά. Γνωστά, ναι, αλλά…
Στην
κοινοβουλευτική (και όχι δημοκρατική) Ελλάδα, η έννοια του Πολίτη έχει
διαστραφεί και έχει ταυτοποιηθεί με αυτήν του υπηκόου. Έγινε έτσι διπλή ζημιά.
Ο Πολίτης «ευνουχίσθηκε» για να οδηγηθεί προς τα κάτω και οι υπόλοιποι
«ντοπαρίσθηκαν» για να οδηγηθούν προς τα επάνω. Στο πεδίο της συνάντησης των
«ευνουχισμένων» Πολιτών με τους «ντοπαρισμένους» άλλους, δημιουργήθηκε μια νέα
κατηγορία ανθρώπων… οι υπήκοοι!
Αυτοί οι
υπήκοοι, καλούνται την Κυριακή να αποφασίσουν αν επιθυμούν την ανάλυψη
προσθέτων υποχρεώσεων κόστους 8 δις (πρόταση Τσίπρα) ή την ανάλυψη προσθέτων
υποχρεώσεων κόστους 8,5 δις (απαίτηση των «εταίρων»).
Καλούνται να ψηφίσουν υπέρ των 8 δις της καλής εξαθλίωσης,
στο όνομα της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας τους (πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ,
ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ και ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ) ή να
ψηφίσουν υπέρ των 8,5 δις της κακής εξαθλίωσης, στο όνομα της παραμονής μας
στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη (πρόταση ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ κι
ΓΙΟΥΝΚΕΡ).
Ως Πολίτες απεμπολήσαμε
τα πολιτικά μας δικαιώματα και τις πολιτικές μας υποχρεώσεις «διορίζοντας»
διαχειριστές των τυχών μας, πέντε πολιτικές οικογένειες με τα τσιράκια τους και
εκατό οίκους πλουτοκρατών, με τους υπαλλήλους τους. Απαρνηθήκαμε το δικαίωμα να
τους ελέγχουμε. Τους το εκχωρήσαμε έναντι πινακίου φακής (για την ακρίβεια μιας
μπριζόλας, ενός Ουίσκι, και μιας τραγουδιάρας). Ξεχάσαμε ότι εμείς, ως Πολίτες, είμαστε τ’ αφεντικά. Με ότι και αν
αυτό μπορεί να σημαίνει. Αφήσαμε τους
σμπίρους του συστήματος να γίνουν «βαποράκια» που μας ποτίζουν
παραισθησιογόνα, να μας τοποθετούν σε φανταστικούς κόσμους και να μας μετατρέψουν σε υπηκόους. Χάσαμε
την επαφή με την πραγματικότητα, τις φυσικές αξίες και την ανθρωπιά. Και γι’
αυτό θα πληρώσουμε.
Η ώρα της πληρωμής δεν είναι την
Κυριακή, 5η
Ιουλίου. Την Κυριακή, απλά, θα υπογράψει
ο καθένας μας μια λευκή επιταγή με
εγγύηση εξόφλησης …την τύχη των παιδιών μας. Η πληρωμή του των πράξεων και
των παραλείψεων που μας μετέτρεψαν από Πολίτες, δημιουργούς της μοίρας μας, σε υπηκόους του Τσίπρα… του Σαμαρά… του
Σταύρου και της Φώφης, θα έρθει αργότερα. Και ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία
ότι θα είναι σκληρή και αντάξια της συμπεριφοράς ενός λαού υπηκόων.
