Όλα
είναι πλέον εναντίον της λογικής. Σε 25 ημέρες
αποφασίζουμε για κάτι που δεν ξέρουμε, δεν έχουμε ακούσει ακόμα και το
πιθανότερο να μη μάθουμε ποτέ. Τι θα γίνει τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ή
μήπως καλύτερα τα επόμενα δύο, όπως συνηθίζουμε στην a la carte δημοκρατία μας.
Ο κ.Τσίπρας που προηγείται στις δημοσκοπήσεις αναφέρεται
σε ένα πρόγραμμα σε κάποια ΔΕΘ που μόλις το ακούσανε οι ειδικοί στο αντιευρωπαϊκό City
ανάγκασαν τους ιθύνοντες της
ριζοσπαστικής αριστεράς να αποσύρουν την υποψηφιότητά τους για το
Κοινοβούλιο.
Ο κ.Τσίπρας βέβαια
εγγυάται πλέον για τις καταθέσεις των Ελλήνων κάνοντας δεύτερες σκέψεις
για το απατηλό
όνειρο που απειλεί ήδη να γίνει εφιάλτης. Η γλυκιά εξουσία που τόσο
λάτρεψε ώστε να ανατρεψει την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου
συνοδεύεται πάντα από ευθύνη και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν
είναι κόμμα και δεν δείχνει να διαθέτει γερά θεμέλια. Εξάλλου πιο πολύ
μοιάζει με ένα προκάτ που στήθηκε για τις ανάγκες της καταστροφής. Πώς
να αντέξει το βάρος και τη
χλεύη των Ευρωπαίων ακόμα και των μεσογειακών Ισπανών που σήμερα διά
μέσου του Υπουργού
Οικονομικών τους ξεκαθάρισαν ότι δεν θα πληρώνουν για πολύ τους μισθούς
του
ελληνικού δημοσίου, του γιατρού, του αστυνομικού και του δημοτικού
υπάλληλου που ο κ.Τσίπρας υπόσχεται να αυξήσει απλόχερα. Φανταστείτε
να έρθουν να γυρέψουν και τα δανεικά, τι έχει να γίνει.
Ο
κ.Σαμαράς δείχνει απελπιστικά μόνος για να γυρίσει το
παιχνίδι στην παράταση. Βιάζοντας τη λογική του ευρώ χωρίς να μαθαίνει
από τα λάθη του, ακόμα προσπαθεί να συμβιβάσει
την επόμενη ημέρα της χώρας και την ευημερία του λαού με την ολιγαρχία
του
τόπου που δυναστεύει ακόμα τα μέσα ενημέρωσης, τους θεσμούς και την
αγορά,
ελέγχοντας τη ροή της ενέργειας από τις ποντοπόρες θάλασσες. Τα ίδια
λάθη με
τον κ.Παπανδρέου που δεν τόλμησε τη ρήξη μόλις ήρθε η ώρα της
δικαιοσύνης και
ανέβαλε την τιμωρία των ενόχων της φτωχοποίησης της Ελλάδας. Πώς να
γεννηθεί έτσι το νέο σε ένα άρρωστο χωράφι, χωρίς ξεχέρσωμα. Πώς να
βρεθεί ένας Ερντογάν και μία Μέρκελ για την Ελλάδα που να τον αγαπάει ο
λαός του.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και ακόμη χειρότερα οι Έλληνες
αμετανόητοι επιλέγουν ακόμα κόμματα με αρχηγούς ναζιστές και κατόχους εκατομμυρίων ευρώ σε offshore αποδεικνύοντας τη
δουλοπρέπειά τους και την πλήρη σύγχυση τους. ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ είναι έτοιμοι να
κατέβουν στο επόμενο λιμάνι αλλά βρισκόμενοι στη μέση του ωκεανού απολαμβάνουν ακόμα το ταξίδι στο
κατάστρωμα της χώρας πάνω σε ένα ακυβέρνητο πλοίο.
Δεν υπάρχει κανείς λογικός αναλυτής εντός και εκτός συνόρων που να μην αποτυπώνει
τη διαλυτική τάση της χώρας την ώρα που οι καπετάνιοι και τα πληρώματα στον ντόκο ξιφουλκούν στα
τηλεοπτικά κανάλια ποιος θα ανέβει πάνω στο καράβι που γέρνει για να τραγουδήσει καλύτερα το τραγούδι της βύθισης και να
ευχαριστήσει τους επιβάτες.
Αν μας λυπηθεί και μας σώσει μία ευρωπαϊκή χώρα την ύστατη
στιγμή, στη νέα εποχή του παγετού, παρόλο το εμμονικό υπέρβαρο της ζωής μας έχει καλώς, αλλιώς
θέλουμε δεν θέλουμε θα πιάσουμε το κουπί όσοι απομείνουμε σε αυτή τη χώρα και έχουμε τη δύναμη να
κωπηλατήσουμε, για να δούμε μετά από τρεις γενιές κάποιο λιμάνι στην Ευρώπη.
Το πού θα βρεθούν οι ένοχοι της σημερινής κατάστασης σύντομα θα
το καταγράψει η ιστορία, όπως τότε το 1922. Δεν γεννιούνται εξάλλου έτσι εύκολα
οι Πλαστήρες για να αντικαταστήσουν τους λουφαγμένους λαθρεπιβάτες της εξουσίας. Δεν δημιουργούνται με τα λόγια τα κράτη...
thedayaftergr.blogspot.gr
