Η Ολομέλεια του ΣτΕ, με πιλοτική απόφασή της (νόμος 3900/2010) έκρινε, ότι ο ΦΑΠ είναι σύμφωνος με στις συνταγματικές επιταγές περί ισότητας (άρθρο 4 Συντάγματος), κ.λπ., και με τους κανόνες της ΕΣΔΑ.
Παράλληλα, το ΣτΕ αναφέρει, ότι για τον προσδιορισμό της αξίας της ακίνητης περιουσίας λαμβάνονται υπόψη γενικά και αντικειμενικά κριτήρια (τιμές εκκίνησης, επιφάνεια ακινήτου, κ.λπ.), ενώ προβλέπονται απαλλαγές από το φόρο για μη εκμεταλλεύσιμα ακίνητα, υπάρχει αφορολόγητο πόσο μέχρι 200.000 ευρώ, κ.λπ.
Με τα δεδομένα αυτά, σημειώνεται στην απόφαση, η επιβολή του ΦΑΠ «δεν υπερβαίνει τα όρια της διακριτικής ευχέρειας του νομοθέτη», να διαμορφώνει το φορολογικό σύστημα και να καθορίζει τον ενδεδειγμένο τρόπο φορολογήσεως διαφόρων κατηγοριών φορολογικών στοιχείων και επομένως δεν παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις.
Ακόμα, υπογραμμίζεται στην δικαστική απόφαση, ότι δεν υπάρχει φορολογική εξομοίωση του ψιλού κυρίου του ακινήτου με τον επικαρπωτή, καθώς η φορολογική επιβάρυνση του ψιλού κυρίου με τον ΦΑΠ είναι μειωμένη σε σχέση με εκείνη του επικαρπωτή.
Στο ΣτΕ, είχε προσφύγει φορολογούμενος και ζητούσε να ακυρωθούν τα εκκαθαριστικά σημειώματα ΦΑΠ φυσικών προσώπων των ετών 2011 και 2012.
