Οι
τρεις μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφτασαν με το παραπάνω για να
αντιληφθεί ο μέσος Έλληνας που ενδεχομένως τους ψήφισε, πως άλλη μία
«εναλλακτική» πρόταση διακυβέρνησης που είχε ως σύνθημα «τα καίω όλα»,
απέτυχε παταγωδώς.Και η αποτυχία αυτής της διακυβέρνησης είναι πολλαπλάσια επιζήμια, καθώς θα έπρεπε να διαχειριστεί την κρίση της Ελλάδας σε ένα πολύ σημαντικό σταυροδρόμι της. Αυτό που θα έστελνε ενδεχομένως σε μία καλύτερη ημέρα ή σε ένα σκοτεινό μονοπάτι. Η Ελλάδα φαίνεται πως ακολουθεί το δεύτερο... και μάλιστα ολοταχώς.
Όμως το θέμα που πρέπει να απασχολεί τους Έλληνες στο σύνολό τους, δεν είναι αν η προηγούμενη κυβέρνηση είναι καλύτερη από τη σημερινή. Αλλά ποιες είναι οι βασικές αιτίες που η Ελλάδα στροβιλίζεται στο λαϊκισμό της εκάστοτε ηγεσίας ή/και αντιπολίτευσης.
Είναι σημαντικό η Ελλάδα να συνεννοηθεί για τα βασικά. Όπως ...σχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, σχέδιο για την ανάπτυξη, σχέδιο για εθνική εξωτερική πολιτική.
Αυτά τα τόσο εύκολα στην περιγραφή, απαιτούν κοινή συνείδηση πως η χώρα μας έχει ως μονόδρομο τη δημιουργία δυνατού παραγωγικού μοντέλου και τη στήριξη του υφισταμένου για να ορθοποδήσει. Έχει αποδειχθεί πως το Δημόσιο είναι ένας πολύ άθλιος επιχειρηματίας. Άρα η λύση βρίσκεται στη δημιουργία επιχειρηματικών ευκαιριών για τους λεγόμενους μικρομεσαίους, που θα φέρουν θέσεις εργασίας και έσοδα για το κράτος. Επιχειρηματικές ευκαιρίες, που έχει μελετηθεί και διαπιστωθεί, πως προκύπτουν απ΄ όσα πλουσιοπάροχα έχει χαρίσει ο Θεός και η ιστορία, σε αυτή την ευλογημένη χώρα. Απ όσα θα είναι ζητούμενα (ως υπηρεσίες και προϊόντα) για τα επόμενα χρόνια, στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και όχι μόνο. Η λύση βρίσκεται στη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, με το κράτος αρωγό και όχι δυνάστη. Τραγική γραφειοκρατία, υπερφορολόγηση, αστάθεια φορολογικού συστήματος, ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας, αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες.
Οποιαδήποτε άλλη σκέψη είναι μάταιη. Τα δανεικά δεν φέρνουν λύση. Ίσως να είναι μία πρόσκαιρη, αλλά βυθίζουν την πατρίδα μας σε χειρότερη ύφεση από τη στιγμή που το παραγωγικό μοντέλο νοσεί.
Μιλούμε για το αυτονόητο. Μιλούμε για αυτό, γύρω από το οποίο, θα έπρεπε όσοι αγαπούν την Ελλάδα, να ενώσουν τις φωνές τους.
Σήμερα η διακυβέρνηση του τόπου χαρακτηρίζεται ως αριστερή. Ακόμη όμως και αυτοί που μιλούν για κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά, θα πρέπει να προσέχουν. Διότι οι ιδεοληψίες δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα αν δεν φέρνουν λύσεις. Αν δεν ταυτίζονται με έννοιες και σχέδια που παράγουν πλούτο, για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο.
Και όσο η πολιτική ηγεσία αυτού του πολύπαθου τόπου μένει στους χαρακτηρισμούς και τις κομματικές ταυτότητες η οικονομία θα χειροτερεύει.
Στις επόμενες εκλογές κανείς δεν θα ενδιαφερθεί αν η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά ενώθηκαν και σε ποιο βαθμό, όταν η χώρα θα έχει καταστραφεί από μία αριστερή κυβέρνηση. Αυτό που θα ενδιαφέρει, είναι τι έκαναν όλοι αυτοί μαζί, από όποια θέση βρίσκονται σήμερα, για να αποτρέψουν το δυσάρεστο. Και τώρα, αυτό που γίνεται, είναι ότι όλοι βρίσκονται οχυρωμένοι πίσω από τις ασφαλείς διατυπώσεις τους, με την κοινωνία να αναμένει τη μεγάλη πρόσκρουση.
Το πρόβλημα της Ελλάδας παραμένει πολιτικό. Η διαχρονική ανικανότητα διαχείρισης του πλούτου της πατρίδας μας, αυτό αποδεικνύει. Αν οι σημερινοί πολιτικοί δεν αντιληφθούν πως η λύση βρίσκεται στα αυτονόητα, τότε θα είναι ιστορικά συνυπεύθυνοι για μία ανείπωτη τραγωδία που θα υποδουλώσει ακόμη χειρότερα τις επόμενες γενεές. Δεν θα χρεωθεί μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ τη ζημιά, αλλά και εκείνοι που οδήγησαν το λαό, ως λύση, να ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα είναι η μεγάλη στιγμή της μεταμέλειας, της κάθαρσης και της παρουσίασης εθνικού σχεδίου ταχείας ανασυγκρότησης από εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που προσδοκούν στην επόμενη εκλογική ευκαιρία.
Ο οδικός χάρτης ανάπτυξης για την «ελεύθερη» Ελλάδα του 2020, είναι στο μυαλό του κάθε μικρομεσαίου επιχειρηματία που παλεύει με το θηριώδες κράτος και τους πολιτικούς του. Πότε αυτή η γνώση, θα γίνει κτήμα κάποιου «illuminati» πολιτικού;
Ή μήπως τελικά, θα συμβεί το αντίθετο;
Αργυρώ Θεοτοκάτου
www.tokentro.gr
