Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Σεβασμός στη δημοκρατία

ΜΑΡΙΑΝΑ ΠΥΡΓΙΩΤΗΆρθρο της Μαριάνας Πυργιώτη
 
Δεν ξέρω αν το έχετε αντιληφθεί αλλά η νίκη της αριστεράς στις εκλογές και ο σχηματισμός κυβέρνησης με συγκυβερνώσα τη δεξιά της δεξιάς, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι μια εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία με εντολή του λαού φυσικά. Πρώτα απ’ όλα είναι ιστορική νίκη και επ’ αυτού κανείς δεν διαφωνεί.
Αλλά το επίθετο «ιστορικός» χρησιμοποιείται νυχθημερόν για όλες τις… «ιστορικές» στιγμές που ζούμε στη συνέχεια. Το καθ’ υπερβολήν της όλης υπόθεσης όμως είναι και εξαγώγιμο προϊόν. Οπως η επίκληση της δημοκρατίας και των κανόνων της, μονοπώλιο της Αριστεράς όπως όλοι γνωρίζουμε όσον αφορά στο εσωτερικό, αλλά εντελώς άγνωστο «φρούτο» στο εξωτερικό. Με άλλα λόγια εμείς μπορεί να είμαστε συνηθισμένοι στη ρητορική των «δημοκρατικών δυνάμεων» του τόπου αλλά δεν είναι συνηθισμένοι οι εταίροι μας οι οποίοι μας ακούνε πλέον με ανοιχτό το στόμα από την έκπληξη. 

Ο πρωθυπουργός της χώρας, λοιπόν, από κεκτημένη ταχύτητα ή από στρατηγική επιλογή, δήλωσε από τις Βρυξέλλες ότι «πρέπει να αποδείξουμε πως η Ε.Ε. πρέπει να γεφυρώνει τις διαφορές, να σέβεται τη δημοκρατία και τους κανόνες που τη διέπουν». Η νουθεσία προς τους υπολοίπους εταίρους για σεβασμό στους δημοκρατικούς θεσμούς είναι το πρώτο πολιτικά αξιοπερίεργο έως προσβλητικό αλλά αυτό διαφεύγει της προσοχής της νυν κυβέρνησης. Θα γινόταν ίσως απόλυτα κατανοητό αν αποφάσιζαν… οι εταίροι διά δηλώσεων να τους νουθετήσουν: «Σεβαστείτε τη δημοκρατία και τους θεσμούς…». Το φαντάζεστε;
Επίσης ως τεκμαίρεται από τη δήλωση μέχρι αυτές τις εκλογές στην Ελλάδα δεν είχαμε δημοκρατία, δεν εκφραζόταν ο λαός, δεν υπήρχε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, δεν, δεν, δεν… Μετά τις εκλογές, προφανώς…. αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και καιρός είναι να γίνει σεβαστή από τους υπολοίπους εντός Ε.Ε. που την ποδοπατούν. Το θέμα εν τέλει δεν είναι ούτε η ρητορική ούτε οι αιχμές σε βάρος της χώρας, είναι η παγιωμένη αντίληψη πολλών στελεχών της νυν κυβέρνησης για το τι είναι και τι δεν είναι «δημοκρατικό» κι αυτό θα το βρούμε μπροστά μας και στις διαπραγματεύσεις.
Για παράδειγμα τα δικαιώματα των λαών των άλλων κρατών - μελών έτσι όπως διατυπώνονται από τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες τους, τι είναι; Σεβαστά ή υπό αίρεση διότι αυτοί οι ηγέτες δεν εκφράζουν αληθινά τη λαϊκή κυριαρχία που ως γνωστόν εκφράζεται μόνον μέσω αριστερών κομμάτων; Και στο εξωτερικό, πώς ακριβώς μας εξυπηρετεί, μας διευκολύνει ένα τέτοιο αφήγημα;
 

ΜΑΡΙΑΝΑ ΠΥΡΓΙΩΤΗ / e-typos.com